ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ไทลื้อ"

}}

 

 

 

 

การขยายตัวของชาวไทลื้อสมัยรัชกาลที่ 24 เจ้าอินเมืองได้เข้าตี[[เมืองแถน]] [[เชียงตุง]] [[เชียงแสน]] และ[[ล้านช้าง]] กอบกู้บ้านเมืองให้เป็นปึกแผ่น พร้อมทั้งตั้งหัวเมืองไทลื้อเป็นสิบสองเขต เรียกว่า สิบสองปันนา และในยุคนี้ได้มีการอพยพชาวไทลื้อบางส่วนเพื่อไปตั้งบ้านเรือนปกครองหัวเมืองประเทศราชเหล่านั้น จึงทำให้เกิดการกระจายตัวของชาวไทลื้อ ในลุ่มน้ำโขงตอนกลาง ([[รัฐฉาน]]ปัจจุบัน) อันประกอบด้วยเมืองยู้ เมืองยอง เมืองหลวย เมืองเชียงแขง เมือง[[เชียงลาบ]] เมืองเลน เมืองพะยาก เมืองไฮ เมืองโก และเมือง[[เชียงทอง]] (ล้านช้าง) [[เมืองแถน]](เดียนเบียนฟู) ซึ่งบางเมืองในแถบนี้เป็นถิ่นที่อยู่ของชาวไทลื้ออยู่แล้ว เช่น อาณาจักรเชียงแขง ซึ่งประกอบด้วย เมืองเชียงแขง เมืองยู้ เมืองหลวย เมืองเชียงกก เมืองเชียงลาบ เมืองกลาง เมืองลอง เมืองอาน เมืองพูเลา เมืองเชียงดาว เมืองสิง เป็นต้น

 

ในสมัยรัชกาลที่ 1 [[เจ้าฟ้าอัตถวรปัญโญ]] (เจ้าผู้ครองนครน่าน) และ[[เจ้าสุมนเทวราช]] (เจ้าผู้ครองนครน่าน) ยกกองทัพขึ้นไปกวาดต้อนชาวไทลื้อจากสิบสองปันนามายังเมืองน่าน และเมืองบางส่วนในประเทศลาว และต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 5 [[เจ้าสุริยะพงษ์]] (เจ้าผู้ครองนครน่าน) ก็ได้ยกกองทัพขึ้นไปกวาดต้อนชาวไทลื้อจากสิบสองปันนามายังเมืองน่าน <ref>http://www.painaima.com/topic.php?mcat_id=5&scat_id=1&topic_id=662</ref>