แบรดีไคนิน

แบรดีไคนิน (อังกฤษ: bradykinin) คือ เปปไทด์ชนิดหนึ่งที่ร่างกายหลั่งออกมาเมื่อเกิดการกระทบกระเทือนหรือเกิดบาดแผล มีผลให้หลอดเลือดเกิดการขยายตัวและทำให้สารที่ก่อให้เกิดการอักเสบมาคั่งอยู่ที่บริเวณนี้ อีกทั้งยังทำให้ความดันเลือดลดต่ำลงด้วย โดยแบรดีไคนินถูกค้นพบในปี ค.ศ. 1948 โดย นักสรีรวิทยาและนักเภสัชวิทยาชาวบราซิล

แบรดีไคนิน

โครงสร้าง

แบรดีไคนินประกอบด้วยกรดอะมิโน 9 ตัว มาเรียงกันเป็นสายเปปไทด์ ซึ่งลำดับของกรดอะมิโนประกอบด้วย Arg - Pro - Pro - Gly - Phe - Ser - Pro - Phe - Arg และมีสูตรเอ็มพิริคัล (empirical formula) คือ C₅₀H₇₃N₁₅O₁₁

การทำงานของแบรดีไคนิน

แบรดีไคนิน มีผลกระตุ้น β₂-adrenergic receptor ที่ผนังเยื่อบุหลอดเหลือด (endothelium) ทำให้เพิ่มการสร้าง nitric oxide และ prostacyclin (PGI2) ซึ่งสารทั้งสองมีฤทธิ์ทำให้หลอดเลือดขยายตัว และยับยั้งการเกาะกลุ่มของเกร็ดเลือด