ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วัลคาไนเซชัน"

การ'''วัลคาไนเซชัน''' คือ การที่[[ยาง]]ทำปฏิกิริยากับ[[กำมะถัน]]ในปริมาณที่พอเหมาะที่อุณหภูมิสูงกว่าจุดหลอมเหลวของกำมะถัน โดยกำมะถันที่นำมาทำปฏิกิริยาด้วยนี้จะสร้าง[[พันธะโคเวเลนต์]]เชื่อมระหว่างโว่โซ่[[โพลิเมอร์]]ให้เป็นโมเลกุลเดียวกันทำให้ยางมีคุณภาพคงตัวในอุณหภูมิต่างๆ มีความยืดหยุ่นได้ดีมากขึ้น ทนความร้อนและแสงแดด ละลายในตัวทำละลายได้ยากขึ้น เช่น ปกติยางธรรมชาติเมื่อได้รับความร้อนจะเหนียวและอ่อนตัว แต่เมื่ออุณหภูมิต่ำลงจะแข็งและเปราะฉะนั้นจึงต้องปรับคุณภาพของยางธรรมชาติ ก่อนนำมาใช้ประโยชน์ ปฏิกิริยานี้ถูกค้นพบโดยบังเอิญโดนโดย ชาร์ลส์ กูดเยียร์ (Charles Goodyear)