ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แหล่งโบราณคดีบ้านเชียง"

ในปี [[พ.ศ. 2503]] หัวหน้าหน่วยศิลปากรที่ 7 จังหวัดขอนแก่นได้เข้ามาสำรวจบ้านเชียง และ รับรู้เรื่องราวการพบ[[วัตถุโบราณ]]จากชาวบ้าน แต่ก็มิได้ทำการอันใด จนกระทั่งปี [[พ.ศ. 2510]] จึงได้มีนักโบราณคดีจากกองโบราณคดีมาขุดสำรวจเป็นครั้งแรก บริเวณตรงข้ามกับวัดโพธิ์ศรีใน ซึ่งก็พบหลักฐานพวก[[เครื่องปั้นดินเผา]] เครื่องใช้ที่ทำจากเหล็กและสำริด รวมทั้งโครงกระดูกจำนวนมาก หลังจากนั้น อีก 2 ปีต่อมาเราถึงได้รู้ว่าเศษภาชนะเหล่านั้นมีอายุระหว่าง 6,933 - 5,793 ปีมาแล้ว สำหรับการขุดค้นในปี [[พ.ศ. 2515]] [[พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว]]] และ [[สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ]] ได้เสด็จมาทอดพระเนตรด้วย อย่างไรก็ตาม ข่าวภาชนะดินเผาอายุหลายพันปีที่บ้านเชียงก็สร้างความตื่นเต้นไม่เพียงในหมู่นักโบราณคดี หากแต่เย้ายวนบรรดานักล่าสมบัติและชาวบ้านทั้งหลาย จนต้องออกประกาศกฎหมายห้ามขุดค้นแหล่งโบราณคดีวัฒนธรรมบ้านเชียงครองคลุมพื้นที่ถึง 9 ตำบล

# '''ภาชนะดินเผาสมัยปลาย''' อายุ 2,300 ปี-1,800 ปี เป็นยุคที่มีลวดลายที่สวยงามที่สุด ลวดลายพิศดารพิสดาร สะท้อนให้เห็นถึงสภาพสังคมที่สงบสุข ก่อนที่จะกลายมาเป็นการเคลือบน้ำโคลนสีแดงขัดมัน