ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สมุทรโฆษคำฉันท์"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
บรรทัด 1:
{{ต้องการอ้างอิง}}
{{ตารางวรรณคดี|
กวี = 3 ท่าน (ดูเนื้อเรื่อง)|
บรรทัด 10:
ลิขสิทธิ์ = |
}}
'''สมุทรโฆษคำฉันท์''' เป็น[[วรรณคดี]]ที่ได้รับการยกย่องจาก [[วรรณคดีสโมสร]] ในสมัย[[รัชกาลที่ 6]] ว่าเป็นเรื่องที่แต่งดีเป็นเยี่ยมในกระบวน[[คำฉันท์]] เป็นวรรณกรรมขนาดย่อม มีความยาว ของเนื้อเรื่อง 2,218 บท (นับรวม
สมุทรโฆษคำฉันท์นับเป็นหนึ่งใน[[วรรณคดีไทย]] ที่มีประวัติอันยาวนาน สืบเนื่องมาตั้งแต่ครั้ง[[กรุงศรีอยุธยา]] จวบจนถึงช่วงต้นแห่ง[[กรุงรัตนโกสินทร์]] มีเนื้อหาแบบนิยายไทยทั่วไป ที่มีความรักและการ
▲'''สมุทรโฆษคำฉันท์''' เป็น[[วรรณคดี]]ที่ได้รับการยกย่องจาก [[วรรณคดีสโมสร]] ในสมัย[[รัชกาลที่ 6]] ว่าเป็นเรื่องที่แต่งดีเป็นเยี่ยมในกระบวน[[คำฉันท์]] เป็นวรรณกรรมขนาดย่อม มีความยาว ของเนื้อเรื่อง 2,218 บท (นับรวมแลถงท้ายเรื่อง 21 บท ) กับโคลงท้ายเรื่องอีก 4 บท
▲สมุทรโฆษคำฉันท์นับเป็นหนึ่งใน[[วรรณคดีไทย]] ที่มีประวัติอันยาวนาน สืบเนื่องมาตั้งแต่ครั้ง[[กรุงศรีอยุธยา]] จวบจนถึงช่วงต้นแห่ง[[กรุงรัตนโกสินทร์]] มีเนื้อหาแบบนิยายไทยทั่วไป ที่มีความรักและการพลัดพราด [[กวี]]ได้สอดแทรกขนบการแต่งเรื่องไว้อย่างสมบูรณ์ ขณะเดียวกัน นัก[[ประวัติศาสตร์]]ยังใช้วรรณคดีเล่มนี้สำหรับการอ้างอิงหลักฐานทางประวัติศาสตร์ด้าน[[ขนบธรรมเนียม]] และ[[วัฒนธรรม]]ด้วย
==ประวัติและผู้แต่ง==
สมุทรโฆษคำฉันท์มีผู้แต่งสามท่าน ซึ่งแต่งในยุคสมัยต่างๆ กัน ดังนี้
1. '''พระมหาราชครู''' แต่งขึ้นในสมัย[[สมเด็จพระนารายณ์มหาราช]] แห่งกรุงศรีอยุธยา แต่แต่งตั้งปี พ.ศ. ใดไม่ปรากฏ คาดว่าน่าจะอยู่ในราว พ.ศ. 2200 ท่านได้แต่งไว้ 1,252 บท นับตั้งแต่ต้น จนถึงตอน "งานสยุมพรพระสมุทรโฆษกับนางพินทุมดี" ด้วย[[กาพย์ฉบัง]] ที่ว่า
{{เริ่มกาพย์|ซ้าย}}
{{จบกาพย์}}
2. [[สมเด็จพระนารายณ์มหาราช]] ทรงพระราชนิพนธ์ด้วยพระองค์เอง 205 บท แต่ไม่จบเรื่อง ก็สวรรคตเสียก่อน ทรงแต่งตั้งแต่ตอน "พระสมุทรโฆษและนางพินทุมดีไปใช้บน" (แก้บน) จนถึง ตอนที่พิทยาธรสองตนรบกัน (ตนหนึ่งตกลงไปในสวน) แต่ยังรบไม่จบ ทรงแต่งจนถึง[[สัททุลวิกกีฬิตฉันท์]] ที่ว่า▼
{{เริ่มกาพย์|ซ้าย}}
{{จบกาพย์}}
3. [[สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระปรมานุชิตชิโนรส|สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส]] ในสมัย[[รัชกาลที่ 3]] แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ทรงพระนิพนธ์ต่อจากนั้นจนจบเรื่อง นับได้ 861 บท หลังจากที่ค้างอยู่นานถึง 160 ปี (นับจากสมเด็จพระนารายณ์มหาราชเสด็จสวรรคต เมื่อ พ.ศ. 2231) เนื่องจากไม่มีผู้ใดกล้าแต่งต่อ โดยได้ทรงพระนิพนธ์เป็นสองช่วง และสุดท้ายก็จบเรื่อง เมื่อ พ.ศ. 2392 (จ.ศ. 1211) ดัง[[โคลงสี่สุภาพ]]ท้ายเรื่องที่ 4 บท ที่ทรงเล่าไว้ชัดแจ้ง ดังนี้▼
▲:: พระเสด็จด้วยน้องลีลาส ลุอาศรมอาส-
▲2. [[สมเด็จพระนารายณ์มหาราช]] ทรงพระราชนิพนธ์ด้วยพระองค์เอง 205 บท แต่ไม่จบเรื่อง ก็สวรรคตเสียก่อน ทรงแต่งตั้งแต่ตอน "พระสมุทรโฆษและนางพินทุมดีไปใช้บน" (แก้บน) จนถึง ตอนที่พิทยาธรสองตนรบกัน (ตนหนึ่งตกลงไปในสวน) แต่ยังรบไม่จบ ทรงแต่งจนถึงสัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ที่ว่า
▲::ตนกูตายก็จะตายผู้เดียวใครจะแลเหลียว
▲3. [[สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระปรมานุชิตชิโนรส|สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส]] ในสมัย[[รัชกาลที่ 3]] แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ทรงพระนิพนธ์ต่อจากนั้นจนจบเรื่อง นับได้ 861 บท หลังจากที่ค้างอยู่นานถึง 160 ปี (นับจากสมเด็จพระนารายณ์มหาราชเสด็จสวรรคต เมื่อ พ.ศ. 2231) เนื่องจากไม่มีผู้ใดกล้าแต่งต่อ โดยได้ทรงพระนิพนธ์เป็นสองช่วง และสุดท้ายก็จบเรื่อง เมื่อ พ.ศ. 2392 (จ.ศ. 1211) ดังโคลงสี่สุภาพท้ายเรื่องที่ 4 บท ที่ทรงเล่าไว้ชัดแจ้ง ดังนี้
{{โคลงสี่สุภาพ|จวบจุลศักราชได้ |พรรษ สหัสแฮ|สองสตพรรษเอกา |ทศอ้าง|กุกกุฏสังวัจฉรา |กติกมาส หมายเฮย|อาทิตย์ดลฤถีข้าง |ปักษ์ขึ้นปัญจมีฯ}}
เส้น 53 ⟶ 47:
11 : [[กาพย์ยานี]],
16 : [[กาพย์ฉบัง]],
28 : [[กาพย์สุรางคนางค์]]
===ฉันท์===
11 : [[อินทรวิเชียรฉันท์]],
12 : [[โตฏกฉันท์]],
14 : [[วสันตดิลกฉันท์]],
15 : [[มาลินีฉันท์]],
19 : [[สัททุลวิกกีฬิตฉันท์]],
21 : [[สัทธราฉันท์]],
28 : [[สุรางคนางค์ฉันท์]]
==ภาษาที่ใช้==
เส้น 84 ⟶ 78:
{{จบกาพย์}}
[[หมวดหมู่:คำฉันท์]]
| |||