เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
|
|
'''อักษรนำ''' หมายถึง [[พยัญชนะ]]สองตัวเรียงกัน และผสมใน[[สระ]]เดียวกัน
(Mnemonic หรือ ข้อความช่วยจำ) ขึ้นว่า อย่าอยู่อย่างอดอยาก หี
อักษรนำ คล้ายคลึงกับ[[คำควบกล้ำ]] แต่คำควบกล้ำแท้จะประสานเสียงที่ออกสนิทกว่าอักษรนำ ในขณะที่คำควบกล้ำไม่แท้จะไม่ออกเสียงตัวควบกล้ำหรือเปลี่ยนเป็นเสียงอื่นเลย
== ทั่วไป ==
ถ้าเป็น[[ตัวสะกด]] ให้ถือตัวหน้าเป็นตัวสะกดแต่ตัวเดียว แต่พร้อมกันนั้น ก็ทำหน้าที่เป็นตัวนำด้วย เช่น พิศวาส พิศวง กฤษณา ทฤษฎี ฯลฯ แต่ถ้าเป็นตัวการันต์จะเป็นด้วยกันทั้ง 2 ตัว หรือทั้ง 3 ตัวก็ได้ เช่น ลักษณ์ ลักษมณ์ หรือจะเป็นเพียงตัวเดียวก็ได้ เช่น แพทย์ สัตว์ ฯลฯ
[[อักษรควบ]]บางตัวก็ใช้เป็นอักษรนำได้ เช่น '''ปร'''ารถนา (อ่านว่า ปราด-ถะ-หนา) (ปราชัย (อ่านว่า ปะ-รา-ไช)ไม่ใช่อักษรควบ )
== ข้อบังคับของการใช้อักษรนำต่างๆ ==
พยัญชนะตัวแรกอาจจะเป็นอักษรสูง อักษรกลาง หรืออักษรต่ำก็ได้ เช่นเดียวกับตัวหลัง แต่ถ้า
* '''อักษรสูงนำ''' พยัญชนะตัวหลัง อาจจะเป็นอักษรสูง อักษรกลาง หรืออักษรต่ำก็ได้
* '''อักษรกลางนำ''' พยัญชนะตัวหลัง เป็นอักษรต่ำได้เพียงอย่างเดียว
* '''อักษรต่ำนำ''' พยัญชนะตัวหลัง เป็นอักษรต่ำได้เพียงอย่างเดียว
== การใช้ ห และ อ นำ ==
ห จะใช้นำได้เฉพาะ[[อัฒสระ]] (คือ พยัญชนะที่มีเสียงกึ่งสระกึ่งพยัญชนะ ได้แก่ ย ร ล ว) และ[[พยัญชนะ]]ตัวสุดท้ายของ[[พยัญชนะวรรค]]เท่านั้น (ได้แก่ [[ง]] [[ญ]] [[ณ]] [[น]] [[ม]] แต่ ณ ไม่มีที่ใช้) เช่น หยด หยอก หรีด หลง หล่อ หวัง หงอก หญ้า หญิง หนู หย่า ฯลฯ
ในขณะที่ อ จะใช้นำได้เฉพาะตัว ย และมีอยู่เพียง 4 คำเท่านั้น ได้แก่ อย่า อยู่ อย่าง อยาก โดยมีผู้คิดค้น[[นีโมนิค]] (Mnemonic หรือ ข้อความช่วยจำ) ขึ้นว่า อย่าอยู่อย่างอดอยาก
== การเขียน ==
จะเขียนพยัญชนะตัวแรกตามด้วยพยัญชนะตัวที่สอง โดยพยัญชนะตัวแรกอาจจะเป็นอักษรหมู่ใดก็ได้ เช่นเดียวกับพยัญชนะตัวหลัง โดยถ้าตัวหลังเป็นอักษรเดี่ยว พยัญชนะตัวแรกก็จะบังคับให้ผันพยัญชนะตัวที่สองขึ้นเสียงสูง
|
