ธรรมนูญผู้ใช้แรงงาน ค.ศ. 1351

ธรรมนูญผู้ใช้แรงงาน ค.ศ. 1351 (อังกฤษ: Statute of Labourers 1351) เป็นกฎหมายที่รัฐสภาอังกฤษตราขึ้นเมื่อปี 1351 ในรัชสมัยพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 แห่งอังกฤษ เพื่อตอบสนองต่อปัญหาการขาดแคลนแรงงานในอังกฤษ

มูลเหตุ

กาฬโรคซึ่งส่งผลให้ประชาการยุโรปมากกว่าหนึ่งในสามต้องเสียชีวิต และส่งผลให้ประชากรอังกฤษราวร้อยละ 30–50 ต้องล้มตายนั้น ทำให้การจัดหาแรงงานลดลงอย่างยิ่ง เหล่าขุนนางต้องแข่งขันกันจูงใจให้คนงานเข้าทำงานกับพวกตนมากขึ้น ผู้ใช้แรงงานจึงมีอำนาจต่อรองและเรียกสินจ้างมากขึ้นตามไปด้วย สินจ้างที่เพิ่มขึ้นยังก่อเงินเฟ้อทั่วทั้งระบบเศรษฐกิจ บรรดาผู้ดีมีสกุลประสบความทุกข์ยากเพราะอำนาจทางเศรษฐกิจถูกเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน ด้วยพระราชประสงค์จะควบคุมค่าใช้จ่ายด้านแรงงานและอัตราราคาสินค้า พระเจ้าพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 จึงทรงตราพระราชกำหนดผู้ใช้แรงงาน ค.ศ. 1349 ขึ้น ขณะที่ฝ่ายรัฐสภาก็พยายามจะสนับสนุนพระราชกำหนดนั้นด้วยธรรมนูญผู้ใช้แรงงาน

เนื้อหา

ธรรมนูญนี้กำหนดสินจ้างสูงสุดสำหรับผู้ใช้แรงงานโดยสอดคล้องกับสินจ้างที่จ่ายกันก่อนเกิดกาฬโรค โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่จ่ายกันในปี 1346 ธรรมนูญยังกำหนดให้ชายหญิงที่มีร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงต้องทำงาน และวางโทษหนักไว้สำหรับผู้เกียจคร้าน ธรรมนูญระบุไว้ดังนี้

“ ว่า บุคคลทุกคนซึ่งมีร่างกายใช้การได้ และอายุต่ำกว่าหกสิบปี ทั้งไม่มีทรัพย์สินพอจะเลี้ยงตน เมื่อได้รับคำร้องขอ ก็มีหน้าที่ต้องใช้แรงงานให้แก่บุคคลผู้ร้องขอนั้น หรือมิฉะนั้น ต้องระวางโทษจำคุกจนกว่าจะจัดหาประกันมารับรองว่าจะใช้แรงงานให้ และว่า ให้ใช้สินจ้างตามเดิมและห้ามเพิ่มเติมอีก ”

แหล่งข้อมูลอื่น

• Full text of the statute from Yale Law School
• [https://web.archive.org/web/20070607054232/http://www.fordham.edu/halsall/seth/statute-labourers.html เก็บถาวร 2007-06-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน Full text of the statute from Fordham University]