บารับบัส (/bəˈræbəs/; แอราเมอิก: ישוע בר Bar ʾAbbaʾ, แปลว่า "บุตรของบิดา" หรือ "บุตรของอาจารย์")[1] หรือที่เรียกว่า เยซู บารับบัส (แอราเมอิก: ישוע בר אבא Yeshua Bar ʾAbbaʾ) ในบางต้นฉบับ เป็นบุคคลที่ถูกกล่าวถึงในพันธสัญญาใหม่ เป็นกบฏที่ถูกจับกุมโดยข้าหลวงโรมันในเวลาเดียวกันกับพระเยซู และเป็นผู้ที่ป็อนติอุส ปีลาตุส (ปีลาต) ปล่อยตัวเป็นอิสระในเทศกาลปัสกาในกรุงเยรูซาเลม ในขณะที่ยังคุมตัวพระเยซูในฐานะนักโทษ

"ปล่อยบารับบัสให้เรา!" จาก The Bible and Its Story Taught by One Thousand Picture Lessons, ค.ศ. 1910

เรื่องราวในคัมภีร์ไบเบิล

แก้

จากในพระวรสารในสารบบทั้งสี่ฉบับระบุถึงธรรมเนียมของเทศกาลปัสกาในกรุงเยรูซาเลมที่ให้ปีลาตข้าหลวงแคว้นยูเดียลดโทษประหารชีวิตของนักโทษคนหนึ่งจากการเรียกร้องของฝูงชน ในเหตุการณ์ครั้งนั้นได้มีการเสนอต่อฝูงชนให้เลือกบารับบัสหรือพระเยซูที่จะถูกปล่อยตัวจากการควบคุมของโรมัน จากความในพระวรสารสหทรรศน์ได้แก่มัทธิว(มัทธิว 27:15-26),[2]มาระโก (มาระโก 15:6-15), และ ลูกา (ลูกา 23:13-25) กับความในพระวรสารนักบุญยอห์น (ยอห์น 18:38-19:16) ฝูงชนเลือกให้ปล่อยตัวบารับบัสและให้ตรึงกางเขนพระเยซูชาวนาซาเรธ ปีลาตยอมรับอย่างไม่เต็มใจต่อข้อเรียกร้องของฝูงชน มีข้อความหนึ่งพบในพระวรสารนักบุญมัทธิว เป็นคำพูดของฝูงชน (ที่กล่าวถึงพระเยซู) ว่า "ให้​ความ​ผิด​เรื่อง​ความ​ตาย​ของ​เขา​ตก​อยู่​กับ​เรา​และ​ลูก ๆ ของ​เรา" (มัทธิว 27:25)

พระวรสารนักบุญมัทธิวกล่าวถึงบารับบัสเพียงว่าเป็น "นักโทษอุกฉกรรจ์" (มัทธิว 27:16) พระวรสารนักบุญมาระโกและลูกากล่าวถึงบารับบัสว่าเป็นผู้ร่วมใน στάσις (stasis, จลาจล) อาจเป็น "ผู้ร่วมในกบฏต้านอำนาจของโรมันหลายครั้ง"[3] ผู้ก่อเหตุฆ่าคนตาย (มาระโก 15:7, ลูกา 23:19) Robert Eisenman กล่าวว่าในยอห์น 18:40 กล่าวถึงบารับบัสว่าเป็น λῃστής (lēstēs, "โจร") "คำที่โยเซพุสมักใช้เมื่อพูดถึงนักปฏิวัติ"

มีพระวรสารสามฉบับที่กล่าวถึงธรรมเนียมในเทศกาลปัสกาที่ข้าหลวงโรมันต้องปล่อยตัวนักโทษตามการเลือกของฝูงชน ได้แก่ มาระโก 15:6, มัทธิว 27:15 และยอห์น 18:39 ฉบับสำเนาในยุคหลังของพระวรสารนักบุญลูกาก็มีข้อความที่สอดคล้องกัน (ลูกา 23:17) แม้จะไม่ปรากฏข้อความนี้ในต้นฉบับที่เก่าแก่ที่สุด อาจมีการแทรกข้อความเพิ่มเติมในภายหลังเพื่อให้พระวรสารนักบุญลูกามีความสอดคล้องกับพระวรสารอื่น[4]

ธรรมเนียมการปล่อยตัวนักโทษที่เยรูซาเลมในเทศกาลปัสกาเป็นที่รู้จักในหมู่นักศาสนศาสตร์ในชื่อ Paschal Pardon[5] แต่ธรรมเนียมนี้ (ไม่ว่าจะในช่วงเทศกาลปัสกาหรือช่วงเวลาอื่น ๆ) ไม่มีบันทึกในเอกสารทางประวัติศาสตร์ใด ๆ นอกจากในพระวรสาร ทำให้นักวิชาการบางส่วนตั้งคำถามเกี่ยวกับข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์และอ้างว่าธรรมเนียมเช่นนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นมาโดยผู้เขียนคัมภีร์ไบเบิล[6][7]

อ้างอิง

แก้

เชิงอรรถอ้างอิง

แก้
  1. "Barabbas : Facts & Significance". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-11-11.
  2. Evans 2012, pp. 452-.
  3. "Mark 15". Cambridge Bible for Schools and Colleges. สืบค้นเมื่อ 11 December 2017.
  4. Brown 1994, pp. 793–795.
  5. Merritt 1985, pp. 57–68.
  6. Cunningham, Paul A. "The Death of Jesus: Four Gospel Accounts". Center for Christian-Jewish Learning at Boston College. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-05. สืบค้นเมื่อ 2021-12-07.
  7. Ehrman, Bart (2016). Jesus Before the Gospels. United Kingdom: HarperOne.

แหล่งข้อมูล

แก้
  • Brown, Raymond E. (1994). The Death of the Messiah. Vol. 1. New York: Doubleday.
  • Maccoby, Hyam (1973). Revolution in Judaea. New York: Taplinger.
  • Merritt, Robert L. (March 1985). "Jesus (the nazarene) Barabbas and the Paschal Pardon". Journal of Biblical Literature. 104 (1): 57–68. doi:10.2307/3260593. JSTOR 3260593.
  • Urrutia, Benjamin (October 2008). "Pilgrimage". The Peaceable Table.