บัลลาด (อังกฤษ: ballad แบลเลิด) หรือศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถานสาขาวิชาวรรณกรรมคือ ลำนำนิทาน[1] เป็นรูปแบบหนึ่งของคำประพันธ์ โดยมากมีความหมายถึงทางด้านดนตรี เรื่องเล่า บัลลาดมีความหมายเจาะจงของบทกวีอังกฤษและไอร์แลนด์และเพลงที่อยู่ในช่วงถัดจากยุคกลางจนถึงศตวรรษที่ 19 และใช้อย่างแพร่หลายในยุโรปและต่อมาในอเมริกาเหนือ ออสเตรเลียและแอฟริกา มักเขียนและขายในแผ่นกระดาษหน้าเดียว รูปแบบนี้มักใช้กับกวีและนักประพันธ์ตั้งแต่ศตวรรษที่ 18 เป็นต้นมาเพื่อเขียนลำนำโคลงสั้น ๆ ต่อมาในศตวรรษที่ 19 ใช้ในความหมายของเพลงป็อป ความรักช้า ๆ และความหมายนี้มักใช้ในความหมายแบบเดียวกันกับเพลงรัก

อ้างอิง

แก้
  1. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-07-15. สืบค้นเมื่อ 2009-12-17.