ระบบทางหลวงฟิลิปปินส์
(เปลี่ยนทางจาก ทางหลวงในประเทศฟิลิปปินส์)
ระบบทางหลวงฟิลิปปินส์ ดำเนินการโดยกรมงานสาธารณะและทางหลวง ซึ่งได้แบ่งทางหลวงออกเป็น 3 ประเภท ได้แก่ ทางหลวงสายหลัก, ทางหลวงสายรอง และทางหลวงระดับที่สาม[2] โดยทางหลวงที่เชื่อมระหว่างเมืองใหญ่จะระบุหมายเลข N1–N82 มีทั้งถนนทางเดี่ยวและทางคู่[2]
| ระบบทางหลวงฟิลิปปินส์ | |
|---|---|
_sign.svg) .svg) .svg) ตราของทางหลวงสายแพน-ฟิลิปปินส์, เอ็น66 (ทางหลวงสายหลักแห่งชาติ) และ เอ็น180 (ทางหลวงสายรองแห่งชาติ) | |
| ข้อมูลของระบบ | |
| ดูแลรักษาโดย Department of Public Works and Highways | |
| ระยะทาง | 32,770.27 กิโลเมตร[1] (20,362.50 ไมล์) |
| ชื่อของทางหลวง | |
| ทางหลวงสายหลัก | Nx, Nxx |
| ทางหลวงสายรอง | Nxxx |
| ทางหลวงระดับที่สาม | มีเฉพาะชื่อ (ไม่มีหมายเลขกำกับ) |
| ระบบทางหลวง | |
| |
ในปี ค.ศ. 2015 ประเทศฟิลิปปินส์มีถนนต่าง ๆ ดังต่อไปนี้[2]
- ถนนคอนกรีต 19,162.72 กิโลเมตร (11,907.16 ไมล์)
- ถนนลาดยาง 9,756.45 กิโลเมตร (6,062.38 ไมล์)
- ถนนลูกรัง 3,636.96 กิโลเมตร (2,259.90 ไมล์)
- ถนนดิน 77.24 กิโลเมตร (47.99 ไมล์)
จากรายงานเมื่อปี ค.ศ. 2011 โดยการธนาคารพัฒนาเอเชีย พบว่าถนนส่วนต่อขยายของฟิลิปปินส์มีคุณภาพที่เทียบเท่าหรือดีกว่าถนนของประเทศเพื่อนบ้านในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อย่างไรก็ตาม ระยะทางรวมของถนนที่ลาดยางในประเทศยังคงน้อยกว่าของประเทศเพื่อนบ้านอยู่[3]
ดูเพิ่ม แก้
อ้างอิง แก้
- ↑ "2016 road data". Department of Public Works and Highways. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-03-03. สืบค้นเมื่อ May 11, 2017.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 "Brief History of National Roads in the Philippines" (PDF). Department of Public Works and Highways. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-02-21. สืบค้นเมื่อ 20 February 2017.
- ↑ "Philippines: Transport Sector Assessment, Strategy and Road Map" (PDF). Asian Development Bank. สืบค้นเมื่อ 20 February 2017.
 | บทความการเดินทาง การคมนาคม และการขนส่งนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |