ดยุกแห่งแคลเรนซ์
ดยุกแห่งแคลเรนซ์ (อังกฤษ: Duke of Clarence) เป็นหนึ่งในบรรดาศักดิ์ดยุกของอังกฤษ โดยพระราชทานให้แก่สมาชิกที่มีอาวุโสน้อยกว่าในพระราชวงศ์ โดยมีการสถาปนาขึ้นมา 5 ครั้ง ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1362 สำหรับไลโอเนลแห่งอันทเวิร์พ พระราชโอรสพระองค์ที่ 3 ในสมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 3 แห่งอังกฤษ ต่อมาหลังจากพระองค์สิ้นพระชนม์ การสถาปนาในครั้งแรกนี้จึงหมดลง
| ดยุกแห่งแคลเรนซ์ | |
|---|---|
 ตราอาร์มประจำพระองค์ของเจ้าชายอัลเบิร์ต วิกเตอร์ ดยุกแห่งคลาเรนซ์และเอวอนเดล | |
.jpg) เจ้าชายอัลเบิร์ต วิกเตอร์ ดยุกแห่งคลาเรนซ์และเอวอนเดล ดยุกแห่งแคลเรนซ์พระองค์สุดท้าย | |
| สถาปนา | ค.ศ. 1362 |
| สิ้นสุด | 14 มกราคม ค.ศ. 1892 |
| องค์แรก | ไลโอเนลแห่งอันทเวิร์พ ดยุกที่ 1 แห่งแคลเรนซ์ |
| องค์สุดท้าย | เจ้าชายอัลเบิร์ต วิกเตอร์ ดยุกแห่งคลาเรนซ์และเอวอนเดล |
ครั้งที่สองในปี ค.ศ. 1412 สำหรับทอมัสแห่งแลงคาสเตอร์ พระราชโอรสพระองค์ที่ 2 ในสมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่ 4 แห่งอังกฤษ ตำแหน่งสิ้นสุดลงหลังจากที่พระองค์สิ้นพระชนม์เช่นเดียวกัน
ครั้งที่สามในปี ค.ศ. 1461 สำหรับจอร์จ แพลนแทเจเนต พระอนุชาในสมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 4 แห่งอังกฤษ
ครั้งต่อไป (ในตำแหน่งดยุกแห่งแคลเร็นซ์และเซนต์แอนดรูว์) ในปี ค.ศ. 1789 สำหรับเจ้าชายวิลเลียม พระราชโอรสพระองค์ที่ 3 ในสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร ต่อมาหลังจากพระองค์ขึ้นครองราชย์ต่อจากพระเชษฐา สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 4 แห่งสหราชอาณาจักร ในปี ค.ศ. 1830 ตำแหน่งจึงรวมเป็นส่วนพระมหากษัตริย์
ครั้งสุดท้าย (ในตำแหน่งดยุกแห่งแคลเร็นซ์และอาวอนเดล) ในปี ค.ศ. 1890 สำหรับเจ้าฟ้าชายอัลเบิร์ต วิกเตอร์แห่งเวลส์ พระราชโอรสองค์โตในสมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7 แห่งสหราชอาณาจักร ตำแหน่งสิ้นสุดหลังจากพระองค์สิ้นพระชนม์
ดยุกแห่งแคลเร็นซ์ การสถาปนาครั้งที่ 1 แก้
ดยุกแห่งแคลเร็นซ์ การสถาปนาครั้งที่ 2 แก้
ดยุกแห่งแคลเร็นซ์ การสถาปนาครั้งที่ 3 แก้
ดยุกแห่งแคลเร็นซ์และเซนต์แอนดรูว์ แก้
ดยุกแห่งแคลเร็นซ์และอาวอนเดล แก้
ดูเพิ่ม แก้
 | บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |