ซาร์อีวัน สแตฟันแห่งบัลแกเรีย
อีวัน สแตฟัน (บัลแกเรีย: Иван Стефан; หรือ จอห์น สตีเฟน; ประมาณ ค.ศ. 1300/1301–1373 (?)) ปกครองในฐานะซาร์แห่งจักรวรรดิบัลแกเรียที่ 2เป็นระยะเวลา 8 เดือน ระหว่างปี ค.ศ. 1330–1331 พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์โตในซาร์มีคาอิล ชิชมันแห่งบัลแกเรียและแอนนา เนดาแห่งเซอร์เบีย[1] พระองค์สืบเชื้อสายจากราชวงศ์เตรเตร ราชวงศ์อาแซน และราชวงศ์ชิชมัน หลังจากที่พระบิดาของพระองค์ได้ขึ้นเป็นซาร์ พระองค์ทรงดำรงตำแหน่งเป็นรองจักรพรรดิ เมื่อพระบิดาตัดสินพระทัยหย่ากับพระมารดาของพระองค์ เพื่ออภิเษฏสมรสกับเจ้าหญิงแห่งไบแซนไทน์ พระองค์ถูกพระบิดาเนรเทศไปอยู่อาราม พร้อมกับพระมารดาและพระอนุชา[2] พระองค์ได้สืบราชบัลลังก์ตอจากพระบิดาจากความช่วยเหลือของพระเจ้าสแตฟัน ยูรอสที่ 3 แห่งเซอร์เบีย แต่อีก 8 เดือนต่อมาพระองค์ถูกรัฐประหารโดยขุนนางในเตอร์โนโว และได้ลี้ภัยไปอยู่กับเบเลาร์ พระอนุชาของพระบิดาที่เมืองนีช และต่อมาย้ายไปประทับที่ดูบรอฟนีก และย้ายไปพำนักที่นาโปลีจากแรงกดดันของซาร์อีวัน อาแลกซันเดอร์แห่งบัลแกเรียจนกระทั่งสวรรคต
| อีวัน สแตฟัน | |
|---|---|
 | |
| ซาร์แห่งบัลแกเรีย | |
| ครองราชย์ | 1330–1331 |
| ก่อนหน้า | มีคาอิล ชิชมัน |
| ถัดไป | อีวัน อาแลกซันเดอร์ |
| ประสูติ | 1300/1301 |
| สวรรคต | 1373 (?) นาโปลี ราชอาณาจักรนาโปลี (?) |
| พระราชบิดา | มีคาอิล ชิชมัน |
| พระราชมารดา | แอนนา เนดาแห่งเซอร์เบีย |
อ้างอิง
แก้แหล่งข้อมูล
แก้- Andreev, Jordan; Milcho Lalkov (1996). The Bulgarian Khans and Tsars (ภาษาบัลแกเรีย). Abagar. ISBN 954-427-216-X.
- Fine, John, V. A. (1987). The Late Medieval Balkans, A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor.
| ก่อนหน้า | ซาร์อีวัน สแตฟันแห่งบัลแกเรีย | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| ซาร์มีคาอิล ชิชมันแห่งบัลแกเรีย | 
|
 ซาร์แห่งบัลแกเรีย (ราชวงศ์ชิชมัน) (ค.ศ. 1330 - 1331) |
|
ซาร์อีวัน อาแลกซันเดอร์แห่งบัลแกเรีย |