ซาร์อีวัน สแตฟันแห่งบัลแกเรีย

อีวัน สแตฟัน (บัลแกเรีย: Иван Стефан; หรือ จอห์น สตีเฟน; ประมาณ ค.ศ. 1300/1301–1373 (?)) ปกครองในฐานะซาร์แห่งจักรวรรดิบัลแกเรียที่ 2เป็นระยะเวลา 8 เดือน ระหว่างปี ค.ศ. 1330–1331 พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์โตในซาร์มีคาอิล ชิชมันแห่งบัลแกเรียและแอนนา เนดาแห่งเซอร์เบีย[1] พระองค์สืบเชื้อสายจากราชวงศ์เตรเตร ราชวงศ์อาแซน และราชวงศ์ชิชมัน หลังจากที่พระบิดาของพระองค์ได้ขึ้นเป็นซาร์ พระองค์ทรงดำรงตำแหน่งเป็นรองจักรพรรดิ เมื่อพระบิดาตัดสินพระทัยหย่ากับพระมารดาของพระองค์ เพื่ออภิเษฏสมรสกับเจ้าหญิงแห่งไบแซนไทน์ พระองค์ถูกพระบิดาเนรเทศไปอยู่อาราม พร้อมกับพระมารดาและพระอนุชา[2] พระองค์ได้สืบราชบัลลังก์ตอจากพระบิดาจากความช่วยเหลือของพระเจ้าสแตฟัน ยูรอสที่ 3 แห่งเซอร์เบีย แต่อีก 8 เดือนต่อมาพระองค์ถูกรัฐประหารโดยขุนนางในเตอร์โนโว และได้ลี้ภัยไปอยู่กับเบเลาร์ พระอนุชาของพระบิดาที่เมืองนีช และต่อมาย้ายไปประทับที่ดูบรอฟนีก และย้ายไปพำนักที่นาโปลีจากแรงกดดันของซาร์อีวัน อาแลกซันเดอร์แห่งบัลแกเรียจนกระทั่งสวรรคต

อีวัน สแตฟัน
ซาร์แห่งบัลแกเรีย
ครองราชย์1330–1331
ก่อนหน้ามีคาอิล ชิชมัน
ถัดไปอีวัน อาแลกซันเดอร์
ประสูติ1300/1301
สวรรคต1373 (?)
นาโปลี ราชอาณาจักรนาโปลี (?)
พระราชบิดามีคาอิล ชิชมัน
พระราชมารดาแอนนา เนดาแห่งเซอร์เบีย

อ้างอิง

แก้
  1. Andreev, p. 266
  2. Fine

แหล่งข้อมูล

แก้
  • Andreev, Jordan; Milcho Lalkov (1996). The Bulgarian Khans and Tsars (ภาษาบัลแกเรีย). Abagar. ISBN 954-427-216-X.
  • Fine, John, V. A. (1987). The Late Medieval Balkans, A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor.
ก่อนหน้า ซาร์อีวัน สแตฟันแห่งบัลแกเรีย ถัดไป
ซาร์มีคาอิล ชิชมันแห่งบัลแกเรีย    
ซาร์แห่งบัลแกเรีย
(ราชวงศ์ชิชมัน)

(ค.ศ. 1330 - 1331)
  ซาร์อีวัน อาแลกซันเดอร์แห่งบัลแกเรีย