คันห่อง
คันห่อง[a], ต้นหอง[b], ตันหอง[c] หรือ เทียนหอง[d] (เสียชีวิต ป. พฤษภาคม ค.ศ. 271[6]) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า เชียน หง (จีน: 牽弘; พินอิน: Qiān Hóng) เป็นขุนนางในยุคราชวงศ์จิ้นของจีน เคยรับราชการในรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊ก เชียน เจา (牽招) บิดาของคันห่องเป็นขุนพลที่มีชื่อเสียงของรัฐวุยก๊ก
คันห่อง (เชียน หง) | |
|---|---|
| 牽弘 | |
| ข้าหลวงมณฑลเลียงจิ๋ว (涼州刺史 เหลียงโจวชื่อฉื่อ) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. ? – ป. พฤษภาคม ค.ศ. 271 | |
| กษัตริย์ | สุมาเอี๋ยน |
| ก่อนหน้า | ซู ยฺหวี |
| ถัดไป | เอียวหัว |
| ข้าหลวงมณฑลยังจิ๋ว (揚州刺史 หยางโจวชื่อฉื่อ) | |
| ดำรงตำแหน่ง กุมภาพันธ์ ค.ศ. 266 หรือหลังจากนั้น – ค.ศ. ? | |
| กษัตริย์ | สุมาเอี๋ยน |
| ผู้พิทักษ์ทัพกระตุ้นพลานุภาพ (振威護軍 เจิ้นเวย์ฮู่จฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 264 – ค.ศ. 265 | |
| กษัตริย์ | โจฮวน |
| เจ้าเมืองจ๊ก (蜀郡太守 ฉู่จฺวิ้นไท่โฉ่ว) | |
| ดำรงตำแหน่ง ป. ธันวาคม ค.ศ. 263 – ค.ศ. 264 | |
| กษัตริย์ | โจฮวน |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ อำเภอฟู่เฉิง มณฑลเหอเป่ย์ |
| เสียชีวิต | ป. พฤษภาคม ค.ศ. 271 อำเภอยฺหวีจง มณฑลกานซู่ |
| บุพการี |
|
| อาชีพ | ขุนนาง |
ประวัติ
แก้คันห่องเป็นบุตรชายคนที่สองของเชียน เจา (牽招) ขุนพลของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊ก เดิมคันห่องรับราชการเป็นเจ้าเมือง (太守 ไท่โฉ่ว) ของเมืองหลงเส (隴西郡 หล่งซี; อยู่บริเวณอำเภอหล่งซี มณฑลกานซู่ในปัจจุบัน)
ปลายปี ค.ศ. 263 คันห่องเข้าร่วมในการศึกที่รบกับจ๊กก๊กซึ่งเป็นรัฐอริของวุยก๊ก โดยคันห่องเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเตงงายขุนพลวุยก๊ก หลังการล่มสลายของจ๊กก๊ก ราชสำนักวุยก๊กแต่งตั้งให้คันห่องเป็นเจ้าเมืองของเมืองจ๊ก (蜀郡 สู่จฺวิ้น; อยู่บริเวณนครเฉิงตู มณฑลเสฉวนในปัจจุบัน)
ระหว่างปี ค.ศ. 264 และ ค.ศ. 265 คันห่องได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้พิทักษ์ทัพกระตุ้นพลานุภาพ (振威護軍 เจิ้นเวย์ฮู่จฺวิน)
ในปี ค.ศ. 266 หลังราชวงศ์จิ้นขึ้นมาแทนที่รัฐวุยก๊กในเดือนกุมภาพันธ์ของปีนั้น คันห่องได้รับการแต่งตั้งเป็นข้าหลวงมณฑล (刺史 ชื่อฉื่อ) ของมณฑลยังจิ๋ว (揚州 หยางโจง)
ประมาณเดือนกุมภาพันธ์ของปี ค.ศ. 270[7] คันห่องขับไล่การบุกที่นำโดยเตงฮองขุนพลจากง่อก๊กที่เป็นรัฐอริของราชวงศ์จิ้น ในช่วงเวลานั้นคันห่องขัดแย้งกับผู้บังคับบัญชาคือตันเกี๋ยน (陳騫 เฉิน เชียน) ผู้รับผิดชอบกำกับดูแลราชการทหารโดยรวมของมณฑลยังจิ๋ว ทั้งคันห่องและตันเกี๋ยนเขียนฎีกาถึงจักรพรรดิสุมาเอี๋ยนเพื่อกล่าวหากันและกันว่าไร้ความสามารถ จักรพรรดิสุมาเอี๋ยนจึงทรงแต่งตั้งให้คันห่องเป็นข้าหลวงมณฑลของมณฑลเลียงจิ๋ว (涼州 เหลียงโจว)
ในปี ค.ศ. 271 ทูฟ่า ชู่จีเหนิง (禿髮樹機能) ผู้นำชนเผ่าเซียนเปย์ เริ่มก่อกบฏในเมืองเป่ย์ตี้ (北地郡 เป่ย์ตี้จฺวิ้น; อยู่บริเวณนครถงชฺวาน มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน) และนำทัพชนเผ่าเข้าโจมตีเมืองกิมเสีย (金城郡 จินเฉิงจฺวิ้น; อยู่บริเวณอำเภอยฺหวีจง มณฑลกานซู่ในปัจจุบัน) คันห่องข้าหลวงมณฑลเลียงจิ๋วจึงนำทัพหลวงเข้าโจมตีกบฏ แต่ด้วยเหตุที่คันห่องขาดความสามารถจึงกลับทำให้ชนเผ่าเกี๋ยง (羌 เชียง) ก่อกบฏด้วยเช่นกัน ในที่สุดคันห่องก็ถูกกบฏต้อนจนมุมและถูกสังหารในที่รบ
ดูเพิ่ม
แก้หมายเหตุ
แก้- ↑ ชื่อที่ปรากฏในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 85[1]
- ↑ ชื่อที่ปรากฏในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 85[2][3]
- ↑ ชื่อที่ปรากฏในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 86[4]
- ↑ ชื่อที่ปรากฏในสามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ 86[5]
อ้างอิง
แก้- ↑ ("เตงงายรู้ดังนั้นก็ให้จูกัดสูคุมทหารหมื่นห้าพันยกไปตั้งสกัดต้นทางเกียงอุยไว้ มิให้เข้าไปเมืองเสฉวนได้ แล้วให้อองกิ๋นคุมทหารหมื่นห้าพันเร่งยกไปตีทัพเกียงอุยทิศข้างขวา แล้วจึงให้คันห่องคุมทหารหมื่นห้าพันยกไปตีทัพเกียงอุยทิศข้างซ้าย แล้วจึงให้เอียวหัวคุมทหารหมื่นห้าพันเปนกองหนุนตีกระหนาบเกียงอุยข้างหลัง") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๕". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 8, 2024.
- ↑ ("ต้นหองคุมทหารซุ่มอยู่ก็ออกมาสกัดหน้าเกียงอุยไว้ เกียงอุยจึงร้องไปว่า ทหารฝีมือเช่นมึงนี้จะมาสู้กูที่ไหนได้ ว่าแล้วก็ขับทหารเข้าต่อรบด้วยต้นหองได้ประมาณสิบเพลง ต้นหองสู้เกียงอุยมิได้ก็ถอยหนีไปทางประมาณร้อยเส้น") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๕". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 8, 2024.
- ↑ ("ฝ่ายอองกิ๋นแลต้นหองซึ่งแตกหลบหนีเข้าอยู่ริมทางนั้น ครั้นเกียงอุยเข้าต่อสู้อยู่กับเตงงาย ก็ให้ทหารโห่ร้องตามมาตั้งล้อมเกียงอุยไว้รบพุ่งกันเปนสามารถ") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๕". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 8, 2024.
- ↑ ("ครั้นจูกัดเจี๋ยมแจ้งดังนั้นก็โกรธฉีกหนังสือทิ้งเสียในทันใด แล้วสั่งให้ทหารตัดสีสะผู้ถือหนังสือนั้นเสีย จึงให้บ่าวซึ่งตามมานั้นเอาสีสะคืนไปให้แก่เตงงาย ๆ เห็นดังนั้นก็โกรธ จึงให้อองกิ๋มกับตันหองสองนายคุมทหารเปนกองหลังก็ยกทหารรีบขึ้นไปจะรบกับจูกัดเจี๋ยม") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๖". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 8, 2024.
- ↑ ("ฝ่ายเตงงายครั้นปราบปรามอาณาประชาราษฎรให้เปนปรกติแล้ว จึงตั้งให้สุม่อเปนที่ขุนนางผู้ใหญ่ว่าราชการเมือง แล้วให้องกิ๋นเทียนหองสองนายออกไปตั้งปราบปรามหัวเมืองทั้งปวง") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๖". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ November 8, 2024.
- ↑ ([泰始七年]夏四月，....北地胡寇金城，凉州刺史牵弘讨之。群虏内叛，围弘于青山，弘军败，死之。) จิ้นชู เล่มที่ 03. เดือนนี้เทียบได้กับช่วงเวลาระหว่างวันที่ 27 เมษายนถึง 25 พฤษภาคม ค.ศ. 271 ในปฏิทินจูเลียน
- ↑ ([泰始六年]春，正月，吴丁奉入涡口，扬州刺史牵弘撃走之。) จือจื้อทงเจี้ยน เล่มที่ 79. เดือนนี้เทียบได้กับช่วงเวลาระหว่างวันที่ 8 กมภาพันธ์ถึง 8 มีนาคม ค.ศ. 270 ในปฏิทินจูเลียน
บรรณานุกรม
แก้- ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
- เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้).
- ฝาง เสฺวียนหลิง (บก.) (648). จิ้นชู.