กูฟีย์เทียม
กูฟีย์เทียม (อังกฤษ: Pseudo-Kufic) หรือ กูเฟสก์ (อังกฤษ: Kufesque; ลวดลายกูฟีย์) เป็นรูปแบบการตกแต่งที่ปรากฏใช้ในยุคกลางและสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา[1] ประกอบด้วยการลอกเลียนแบบอักษรอาหรับกูฟีย์หรือบางครั้งเป็นอักษรอาหรับลายตวัดในบริบทที่ไม่เกี่ยวข้องกับอาหรับ หรือโดยทั่วไปใช้เรียกการเลียนแบบศิลปะอาหรับในศิลปะของยุโรป[2] กูฟีย์เทียมสามารถพบได้เป็นพิเศษในศิลปะสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยาโดยเฉพาะในภาพเขียนที่แสดงแม่พระมารีย์พรหมจารีย์ กูฟีย์เทียมถือเป็นส่วนหนึ่งของอิทธิพลของศิลปะอิสลามต่อศิลปะตะวันตก
ตัวย่างของกูฟีย์เทียมในศิลปะตะวันตกส่วนใหญ่มาจากศตวรรษที่ 10-15 โดยมักปรากฏในรูปอักษรสิจิตรกูฟีย์เทียมตามบนแถบเพื่อตกแต่งในสถาปัตยกรรมของกรีกไบแซนไทน์ นับตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 11 ถึงกลางศตวรรษที่ 12 ไปจนถึงแถบประดับตกแต่งล้อมรอบวัตถุทางศาสนาในฝรั่งเศสและเยอรมนี[3] และบนวงแหวนเหนือศีรษะกับกรอบของภาพในจิตรกรรมคริสเตียน[4]
อ้างอิง
แก้- ↑ Encyclopaedia Britannica. Beautiful Gibberish: Fake Arabic in Medieval and Renaissance Art
- ↑ Mack, p.51
- ↑ Mack, p.68
- ↑ "Beautiful Gibberish: Fake Arabic in Medieval and Renaissance Art". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-05-30.
บรรณานุกรม
แก้- Braden K. Frieder Chivalry & the perfect prince: tournaments, art, and armor at the Spanish Habsburg court Truman State University, 2008 ISBN 1-931112-69-X, ISBN 978-1-931112-69-7
- Cardini, Franco. Europe and Islam. Blackwell Publishing, 2001. ISBN 978-0-631-22637-6
- Grierson, Philip Medieval European Coinage Cambridge University Press, 2007 ISBN 0-521-03177-X, ISBN 978-0-521-03177-6
- Mack, Rosamond E. Bazaar to Piazza: Islamic Trade and Italian Art, 1300–1600, University of California Press, 2001 ISBN 0-520-22131-1
- Matthew, Donald, The Norman kingdom of Sicily Cambridge University Press, 1992 ISBN 978-0-521-26911-7