การรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์

การรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์
	แผนที่เครือข่าย แสดงทั้งสายที่ให้บริการ (สีส้ม) สายที่ยกเลิก (สีดำ) และสายที่เป็นโครงการ (สีเทา)
	ขบวนพีเอ็มอาร์ 8000 คลาส ที่สถานีรถไฟซันตาเมซา
ภาพรวม
สถานีให้บริการ	138
บริษัทแม่	กรมการขนส่ง
สํานักงานใหญ่	สถานีรถไฟตูตูบัน โตนโด มะนิลา
ที่ตั้ง	เกาะลูซอน
วันที่ให้บริการ	20 มิถุนายน 1964; 59 ปีก่อน–
ก่อนหน้า	บริษัททางรถไฟมะนิลา
ข้อมูลเทคนิค
ช่วงกว้างราง	1,067 mm (3 ft 6 in); 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ (โครงการ);
ระบบการจ่ายไฟฟ้า	NSCR: 1,500 V DC เหนือหัว
ความยาว	133.09 km (82.70 mi) (ใช้งาน)
ความเร็วให้บริการ	20–40 km/h (12–25 mph)
อื่น ๆ
เว็บไซต์	pnr.gov.ph

การรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์ (อังกฤษ: Philippine National Railways: PNR; ฟิลิปปินส์: Pambansang Daambakal ng Pilipinas; สเปน: Ferrocarril Nacional de Filipinas) เป็นบริษัทรถไฟของรัฐในประเทศฟิลิปปินส์ ดำเนินการให้บริการรถไฟโดยสารหนึ่งเส้นทางระหว่างเมโทรมะนิลาและจังหวัดลากูนา และให้บริการขบวนท้องถิ่นระหว่างซิโปคอต นากา และเลกัซปีในเขตบีโคล^[2] เป็นหน่วยงานในสังกัดของกรมการขนส่ง

การรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์เริ่มดำเนินการเมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน 1892 ในชื่อ ทางรถไฟมะนิลา-ดากูปัน (สเปน: Ferrocarril de Manila-Dagupan) ในช่วงยุคอาณานิคมสเปน และต่อมาได้กลายเป็น บริษัททางรถไฟมะนิลา (Manila Railroad Company; MRR) ในช่วงยุคอาณานิคมของอเมริกา เปลี่ยนชื่อเป็น การรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์ เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน 1964 โดยอาศัยอำนาจตามพระราชบัญญัติสาธารณรัฐหมายเลข 4156 การรถไฟเคยให้บริการเส้นทางมากกว่า 1,100 กิโลเมตร (684 ไมล์) จากลายูเนียนไปยังเขตบีโคล^[3] อย่างไรก็ตาม การละเลยการให้บริการทำให้การรถไฟมีขนาดที่ลดลง ปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องกับผู้ตั้งถิ่นฐานแบบไม่เป็นทางการในช่วงทศวรรษ 1990 และภัยพิบัติทางธรรมชาติในช่วงทศวรรษ 2000 ส่งผลให้ การรถไฟมีขนาดที่ลดลง ขณะนี้รัฐบาลกำลังอยู่ในขั้นตอนการลงทุนซ้ำในระบบรถไฟผ่านโครงการต่าง ๆ มากมายที่มุ่งฟื้นฟูเส้นทางที่เลิกใช้แล้วและสร้างเส้นทางใหม่

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

↑ Marasigan, Lorenz (August 2, 2017). "NSRP South gauge change costly, to delay project further". BusinessMirror. สืบค้นเมื่อ February 15, 2021.
↑ "Fares & Tickets". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 1, 2016. สืบค้นเมื่อ October 31, 2016.
↑ "Sad saga of PNR". Philippine Daily Inquirer. May 13, 2014. สืบค้นเมื่อ July 29, 2014.

หนังสืออ่านเพิ่มเติม แก้

Uranza, Rogelio. (2002). The Role of Traffic Engineering and Management in Metro Manila. Workshop paper presented in the Regional Workshop: Transport Planning, Demand Management and Air Quality, February 2002, Manila, Philippines. Asian Development Bank (ADB).
World Bank (May 23, 2001). "Project Appraisal Document for the Metro Manila Urban Transport Integration Project" (PDF). World Bank.