กะมัน
กะมัน (พม่า: ကမန်) คือกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อาศัยอยู่ในรัฐยะไข่ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศพม่า ส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม ชื่อ กะมัน มาจากคำเปอร์เซีย แปลว่า คันธนู[2] และเป็นหนึ่งในเจ็ดชาติพันธุ์ที่ได้รับการยอมรับจากรัฐยะไข่และจากรัฐบาลพม่า[3] ชาวกะมันหลายคนถือบัตรประชาชนสัญชาติพม่า[4][5][6]
ကမန် | |
|---|---|
| ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ | |
 พม่า | 50,000[1] |
| ภาษา | |
| ยะไข่ | |
| ศาสนา | |
| อิสลาม | |
ประวัติ แก้
ศาห์ สุชา (เบงกอล: শাহ সুজা) เจ้าชายแห่งโมกุลผู้ไม่ประสบความสำเร็จในการสืบราชสมบัติเป็นจักรพรรดิ ได้ลี้ราชภัยไปอาณาจักรอาระกันเมื่อ ค.ศ. 1660[7][8] พร้อมด้วยครอบครัวและผู้ติดตามจำนวนหนึ่งไปอยู่ที่เมืองมโหย่ฮ่อง เพราะหวังพระทัยว่ากษัตริย์อาระกันจะทรงอุปถัมภ์พระองค์ รวมทั้งจัดเรือพระที่นั่งให้พระองค์แสวงบุญที่เมืองมักกะฮ์[2] หลังจากนั้นก็มีคลื่นผู้อพยพชาวมุสลิมจากจักรวรรดิโมกุลเข้าสู่อาระกัน[7]
พระเจ้าจันทสุธัมมา (พม่า: စန္ဒသုဓမ္မရာဇာ) กษัตริย์อาระกันทรงถวายการต้อนรับเจ้าชายโมกุลผู้นิราศเป็นอย่างดี แต่ไม่นานหลังจากนั้น ศาห์ สุชาก็ทรงคิดคดทรยศต่อพระเจ้ากรุงอาระกัน[7] โดยเจ้าชายศาห์ สุชา พร้อมด้วยบริวาร และชาวมุสลิมในท้องถิ่นอีกจำนวน 200 คน ก่อการกระด้างกระเดื่อง เพื่อล้มล้างอำนาจกษัตริย์อาระกัน[9] ครั้นเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1661 ศาห์ สุชาและบริวารบางส่วนถูกทหารอาระกันลอบสังหาร[7] บรรดาพระโอรสของศาห์ สุชา ถูกปลงพระชนม์ และพระธิดาของศาห์ สุชาก็ถูกนำไปเป็นบาทบริจาริกาของพระเจ้าจันทสุธัมมา และถูกนำไปประหารในเวลาต่อมา[7] ส่วนบริวารของศาห์ สุชาที่ยังเหลืออยู่ได้รับการแต่งตั้งเป็นราชองครักษ์พิเศษประจำพระราชสำนักอาระกัน ในตำแหน่งหน่วยพลธนูพิเศษ เรียกว่า กะมัน (เปอร์เซีย: کمان, "คันธนู")[7][10]
หน่วยพลธนูกะมันนี้รวมกลุ่มกับทหารรับจ้างชาวอัฟกันจากอินเดียตอนเหนือ ตั้งตนเป็นกบฏมีอิทธิพลทางการเมืองเหนืออาณาจักรอาระกัน กระทั่ง ค.ศ. 1710 พระเจ้าจันทวิชยะที่ 1 ทรงปราบปรามกบฏ และเนรเทศชาวกะมันไปเกาะรามรี[7] ลูกหลานของแขกกะมันยังคงอาศัยอยู่บนเกาะรามรี และบางส่วนตั้งหมู่บ้านใกล้เมืองอัคยับ[7]
ใน ค.ศ. 1931 มีชาวกะมันอาศัยอยู่ในรัฐอาระกันจำนวน 2,686 คน[7]
ค.ศ. 2012 ชาวกะมันได้รับผลกระทบจากเหตุจลาจลในรัฐยะไข่พอสมควร[11][6]
เดือนตุลาคม ค.ศ. 2013 หลังเกิดเหตุการณ์การลอบสังหารเด็กหญิงชาวยะไข่พุทธจำนวนสองคน อายุห้าขวบและหกขวบ ในวันที่ 17 พฤศจิกายน และวันที่ 18 พฤศจิกายน ค.ศ. 2013 ส่งผลให้ชาวกะมันมุสลิมตกเป็นเป้าหมายการโจมตีจากชาวยะไข่พุทธทันที ชาวกะมันเสียชีวิตไปเจ็ดคนและอีกหลายคนต้องหนีออกนอกพื้นที่[12][13]
อ้างอิง แก้
- เชิงอรรถ
- ↑ Newly arrived Kaman Muslims in Yangon defy govt pressure to return to Rakhine State
- ↑ 2.0 2.1 Harvey 1925, p. 148.
- ↑ Than Tun Win.
- ↑ The Economist 2013.
- ↑ Narinjara 2011.
- ↑ 6.0 6.1 Schearf 2011.
- ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 7.5 7.6 7.7 7.8 Yegar 2002, p. 24.
- ↑ Harvey 1925, p. 146.
- ↑ Harvey 1925, p. 146-147.
- ↑ Thant Myint-U 2011.
- ↑ Human Rights Watch 2013.
- ↑ Nyein Nyein (15 ตุลาคม 2013). "Six Suspects Confess to Thandwe Murders: Home Affairs Ministry". The Irrawaddy. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 October 2013.
- ↑ "Thandwe Death Toll Rises to 7 With Discovery of Two More Bodies". The Irrawaddy. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 October 2013. สืบค้นเมื่อ 12 October 2013.
- บรรณานุกรม
- "The silence of the muezzin". The Economist. 2 November 2013. สืบค้นเมื่อ 15 November 2013.
- "Burma: Rohingya Muslims Face Humanitarian Crisis". Human Rights Watch. 26 March 2013. สืบค้นเมื่อ 15 November 2013.
- "Ethnic Kaman in Arakan Still Face Travel Restrictions". Narinjara. 25 June 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 November 2013. สืบค้นเมื่อ 15 November 2013.
- Harvey, G. E. (1925). History of Burma: From the Earliest Times to 10 March 1824. London: Frank Cass & Co. Ltd.
- Schearf, Daniel (29 November 2012). "Kaman Muslims Raise Concerns of Wider Conflict". Voice of America. สืบค้นเมื่อ 15 November 2013.
- Than Tun Win. "Composition of the Different Ethnic Groups under the 8 Major National Ethnic Races in Myanmar". Embassy of the Republic of the Union of Myanmar, Brussels. สืบค้นเมื่อ 15 November 2013.
- Thant Myint-U (2011). The River of Lost Footsteps. Faber & Faber. ISBN 9780571266067.
- Yegar, Moshe (2002). Between Integration and Secession: The Muslim communities of the Southern Philippines, Southern Thailand, and Western Burma / Myanmar. Lanham, MD: Lexington Books. ISBN 0739103563.