วิกิพีเดีย

กองความมั่นคงและข่าวกรอง

หน่วยข่าวกรองสิงคโปร์

กองความมั่นคงและข่าวกรอง (อังกฤษ: Security and Intelligence Division: SID) เป็นหน่วยข่าวกรองต่างประเทศของสิงคโปร์ภายใต้ขอบเขตของกระทรวงกลาโหม (MINDEF) ซึ่งได้รับมอบหมายให้รวบรวม ประมวลผล และวิเคราะห์ข้อมูลจากทั่วโลกที่เกี่ยวข้องกับความมั่นคงของชาติและผลประโยชน์ของชาติสิงคโปร์[2]

กองความมั่นคงและข่าวกรอง
ภาพรวมหน่วยงาน
ก่อตั้ง17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2509; 58 ปีก่อน (2509-02-17)
เขตอำนาจรัฐบาลสิงคโปร์
บุคลากรชั้นความลับ
รัฐมนตรี
ฝ่ายบริหารหน่วยงาน
  • ชั้นความลับ, ผู้อำนวยการ
ต้นสังกัดหน่วยงานกระทรวงกลาโหม[1]
เว็บไซต์เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ

แม้ว่ากองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) จะตกอยู่ภายใต้ขอบเขตการดูแลของกระทรวงกลาโหม (MINDEF) แต่ก็มีความเป็นอิสระจากภายในกระทรวง[3] กองความมั่นคงและข่าวกรองยังมีความลับอย่างมาก บุคลากรส่วนใหญ่เป็นที่รู้จักของเจ้าหน้าที่ระดับสูงของประเทศเท่านั้น[4]

กองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) นำโดยผู้อำนวยการซึ่งมีตำแหน่งเทียบเท่าปลัดกระทรวง และรายงานตรงต่อสำนักนายกรัฐมนตรี (PMO)[5] ก่อนคริสต์ทศวรรษ 1970 ผู้อำนวยการจะต้องรายงานตรงต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม

เบื้องหลัง แก้

กองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) มีภูมิหลังคล้ายคลึงกับหน่วยงานภายในประเทศ นั่นคือกรมความมั่นคงภายใน (ISD)

หลังเหตุการณ์กบฏสิงคโปร์ในปี พ.ศ. 2458 เพื่อรวบรวมข้อมูลทางการเมือง การจารกรรม และการสอดแนมการบ่อนทำลายที่อาจเกิดขึ้น[6] มีการจัดตั้งสำนักข่าวกรองทางการเมืองขึ้นในสิงคโปร์ภายใต้การบังคับบัญชาและการควบคุมโดยตรงของ พลตรี ดัดลีย์ ฮาวเวิร์ด ไรเอาท์ ผู้บัญชาการทหารสูงสุดสิงคโปร์[7] ซึ่งในที่สุดก็กลายเป็นหน่วยสันติบาลในปี พ.ศ. 2462[6]

ก่อนปี พ.ศ. 2508 หน่วยข่าวกรองหลักของสิงคโปร์คือหน่วยสันติบาลมาเลเซีย หลังจากที่สิงคโปร์ได้รับเอกราชในปี พ.ศ. 2508 กระทรวงมหาดไทยและกลาโหม (MID) ได้รับคำสั่งให้จัดระเบียบใหม่และรวบรวมความสามารถด้านข่าวกรองทั้งหมดในเดือนมกราคม พ.ศ. 2509 ต่อมากองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) ได้รับการจัดตั้งขึ้นในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2509 โดยมี เทย์ โซว ฮวา เป็นผู้อำนวยการคนแรก[8]

ในปี พ.ศ. 2517 เอส.อาร์. นาธาน ซึ่งในขณะนั้นดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการกองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) ได้นำทีมเจรจาเพื่อช่วยแก้ไขวิกฤตตัวประกันลาจู[9]

เนื่องจากกองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) เป็นองค์กรที่มีความลับสูง ข้อมูลเกี่ยวกับกิจกรรมต่างๆ จึงถูกเผยแพร่สู่สื่อเป็นครั้งคราวเท่านั้น ในปี พ.ศ. 2544 ยับ ฉุน เว่ย นักข่าวจากเดอะสเตรตส์ไทมส์ สัมภาษณ์อดีตเจ้าหน้าที่กองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) เกี่ยวกับงานของหน่วยงาน เจ้าหน้าที่รายดังกล่าวซึ่งไม่เปิดเผยชื่อกล่าวว่ากองความมั่นคงและข่าวกรองทำงานในรูปแบบหลัก 3 วิธี ได้แก่ การรวบรวมข้อมูล การวิเคราะห์ข้อมูล และการทูตอย่างไม่เป็นทางการ[10] นอกจากนี้กองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) ยังถูกกล่าวถึงในหนังสือ From Third World to First: The Singapore Story: 1965–2000 ของ ลี กวนยู ซึ่งกล่าวกันว่ามีบทบาทในการจัดหาอาวุธให้กับกองกำลังต่อต้านคอมมิวนิสต์ในสงครามกลางเมืองกัมพูชาในคริสต์ทศวรรษ 1970[11] กองความมั่นคงและข่าวกรองยังมีบทบาทในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างสิงคโปร์กับอินโดนีเซียขึ้นใหม่หลังจากที่การเผชิญหน้าอินโดนีเซีย–มาเลเซียสิ้นสุดลงในปี พ.ศ. 2509[10] ทิม ฮักซ์ลีย์ เขียนประวัติโดยย่อของกองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) ในหนังสือของเขาเรื่อง Defending the Lion City: The Armed Forces of Singapore ซึ่งตีพิมพ์ในปี พ.ศ. 2543[12]

อดีตเจ้าหน้าที่กองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) ที่ให้สัมภาษณ์โดยยับกล่าวว่าเจ้าหน้าที่กองความมั่นคงและข่าวกรองไม่ค่อยได้รับรางวัลสาธารณะ เนื่องจากปัญหาด้านความปลอดภัยและการเมือง พวกเขาจะได้รับชุดเหรียญรางวัลที่เทียบเท่ากับเหรียญวันชาติแทน แต่จะไม่มีการเผยแพร่ชื่อของพวกเขา[10]

ในปี พ.ศ. 2547 สำนักเลขาธิการประสานงานความมั่นคงแห่งชาติ (NSCS) ได้รับการจัดตั้งขึ้นภายใต้สำนักนายกรัฐมนตรี (PMO) เพื่อจัดการกับภัยคุกคามด้านความมั่นคงและการก่อการร้าย ซึ่งหมายความว่ากองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) และกรมความมั่นคงภายใน (ISD) ซึ่งก่อนหน้านี้ทำงานแยกจากกัน จะต้องแบ่งปันข้อมูลเป็นครั้งแรก[13]

ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2556 มีการกล่าวหาว่ากองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) ร่วมมือกับกองอำนวยการสัญญาณออสเตรเลีย เพื่อเจาะสายเคเบิลโทรคมนาคมใยแก้วนำแสงใต้ทะเลที่เชื่อมโยงเอเชีย ยุโรป และตะวันออกกลาง[14]

เมื่อวันที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 กองความมั่นคงและข่าวกรอง (SID) ได้เปิดตัวเว็บไซต์อย่างเป็นทางการ เพื่อดึงดูดและคัดเลือกผู้มีความสามารถเข้าสู่ตำแหน่งของตนมากขึ้น[15]

ผู้อำนวยการ แก้

รายชื่ออดีตผู้อำนวยการกองข่าวกรองความมั่นคง ตัวตนของผู้อำนวยการจะไม่เปิดเผยต่อสาธารณะอย่างชัดเจน จนกว่าพวกเขาจะลาออกจากตำแหน่ง

ชื่อ ดำรงตำแหน่ง หมายเหตุ อ้างอิง
เทย์ โซว ฮวา พ.ศ. 2509–? [8]
ถัน บูน เซ็ง พ.ศ. ?–2514 [16]
เอส.อาร์. นาธาน พ.ศ. 2514–2522 [9][16]
เอ็ดดี้ ทิโอ พ.ศ. 2522–2537 [17][18]
ชอย ชิง กว๊ก พ.ศ. 2538–2548 [10][19][20][21][22]
ชี วี คิง พ.ศ. 2548–2553 [23][24][25]
อึ้ง ชี่ เคิร์น พ.ศ. 2553–2557 [26]
โจเซฟ เหลียง พ.ศ. 2557–2562 [27]

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ "Security and Intelligence Division Launches Official Website". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 July 2021.
  2. ↑ "Reflections on Thirty-Five Years of Public Service: From Espionage to Babies" (PDF). Ethos. January 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 3 April 2015. สืบค้นเมื่อ 14 September 2013.
  3. ↑ "Present at the Creation" (PDF). Defence Science Organisation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 3 May 2006. สืบค้นเมื่อ 31 March 2011.
  4. ↑ "Our History". sid.gov.sg. สืบค้นเมื่อ 19 July 2021.
  5. ↑ "Video: Building Security Partnerships in Asia (Chee Wee Kiong)". Blip. สืบค้นเมื่อ 7 April 2014.
  6. ↑ 6.0 6.1 Ban, Kah Choon (2001). The Untold Story of Special Branch Operations in Singapore 1915-1942. Raffles.
  7. ↑ Comber, Leon (13 August 2009). "The Singapore Mutiny (1915) and the Genesis of Political Intelligence in Singapore". Intelligence and National Security. 24 (4): 529–541. doi:10.1080/02684520903069462. S2CID 154217090.
  8. ↑ 8.0 8.1 "Tay Seow Huah Book Prize". S Rajaratnam School of International Studies. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 January 2014. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  9. ↑ 9.0 9.1 "S. R. Nathan". National Library Board Singapore. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 October 2013. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 10.3 Yap, Chuin Wei (19 May 2001). "Examining the world's second-oldest profession". The Straits Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 January 2014. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  11. ↑ Lee, Kuan Yew (2000). From Third World to First: The Singapore Story: 1965-2000. HarperCollins. pp. 378–379. ISBN 0060197765.
  12. ↑ Huxley, Tim (2000). Defending the Lion City: The Armed Forces of Singapore. Australia: Allen & Unwin. pp. 89–90. ISBN 1-86508-118-3.
  13. ↑ Tor, Ching Li (21 July 2004). "United front against terror". Today. p. 6. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 December 2013. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  14. ↑ Dorling, Phillip (29 August 2013). "Spy agency taps undersea cables". The Sydney Morning Herald. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  15. ↑ Tor, Ching Li (19 July 2021). "Singapore intelligence officers open up as SID seeks to recruit more diverse talent". CNA. สืบค้นเมื่อ 19 July 2021.
  16. ↑ 16.0 16.1 "Civil service reshuffle". The Straits Times. 6 August 1971. p. 10. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 February 2014. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  17. ↑ "Mr Eddie Teo has extensive experience in public admin". AsiaOne News. 26 July 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 July 2008. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  18. ↑ Backman, Michael (31 May 2006). "Downsides devalue Singapore Inc". theage.com.au. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  19. ↑ "Press Release: Changes in Permanent Secretary Appointments" (PDF). Public Service Division, Prime Minister's Office. 1 June 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 16 June 2012. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  20. ↑ "Defence chief heads list of 653 officers to be promoted". The Straits Times. 28 June 1996.
  21. ↑ "MAS to get new managing director". The Straits Times. 22 February 2005.
  22. ↑ "Achievers in many fields". The Straits Times. 9 August 2000.
  23. ↑ "New appointments for other permanent secretaries". The Straits Times. 13 August 2010.
  24. ↑ "Press Release: Appointment of Head of Civil Service And Permanent Secretaries" (PDF). Public Service Division, Prime Minister's Office. 12 August 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 16 August 2010. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  25. ↑ Goh, Chin Lian (2 May 2013). "MFA Permanent Secretary Bilahari Kausikan retires". SingaPolitics. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 January 2014. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  26. ↑ Chua, Tony (14 June 2012). "Capitamall Trust appoints Ng Chee Khern as Director". Singapore Business Review. สืบค้นเมื่อ 19 January 2014.
  27. ↑ "Joseph Leong to be appointed Permanent Secretary". Channel NewsAsia. Singapore. 28 January 2019. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=กองความมั่นคงและข่าวกรอง&oldid=11455823"