วิกิพีเดีย

วูดดี แฮร์เรลสัน

(เปลี่ยนทางจาก Woody Harrelson)

วูดโรว์ เทรซี แฮร์เรลสัน (อังกฤษ: Woodrow Tracy Harrelson) เกิด 23 กรกฎาคม ค.ศ. 1961 เป็นนักแสดง ดาราตลก และนักเขียนบท ชาวอเมริกัน เขาแจ้งเกิดทางด้านการแสดงในปี 1985 จากบทวูดดี บอยด์ ในซิตคอมทางโทรทัศน์เรื่อง Cheers ต่อมาเป็นที่รู้จักจากบท บิลลี ฮอยล์ในเรื่อง White Men Can't Jump (1992), บทมิกกีย์ นอกซ์ในเรื่อง Natural Born Killers (1994), และบทแลร์รี ฟลินต์ในเรื่อ่ง The People vs. Larry Flynt (1996) และรู้จักจากบทบาทในเรื่องหลัง ๆ อาทิ บทแทลลาแฮสซีในเรื่อง Zombieland (2009), กัปตันโทนี สโตนในเรื่อง The Messenger (2009), บทเดฟ บราวน์ในเรื่อง Rampart (2011), บทเฮย์มิตช์ แอเบอร์นาทีในภาพยนตร์ชุดเรื่อง The Hunger Games (2012–2015), บทเมอร์ริตต์ แม็กคินนีย์ในภาพยนตร์ชุดเรื่อง Now You See Me (2013–2016), บทเดอะโคโลเนลในเรื่อง War for the Planet of the Apes (2017), บทบิล วิลลัฟบีในเรื่องThree Billboards Outside Ebbing, Missouri (2017) และบทโทเบียส เบกเคตต์ในเรื่อง Solo: A Star Wars Story (2018)

วูดดี แฮร์เรลสัน
แฮร์เรลสันในเดือนตุลาคม 2016
เกิดวูดโรว์ เทรซี แฮร์เรลสัน
(1961-07-23) 23 กรกฎาคม ค.ศ. 1961 (63 ปี)
Midland, Texas, U.S.
ศิษย์เก่าHanover College
อาชีพนักแสดง ดาราตลก นักเขียนบท
ปีปฏิบัติงาน1978–ปัจจุบัน
คู่สมรสNancy Simon
(สมรส 1985; หย่า 1986)
Laura Louie
(สมรส 2008)
บุตร3
ญาติCharles Harrelson (บิดา)
Brett Harrelson (น้องชาย)

แฮร์เรลสันได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ 3 ครั้ง เขาเคยได้รับการเสนอชื่อในสาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากเรื่อง The People vs. Larry Flynt และนักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยมจากเรื่อง The Messenger และ Three Billboards Outside Ebbing, Missouri[1] และจากบทในเรื่อง Cheers ทำให้เขาได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลเอมมี 5 สาขา และได้รับรางวัลหนึ่งรางวัลในปี 1989

ผลงานการแสดง

แก้
ปี ชื่อเรื่อง แสดงเป็น หมายเหตุ Ref.
1978 Harper Valley PTA Extra Uncredited [2]
1986 Wildcats Krushinski [3]
1990 Cool Blue Dustin [4]
1991 L.A. Story Station manager Uncredited [5]
Doc Hollywood Hank Gordon [6]
Ted & Venus Homeless Vietnam Veteran [7]
1992 White Men Can't Jump Billy Hoyle [8]
1993 Indecent Proposal David Murphy [9]
1994 Natural Born Killers Mickey Knox [10]
The Cowboy Way Pepper Lewis [11]
I'll Do Anything Ground Zero Hero [5]
1995 Money Train Charlie Robinson [12]
1996 The People vs. Larry Flynt แลร์รี ฟลินต์ [3]
Kingpin Roy Munson [3]
The Sunchaser Dr. Michael Reynolds [13]
1997 Wag the Dog Sgt. William Schumann [3]
Welcome to Sarajevo Jordan Flynn [3]
1998 The Thin Red Line Sgt. William Keck [14]
Palmetto Harry Barber [15]
The Hi-Lo Country Big Boy Matson [16]
1999 Play It to the Bone Vince Boudreau [17]
EDtv Ray Pekurny [18]
Austin Powers: The Spy Who Shagged Me Himself [19]
Grass Narrator (voice) [20]
2000 Welcome To Hollywood Himself Cameo
2003 Anger Management Galaxia / Security Gary [21]
Go Further Himself [22]
Scorched Jason "Woods" Valley [23]
2004 After the Sunset Stanley "Stan" P. Lloyd [24]
She Hate Me Lenald Power [25]
2005 North Country Bill White [26]
The Prize Winner of Defiance, Ohio Leo "Kelly" Ryan [27]
The Big White Raymond "Ray" Barnell [28]
2006 Free Jimmy Roy Arnie (voice) [29]
A Scanner Darkly Ernie Luckman [30]
A Prairie Home Companion Dusty [31]
2007 The Walker Carter Page III [32]
No Country for Old Men Carson Wells [33]
Battle in Seattle Dale [34]
The Grand One Eyed Jack Faro [35]
Nanking Robert O. "Bob" Wilson [36]
2008 Semi-Pro Ed Monix [37]
Sleepwalking Randall [38]
Transsiberian Roy [39]
Surfer, Dude Jack Mayweather [40]
Management Jango [3]
Seven Pounds Ezra Turner [41]
2009 The Messenger Captain Anthony "Tony" Stone [42]
Defendor Arthur Poppington / Defendor [42]
Zombieland Tallahassee [42]
2012 Charlie Frost [42]
2010 Bunraku The Bartender [43]
Hempsters: Plant the Seed Himself [44]
2011 Friends with Benefits Tommy Bollinger [45]
Ethos Narrator (voice) [46]
Rampart David Douglas "Dave" Brown [47]
2012 The Hunger Games เฮย์มิตซ์ อะเบอร์นาธี [48]
Seven Psychopaths Charlie Costello [49]
2013 How to Make Money Selling Drugs Himself [50]
Now You See Me เมอร์ริต แมคคินนีย์ [51]
Out of the Furnace Harlan DeGroat [52]
Free Birds Jake (voice) [53]
The Hunger Games: Catching Fire เฮย์มิตซ์ อะเบอร์นาธี [54]
2014 The Hunger Games: Mockingjay – Part 1 [55]
2015 The Hunger Games: Mockingjay – Part 2 [56]
2016 Triple 9 Sergeant Detective Jeffrey Allen [57]
Now You See Me 2 Chase McKinney / เมอร์ริต แมคคินนีย์ [58]
The Duel Abraham Brant [59]
LBJ ลินดอน บี. จอห์นสัน [60]
The Edge of Seventeen Max Bruner [61]
2017 Lost in London Himself Also director, producer and writer [62]
Wilson Wilson [63]
War for the Planet of the Apes Colonel J. Wesley McCullough [64]
The Glass Castle Rex Walls [65]
Three Billboards Outside Ebbing, Missouri Sheriff Bill Willoughby [66]
Shock and Awe Jonathan Landay [67]
2018 Solo: A Star Wars Story โทเบียส เบกเคตต์ [68]
Venom Cletus Kasady / Red Mid-credits cameo [69]
2019 The Highwaymen Maney Gault Also executive producer [70]
Zombieland: Double Tap Tallahassee [71]
Midway Admiral Chester Nimitz [72]
2020 Kiss The Ground Narrator [73]
2021 Kate Varrick [74]
Venom: Let There Be Carnage Cletus Kasady / Carnage (voice) [75]
2022 Triangle of Sadness Captain Thomas Smith [76]
The Man from Toronto Randy [77]
2023 Champions Marcus Marakovich Also executive producer [78]
Common Ground [79]
2024 Suncoast Paul Warren [80]
Fly Me to the Moon Moe Berkus [81]
2025 Last Breath Duncan Allcock [82]
The Electric State Mr. Peanut (voice) [83]
Animal Farm † Voice [84]
Ella McCay † TBA Post-production [85]
Now You See Me: Now You Don't † เมอร์ริต แมคคินนีย์ [86]

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ วูดดี แฮร์เรลสัน ที่อินเทอร์เน็ตมูวีเดตาเบส
  2. ↑ White, James (June 13, 2011). "In Praise of Woody Harrelson". Empire. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2020. สืบค้นเมื่อ September 23, 2017.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 Leitch, Will; Grierson, Will (November 11, 2019). "Every Woody Harrelson Movie Performance, Ranked". Vulture. New York City. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2020. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  4. ↑ "Cool Blue". TV Guide. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  5. ↑ 5.0 5.1 "Woody Harrelson". Rotten Tomatoes. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2020. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020.
  6. ↑ Ebert, Roger (August 2, 1991). "Doc Hollywood". RogerEbert.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  7. ↑ Maslin, Janet (December 20, 1991). "Review/Film; One Man's Approach To Sexual Obsession". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  8. ↑ McNary, Dave (January 17, 2017). "'White Men Can't Jump' Remake in the Works With Blake Griffin, Ryan Kalil". Variety. Los Angeles. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  9. ↑ Howe, Desson (April 9, 1993). "'Indecent Proposal'". The Washington Post. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  10. ↑ Bramesco, Charles (August 26, 2019). "Natural Born Killers at 25: the problem with Oliver Stone's hit film". The Guardian. London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 26, 2019. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  11. ↑ Boyar, Jay (June 3, 1994). "3 Cheers for Woody Harrelson in Comedy 'The Cowboy Way'". The Orlando Sentinel. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  12. ↑ Welkos, Robert W. (March 11, 1995). "A Subway Commuters Can't Ride : 'Money Train,' With Woody Harrelson and Wesley Snipes, Lays Some Costly Tracks". The Los Angeles Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 3, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  13. ↑ Thomas, Kevin (October 25, 1996). ""'Sunchaser' Leaves Beaten Path in Its Quest"". The Los Angeles Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 5, 2016. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  14. ↑ O'Sullivan, Michael (January 8, 1999). "'Red Line': Above and Beyond". The Washington Post. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 29, 2017. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  15. ↑ Hunter, Stephen (February 20, 1998). "Turning Pulp Into a Soggy Mess". The Washington Post. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 29, 2018. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  16. ↑ Howe, Desson (January 15, 1999). "'Hi-Lo': So-So". The Washington Post. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 30, 2019. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  17. ↑ Ebert, Roger (January 1, 2020). "Play It To The Bone". RogerEbert.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 24, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  18. ↑ Ebert, Roger (March 26, 1999). "EDTV". RogerEbert.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 1, 2019. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020.
  19. ↑ Maslin, Janet (June 11, 1999). "'Austin Powers: The Spy Who Shagged Me'-- The Girls All Go for His Euphemism". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 18, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  20. ↑ Ebert, Roger (June 16, 2000). "Grass". RogerEbert.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 15, 2020. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020.
  21. ↑ Hoffmann, Bill (June 21, 2002). "Who's That Girl?". The New York Post. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 4, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  22. ↑ "Go Further". Rotten Tomatoes. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 29, 2017. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020. The film follows actor Woody Harrelson as he takes a small group of friends on a bio-fuelled bus-ride down the Pacific Coast Highway.
  23. ↑ Bradshaw, Peter (2003). "Scorched". The Guardian. London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 11, 2018. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020.
  24. ↑ Ebert, Roger (November 11, 2004). "'Sunset' sheds no new light on heist genre". RogerEbert.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 31, 2019. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020.
  25. ↑ Holden, Stephen (July 28, 2004). "Film Review; In a Career Crisis, You Can Look to a Service Industry". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 8, 2017. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020.
  26. ↑ Morales, Tatiana (October 20, 2005). "Woody Harrelson's Legal Role". CBS News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 4, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  27. ↑ Travers, Peter (October 14, 2005). "The Prize Winner of Defiance, Ohio". Rolling Stone. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 4, 2020. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020.
  28. ↑ Koehler, Robert (November 16, 2005). "The Big White (Canada-New Zealand)". Variety. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 16, 2015. สืบค้นเมื่อ May 21, 2020.
  29. ↑ "Free Jimmy". Rotten Tomatoes. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 30, 2019. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020. Jimmy's minder is a sleazy American expatriate, Roy Arnie (voice of Woody Harrelson), who keeps the nervous beast pacified with regular doses of heroin.
  30. ↑ Manohla, Dargis (July 7, 2006). "'A Scanner Darkly': Keanu Reeves, Undercover and Flying High on a Paranoid Head Trip". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 21, 2019. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020.
  31. ↑ Scott, A.O. (June 9, 2006). "Altman's Casual Chaos Meets Keillor's Rhubarb-Tinged Nostalgia in 'A Prairie Home Companion'". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 1, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  32. ↑ Holden, Stephen (December 7, 2007). "Crimes of the Naïve, Superficial Heart". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 14, 2016. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  33. ↑ Holub, Christian (November 10, 2017). "Why Anton Chigurh is still an iconic movie villain, 10 years later". Entertainment Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 4, 2020. สืบค้นเมื่อ May 19, 2020.
  34. ↑ Ebert, Roger (September 25, 2008). "Grande frappuccino, medium cool". RogerEbert.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 18, 2020. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  35. ↑ Manohla, Dargis (March 21, 2008). "Poker Faces". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 6, 2020. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  36. ↑ Holden, Stephen (December 12, 2007). "Giving Testimony on the Horror That Was Nanking". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 5, 2019. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  37. ↑ Weintraub, Steve 'Frosty' (February 11, 2008). "Woody Harrelson – Exclusive Video Interview – SEMI PRO". Collider. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 9, 2020. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  38. ↑ Farber, Stephen (January 24, 2008). "Performances entrance in downbeat "Sleepwalking"". Reuters. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 6, 2020. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  39. ↑ Holden, Stephen (July 18, 2008). "Intrigue on an Ill-Fated Train, Moscow-Bound". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 4, 2019. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  40. ↑ Farber, Stephen (September 8, 2008). "Surfer Dude". The Hollywood Reporter. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 11, 2018. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  41. ↑ Phillips, Michael (December 19, 2008). "'Seven Pounds' stars Will Smith, Rosario Dawson, Woody Harrelson". The Chicago Tribune. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 22, 2018. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  42. ↑ 42.0 42.1 42.2 42.3 Kung, Michelle (November 6, 2009). "Woody Harrelson Goes to War". The Wall Street Journal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 6, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2002.
  43. ↑ Webster, Andy (September 29, 2011). "Violent Revenge, No Guns Required". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 22, 2018. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  44. ↑ "Hempsters: Plant the Seed – DVD Review", 420 magazine, December 21, 2013
  45. ↑ Dargis, Manohla (July 22, 2011). "It's Just Sex. We're Just Friends. You Know the Rules. Etc., Etc". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 23, 2011. สืบค้นเมื่อ May 21, 2020.
  46. ↑ "Ethos". Rotten Tomatoes. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 29, 2017. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020. Hosted by the two-time Academy Award (R) nominated actor and activist Woody Harrelson, "Ethos: a Time For Change" lifts the lid on a Pandora's box of systemic issues that has proven to have a negative impact in every aspect of our lives.
  47. ↑ Hattenstone, Sim (February 17, 2012). "Woody Harrelson: my father, the contract killer". The Guardian. London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 29, 2020. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  48. ↑ Vary, Adam B. (May 10, 2011). "Woody Harrelson is Haymitch in 'The Hunger Games'". Entertainment Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 23, 2019. สืบค้นเมื่อ May 23, 2020.
  49. ↑ Schou, Solvej (September 10, 2012). "Toronto Q&A: Rockwell, Harrelson, Walken on 'Seven Psychopaths'". Entertainment Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 6, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  50. ↑ Holmes, Linda (September 9, 2012). "Documentary Explains 'How To Make Money Selling Drugs'". NPR. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 6, 2020. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  51. ↑ Jagernauth, Kevin (March 16, 2016). "Watch: The Con Is On In New Trailer For 'Now You See Me 2' With Jesse Eisenberg, Mark Ruffalo, Woody Harrelson, More". IndieWire. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 27, 2018. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  52. ↑ Queenan, Joe (December 27, 2013). "Out of the Furnace and the return of the gangster". The Guardian. London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 5, 2017. สืบค้นเมื่อ May 22, 2020.
  53. ↑ Bale, Miriam (October 31, 2013). "Rethinking the Main Course". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 25, 2019. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  54. ↑ "Hunger Games: Catching Fire Movie Pics Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson & Woody Harrelson". Entertainment Weekly. Los Angeles. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2014. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  55. ↑ Lee, Ashley (November 14, 2014). "'The Hunger Games: Mockingjay — Part 1': What the Critics Are Saying". The Hollywood reporter. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 20, 2015. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  56. ↑ Denham, Jess (November 16, 2015). "Woody Harrelson interview: The Hunger Games star recalls pranking Liam Hemsworth in the darkest way possible". The Independent. London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 12, 2017. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  57. ↑ Manohla, Dargis (February 25, 2016). "Review: In 'Triple 9,' an Appealing Cast Can't Rise Above the Violence". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 27, 2016. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  58. ↑ Macdonald, Moira (June 9, 2016). "'Now You See Me 2': No magic in this forgettable sequel". The Seattle Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 17, 2017. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  59. ↑ Gleiberman, Owen (June 22, 2016). "Film Review: 'The Duel'". Variety. Los Angeles. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 11, 2018. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  60. ↑ Wloszczyna, Susan (November 2, 2017). "'LBJ': Woody Harrelson delivers an outsize performance in a film that somehow feels small". The Washington Post. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 14, 2018. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  61. ↑ Alexander, Bryan (November 15, 2016). "Woody Harrelson sits and delivers as a bad teacher in 'Edge of Seventeen'". USA Today. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 18, 2020. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  62. ↑ Burton, Byron (May 29, 2018). "Woody Harrelson on How He Turned a Disastrous Night Into His Directorial Debut". The Hollywood Reporter. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 4, 2018. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  63. ↑ Scott, A.O. (March 22, 2017). "Review: 'Wilson,' With Woody Harrelson as a Misanthrope". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 15, 2019. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  64. ↑ Morgenstern, Joe (July 13, 2017). "'War for the Planet of the Apes' Review: Evolving Deep Feelings and High Drama". The Wall Street Journal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 8, 2019. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  65. ↑ Garcia-Navarro, Lulu (August 13, 2017). "Woody Harrelson On 'Glass Castle' Dad Whose Rages And Redemptions Loomed Large". NPR. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 22, 2017. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  66. ↑ Abramovitch, Seth (February 22, 2018). "'Three Billboards': Why Woody Harrelson Was "Embarrassed" Over the Film's Standing Ovation". The Hollywood Reporter. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 2, 2018. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  67. ↑ Kenigsberg, Ben (July 12, 2018). "Review: In 'Shock and Awe,' Journalists Expose Gaps in Case for Iraq War". The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 12, 2019. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  68. ↑ Tapley, Kristopher (May 24, 2018). "Playback: Woody Harrelson on 'Solo' and Having the Skills to Land 'White Men Can't Jump'". Variety. Los Angeles. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 15, 2018. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  69. ↑ Boucher, Geoff (January 7, 2019). "Sony's 'Venom' Sequel Taking Shape: Woody Harrelson's Carnage On The Way?". Deadline. Los Angeles. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 6, 2020. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  70. ↑ Collis, Clark (March 29, 2019). "Woody Harrelson tried (and failed) to get Kevin Costner eating healthy on set of The Highwaymen". Entertainment Weekly. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 21, 2019. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  71. ↑ Joseph, Matt (January 21, 2019). "First Zombieland 2 Plot Details Tease New Zombies And More". We Got This Covered. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 1, 2019. สืบค้นเมื่อ January 21, 2019.
  72. ↑ Waxman, Olivia B. (November 8, 2019). "The Real World War II History Behind the Movie Midway". Time. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 26, 2020. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  73. ↑ Winkelman, Natalia (September 22, 2020). "'Kiss the Ground' Review: Regenerating Hope for the Climate". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ May 11, 2021.
  74. ↑ McNary, Dave (July 11, 2019). "Woody Harrelson Joins Mary Elizabeth Winstead in Netflix Thriller 'Kate'". Variety. Los Angeles. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 2, 2020. สืบค้นเมื่อ May 20, 2020.
  75. ↑ Weiss, Josh (August 27, 2017). "Venom 2's Cinematographer Confirms Woody Harrelson Returning as Carnage for Sequel". SyFy Wire. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 2, 2020. สืบค้นเมื่อ May 27, 2020.
  76. ↑ Wiseman, Andreas (February 4, 2020). "'Triangle Of Sadness': Harris Dickinson, Charlbi Dean & Woody Harrelson Lead Satire From Palme D'Or Winner Ruben Ostlund; Imperative, 30WEST, More Join". Deadline (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ June 30, 2020.
  77. ↑ Borys Kit; Mia Galuppo (March 10, 2020). "Woody Harrelson to Replace Jason Statham in Action-Comedy 'Man From Toronto' (Exclusive)". The Hollywood Reporter. สืบค้นเมื่อ March 10, 2020.
  78. ↑ Wilson Chapman (December 5, 2022). "'Champions' Trailer: Woody Harrelson Plays a Gruff Coach in Bobby Farrelly Sports Film". indiewire.com. สืบค้นเมื่อ December 6, 2022.
  79. ↑ Laffly, Tomris (2024-04-16). "'Common Ground' Review: Well-Intentioned Doc About Regenerative Farming Offers Limited Insights Into an American Environmental Crisis". Variety (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2025-04-26.
  80. ↑ Borys Kit (August 18, 2022). "Laura Linney, Woody Harrelson, Nico Parker Starring in Laura Chinn's 'Suncoast' (Exclusive)". The Hollywood Reporter. สืบค้นเมื่อ December 6, 2022.
  81. ↑ Grobar, Matt (January 10, 2023). "Project Artemis: Woody Harrelson Rounds Out Cast Of Greg Berlanti-Directed Space Race Pic For Apple". Deadline Hollywood. สืบค้นเมื่อ 10 January 2023.
  82. ↑ Fleming, Mike Jr. (6 May 2022). "Hot Cannes Package: Woody Harrelson, Simu Liu, Djimon Honsou In Last Breath, Alex Parkinson's Narrative Remake Of His Harrowing Docu". Deadline Hollywood. สืบค้นเมื่อ 6 May 2022.
  83. ↑ Breznican, Anthony (October 1, 2024). "Millie Bobby Brown and Chris Pratt Face a Robot Uprising in The Electric State". Vanity Fair. สืบค้นเมื่อ October 1, 2024.
  84. ↑ Lang, Brent (April 22, 2025). "Andy Serkis Animal Farm Animated Film Casts Seth Rogen, Glenn Close, Woody Harrelson and More in Voice Roles (EXCLUSIVE)". Variety. สืบค้นเมื่อ 22 April 2025.
  85. ↑ Fitzpatrick, Edward (February 1, 2024). "In R.I. to film a movie, Jamie Lee Curtis tells California: 'This is how you do it'". The Boston Globe. สืบค้นเมื่อ 2 February 2024.
  86. ↑ Ridgely, Charlie (2 July 2004). "Now You See Me 3 Release Date Confirmed". ComicBook.com. สืบค้นเมื่อ 16 August 2024.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=วูดดี_แฮร์เรลสัน&oldid=12310078"