เซาท์อีสต์อิงแลนด์
ภาคตะวันออกเฉียงใต้ของอังกฤษ (อังกฤษ: South East England) เป็นหนึ่งในเก้าภูมิภาคของประเทศอังกฤษที่ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1994 และรับเป็นส่วนหนึ่งของสถิติใน ปี ค.ศ. 1999 ภาคตะวันออกเฉียงใต้รวมมลฑลบาร์กเชอร์, บักกิงแฮมเชอร์, อีสต์ซัสเซกซ์, แฮมป์เชอร์, ไอล์ออฟไวต์, เคนต์, ออกซฟอร์ดเชอร์, เซอร์รีย์ และเวสต์ซัสเซกซ์ คำที่ใช้กันโดยทั่วไปในการเรียกบริเวณนี้คือ “ตะวันออกเฉียงใต้” แต่ความหมายต่างกันออกไปมาก ภาคตะวันออกเฉียงใต้มีเนื้อที่ 19,096 ตารางกิโลเมตร ในปี ค.ศ. 2001 มีประชากรทั้งหมดประมาณ 8,000,550 คนโดยมีความหนาแน่นของประชากรเป็นจำนวน 419 ต่อหนึ่งตารางกิโลเมตร
เซาท์อีสต์อิงแลนด์ | |
|---|---|
 | |
| รัฐเอกราช | .svg){kind=small} สหราชอาณาจักร |
| ประเทศ |  อังกฤษ |
| เมืองใหญ่ที่สุด | ไบรตันและโฮฟ |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 19,095 ตร.กม. (7,373 ตร.ไมล์) |
| อันดับพื้นที่ | 3 |
| ประชากร (2011) | |
| • ทั้งหมด | 8,635,000[1] คน |
| • อันดับ | 1 |
| • ความหนาแน่น | 452.2 คน/ตร.กม. (1,171 คน/ตร.ไมล์) |
| เว็บไซต์ | www |
ภาคตะวันออกเฉียงใต้ก็เช่นเดียวกับภาคอื่นยกเว้นนครลอนดอนและปริมณฑลที่ไม่มีผู้แทนที่ได้รับเลือกจากประชาชนและอำนาจส่วนกลาง ความพยายามในอันที่จะก่อตั้งรัฐบาลระดับภาคจากการเลือกตั้งที่เสนอโดยพรรคกรรมกรหลังจากการเลือกตั้งในปี ค.ศ. 1997 ไม่ประสบความสำเร็จ ศูนย์กลางของรัฐบาลอยู่ที่กิลด์ฟอร์ดเมืองที่ใหญ่ที่สุดในภาคโดยจำนวนประชากรคือเมืองไบรตันและโฮฟ แต่เมืองที่มีอิทธิพลต่อเศรษฐกิจของบริเวณนี้คือลอนดอน จุดที่สูงที่สุดอยู่ที่เนินวอลบรีในบาร์กเชอร์ที่สูง 297 เมตรจากระดับน้ำทะเล
ดูเพิ่ม แก้
 | บทความประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อonspop