ธรรมนูญว่าด้วยบรรพชิต
ในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศส ธรรมนูญว่าด้วยบรรพชิต (ฝรั่งเศส: Constitution civile du clergé) เป็นกฎหมายที่ผ่านสภาเมื่อวันที่ 12 กรกฎาคม ค.ศ. 1790 และได้รับการลงพระปรมาภิไธยโดยพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 เมื่อวันที่ 24 สิงหาคมของปีเดียวกัน เพื่อบังคับใช้เหนือบรรพชิตคาทอลิกทั้งหมดในฝรั่งเศส
กฎหมายฉบับนี้ยุบสังฆมณฑลทั่วประเทศจาก 135 แห่งเหลือเพียง 84 แห่ง ยุบสมณศักดิ์ของบรรพชิตให้เหลือน้อยลง กำหนดให้บรรพชิตทั้งหมดในประเทศคือผู้รับเงินเดือนจากรัฐ[1] ดังนั้น บรรพชิตทุกระดับชั้นจะต้องกล่าวปฏิญาณความภักดีต่อประเทศและจะปฏิบัติตามรัฐธรรมนูญฝรั่งเศส[2] ทั้งยังอนุญาตให้บรรพชิตทิ้งคำปฏิญาณออกมาใช้ชีวิตเป็นฆราวาส โดยกำหนดให้แต่ละเทศบาลเป็นผู้กำกับดูแลคณะสงฆ์ในแต่ละท้องถิ่น
กฎหมายฉบับนี้สร้างความไม่พอใจต่อพระสันตะปาปาอย่างมาก ในวันที่ 10 มีนาคม ค.ศ. 1791 สมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 6 ประกาศเนื้อหาในธรรมนูญดังกล่าวขัดกับหลักศาสนาที่ว่าต้องภักดีต่อพระเจ้าองค์เดียว[2] หากบรรพชิตคนใดยังไม่ปฏิญาณ ก็จงยืนกรานไม่ปฏิญาณต่อไป หากใครปฏิญาณไปแล้ว ก็จงถอนคำปฏิญาณภายในสี่สิบวัน คณะสงฆ์ฝรั่งเศสจึงแตกเป็นสองกลุ่มคือ กลุ่มปฏิญาณ และกลุ่มไม่ปฏิญาณ
ก่อนหน้าที่กฎหมายฉบับนี้จะถูกตราขึ้น คณะสงฆ์คาทอลิกในฝรั่งเศสเผชิญกับการเบียดเบียนหลายประการแล้ว อาทิ ยกเลิกการถวายทศางค์, ศาสนสถานคาทอลิกทั้งหมดในฝรั่งเศสถูกยึดเป็นทรัพย์สินของรัฐ
อ้างอิง แก้
- ↑ D., Popkin, Jeremy (2010-01-01). A short history of the French Revolution. Pearson Education. ISBN 978-0205693573. OCLC 780111354.
- ↑ 2.0 2.1 "CLERGY'S OATH TO THE CONSTITUTION". www.historyworld.net. สืบค้นเมื่อ 2017-02-26.