โจ เดวิส
โจเซฟ เดวิส (อังกฤษ: Joseph Davis, OBE; 15 เมษายน ค.ศ. 1901—10 กรกฎาคม ค.ศ. 1978 ในแฮมป์เชอร์) เป็นนักสนุกเกอร์และอิงลิชบิลเลียดอาชีพชาวอังกฤษ
 | |
| เกิด | 15 เมษายน ค.ศ. 1901 วิตเวลล์, ดาร์บีเชอร์ |
|---|---|
| เสียชีวิต | 10 กรกฎาคม ค.ศ. 1978 (77 ปี) แฮมป์เชอร์ |
| สัญชาติ |  อังกฤษ |
| ปีที่เริ่มเล่นอาชีพ | 1919–1964 |
| เบรกสูงสุด | 147 (1955)[1] |
| จำนวนเซนจูรีเบรก | 687[1] |
| รายการแข่งขันที่ชนะ | |
| เมเจอร์ | 22 |
| เวิลด์แชมเปียน | 1927–1940, 1946 |
ประวัติ แก้
โจ เดวิส กลายเป็นนักบิลเลียดอาชีพตั้งแต่อายุ 18 ปี หลังจากชนะ เชสเตอร์ฟิลด์แชมเปียนชิป (Chesterfield Championship) ได้เมื่ออายุ 13 ปี ในปี 1926 เขาได้เข้าถึง เวิลด์ โพรเฟสชันแนล บิลเลียด แชมเปียนชิป (World Professional Billiards Championship) ในรอบสุดท้ายครั้งแรกของเขา แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จกับ ทอม นิวแมน (Tom Newman) ที่ปกป้องแชมป์ไว้ได้ เขาเข้ารอบสุดท้ายอีกครั้งในปีต่อมาและได้รองชนะเลิศอีกครั้งกับคู่แข่งเดิม และความโชคดีของเดวิสก็มาถึงเมื่อในการแข่งครั้งที่สามมาถึงนิวแมนก็ได้พ่ายแพ้ไป ในปี 1928 กลายเป็นแชมป์อิงลิชบิลเลียดครั้งแรก เขายังปกป้องแชมป์ได้ถึงสามสมัยที่ได้เจอกับ นิวแมน อีกครั้งในปี 1929 และ 1930 และ ชาวนิวซีแลนด์ คลาร์ก แม็คคอนนากี (Clark McConachy) ในปี 1932 เขาได้แข่งขันในรอบสุดท้ายอีกสองครั้ง ในปี 1933 และ 1934 ได้สูญเสียแชมป์ทั้งสองครั้งให้กับชาวออสเตรเลีย วอลเตอร์ ลินดรัม (Walter Lindrum)
จุดสูงสุดของบิลเลียดอาชีพของเขาได้เกิดขึ้นพร้อมกับความหันมาสนใจในสนุกเกอร์และเขาได้ช่วยกันจัดตั้งเวิลด์สนุกเกอร์แชมเปี้ยนชิป (World Snooker Championship) ในปี 1927 และชนะในการแข่งขันโดยเอาชนะ ทอม เดนนิส (Tom Dennis) ซึ่งทำให้เขาได้รับเงินรางวัล 6.10 ปอนด์[2] เขาแข่งขันจนชนะเวิลด์แชมเปี้ยนชิปเป็นประจำทุกปีจนกระทั่งปี 1940 น้องชายของโจ เฟรด อายุน้อยกว่าเขาถึงสิบสองปี ยังเป็นนักสนุกเกอร์และได้เป็นแชมป์หลายครั้ง เมื่อโจพบเฟรดในเวิลด์แชมเปี้ยนชิป ในปี 1940 โจ ชนะไปด้วยคะแนน 37–36
หลังจากมีสงครามโลกครั้งที่สอง เวิลด์แชมเปี้ยนชิปไม่ได้ถูกจัดขึ้นเป็นเวลาห้าปี ได้มีการเริ่มต้นใหม่ในปี 1946 เดวิสได้เป็นแชมป์ครั้งที่สิบห้าติดต่อกัน และดังนั้นยังครอบครองแชมป์มาถึง 20 ปี ถึงวันที่เขาได้รับรางวัล เวิลด์แชมเปียนชิปมากกว่าผู้เล่นอื่น[2] เขาได้สินใจแขวนคิวไปจากการแข่งข้นที่ตามมา ชัยชนะนี้ทำให้เป็นผู้เล่นที่ไม่เคยพ่ายแพ้ในประวัติศาสตร์ของเวิลด์แชมเปียน
เดวิสได้รับการพิสูจน์ว่าเขายังเป็นคนที่ชนะถึงยุค 1950 จากการชนะใน นิวส์ออฟเวิลด์แชมเปียนชิป (News of the World Championship) ที่ได้เข้าแข่งขันถึงสามครั้งในช่วงทศวรรษนี้ คู่แข่งที่ใกล้ที่สุดคือน้องชายของเขา เฟรด และเวิลด์แชมเปียนในอนาคต จอห์น พูลแมน (John Pulman) ทั้งสองได้เคยชนะถึงสองครั้ง เขาได้สร้างประวัติศาสตร์ในปี 1955 ด้วยการประสบความสำเร็จจากการทำแม็กซิมัมเบรก อย่างเป็นทางการด้วย 147 คะแนน ในสนุกเกอร์ใน เอ็กซิบิชันแมช ในเลสเตอร์ สแควร์ ฮอลส์ เป็นสถานที่สำคัญของประเทศสำหรับผู้ที่ชื่นชอบการเล่นบิลเลียด ก่อนหน้านี้เขาทำเซนจูรีเบรกครั้งแรกในปี 1930 นอกจากนี้ในช่วงทศวรรษนี้เดวิสพยายามจะทำให้เกมใหม่เป็นที่แพร่หลาย เรียกว่า สนุกเกอร์พลัส (Snooker-plus) ที่มีเพิ่มลูกอีกสองสีได้แก่สีส้มและสีม่วง ในปี 1963 เขายังได้รับรางวัลเพื่อยกย่องความกล้าหาญจาก จตุรถาภรณ์แห่งจักรวรรดิบริติช (Order of the British Empire (OBE)) เขายังคงเล่นอาชีพต่อจนถึงปี 1964
เดวิสเสียชีวิตเมื่อสองเดือนหลังจากการล้มป่วยในขณะที่ดูน้องชายแข่งขันกับ เพอร์รี แมนส์ (Perrie Mans) ในเวิลด์สนุกเกอร์แชมเปี้ยนชิป รอบรองชนะเลิศ ปี 1978 ในบ้านเกิดของเขาในเมืองวิตเวลล์ ดาร์บีเชอร์ ได้มีการทำแผ่นจารึกภาพเพื่อเป็นที่ระลึกให้แก่เขา
ชนะการแข่งขัน แก้
สนุกเกอร์ แก้
- World Championship – 1927–1940, 1946
- Daily Mail Gold Cup – 1936,[4] 1937/38
- Sunday Empire News Tournament – 1948/49
- News of the World Championship – 1950, 1953, 1956
- Sporting Record – 1950/51[5]
อิงลิชบิลเลียด แก้
- World Championship – 1928–1930, 1932
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 1.2 Turner, Chris. "Player Profile – Joe Davis OBE". Chris Turner's Snooker Archive. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-05-10. สืบค้นเมื่อ 15 June 2011.
- ↑ 2.0 2.1 "Betfred.com World Championship – History". World Snooker. World Professional Billiards and Snooker Association. 2 March 2011. สืบค้นเมื่อ 14 November 2011.
- ↑ Turner, Chris. "Other Non-Ranking and Invitation Events: First held before 1980". Chris Turner's Snooker Archive. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-02-16. สืบค้นเมื่อ 15 June 2011.
- ↑ "Snooker Gold Cup won by Davis". Morning Bulletin. 21 December 1936. สืบค้นเมื่อ 17 October 2012.
- ↑ Hayton & Dee 2004.
บรรณานุกรม แก้
- The Billiards and Snooker Control Council Handbook and Rules. London: Billiards and Snooker Control Council. 1971.
- Callan, Frank; Dee, John (1989). Frank Callan's Snooker Clinic. London: Partridge. ISBN 978-1-85225-069-0.
- Clarke, Gary (2008). A Billiards and Snooker Compendium. Rothersthorpe: Paragon. ISBN 978-1-899820-46-7.
- Davis, Joe (1976). The Breaks Came My Way. London: W. H. Allen. ISBN 978-0-491-01686-5.
- Davis, Steve (2015). Interesting: My Autobiography. London: Ebury Publishing. ISBN 978-1-4735-0248-2.
- Nauright, John; Zipp, Sarah (3 January 2020). Routledge Handbook of Global Sport. Abingdon: Taylor & Francis. p. 277. ISBN 978-1-317-50047-6.
- Everton, Clive (1979). The Story of Billiards and Snooker. London: Cassell. ISBN 978-0-304-30373-1.
- Everton, Clive (1985). Guinness Snooker: the Records. Enfield: Guinness Superlatives. ISBN 978-0-85112-448-3.
- Everton, Clive (1986). The History of Snooker and Billiards. Haywards Heath: Partridge Press. ISBN 978-1-85225-013-3.
- Everton, Clive (2012). A History of Billiards: (the English three-ball game). Malmesbury: englishbilliards.org. ISBN 978-0-9564054-5-6.
- Everton, Clive (2012a). Black Farce and Cue Ball Wizards. Edinburgh: Mainstream Publishing. ISBN 978-1-78057-568-1.
- Hale, Janice (1987). Rothmans Snooker Yearbook 1987–88. Aylesbury: Queen Anne Press. pp. 246–249. ISBN 978-0-356-14690-4.
- Hayton, Eric; Dee, John (2004). The CueSport Book of Professional Snooker: The Complete Record & History. Lowestoft: Rose Villa Publications. ISBN 978-0-9548549-0-4.
- Kobylecky, John (2019). The Complete International Directory of Snooker Players – 1927 to 2018. Kobyhadrian Books. ISBN 978-0-9931433-1-1.
- Lowe, Ted (1984). Between frames. London: A & C Black. ISBN 978-0-7136-2446-5.
- Morrison, Ian (1987). The Hamlyn Encyclopedia of Snooker. London: Hamlyn Publishing Group. ISBN 978-0-600-55604-6.
- Morrison, Ian (1989). Snooker: Records, Facts and Champions. Enfield: Guinness Publishing. ISBN 978-0-85112-364-6.
- O'Sullivan, Ronnie (10 October 2013). Running: The Autobiography. London: Orion. ISBN 9780752898803.
- Shamos, Mike (1999). The New Illustrated Encyclopedia of Billiards. New York: The Lyons Press. ISBN 978-1-55821-797-3.
- Trelford, Donald (1986). Snookered. London: Faber & Faber. ISBN 978-0-571-13640-7.
- Williams, Luke; Gadsby, Paul (2005). Masters of the Baize : Cue Legends, Bad Boys and Forgotten Men in Search of Snooker's Ultimate Prize. Edinburgh: Mainstream Publishing. ISBN 978-1-84018-872-1.
