แมวของชเรอดิงเงอร์

แมวของชเรอดิงเงอร์ (อังกฤษ: Schrödinger's cat) เป็นการทดลองทางความคิด ซึ่งบางทีมีผู้บรรยายว่าเป็นปฏิทรรศน์ คิดค้นโดยแอร์วีน ชเรอดิงเงอร์ นักฟิสิกส์ชาวออสเตรีย ใน ค.ศ. 1935 การทดลองดังกล่าวแสดงสิ่งที่เขาเห็นว่าเป็นปัญหาของการตีความกลศาสตร์ควอนตัมแบบโคเปนเฮเกน (Copenhagen interpretation) ที่ใช้กับวัตถุในชีวิตประจำวัน โดยฉากนี้เสนอแมวตัวหนึ่งที่อาจทั้งยังมีชีวิตและตายแล้วในเวลาเดียวกัน เป็นสถานะที่เรียก หลักการซ้อนทับควอนตัม (quantum superposition) อันเป็นผลจากการถูกเชื่อมโยงกับเหตุการณ์ระดับเล็กกว่าอะตอมแบบสุ่มซึ่งอาจเกิดหรือไม่ก็ได้ การทดลองทางความคิดดังกล่าวมักมีการหยิบยกขึ้นมาในการอภิปรายทฤษฎีของการตีความกลศาสตร์ควอนตัม ชเรอดิงเงอร์ประดิษฐ์คำว่า เวอร์ชเรงคุง (ความพัวพัน) ในระหว่างการพัฒนาการทดลองความคิดนี้

แมวของชเรอดิงเงอร์: แมว คนโทพิษ และแหล่งกำเนิดกัมมันตรังสีอยู่ในกล่องปิดสนิท หากเครื่องเฝ้าสังเกตภายในกล่องตรวจพบกัมมันตภาพรังสี (คือ มีการสลายของอะตอม) คนโทจะปล่อยยาพิษซึ่งจะทำให้แมวตาย การตีความกลศาสตร์ควอนตัมแบบโคเปนเฮเกนบอกว่าหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง แมวจะยังอยู่และตายในเวลาเดียวกัน แต่ถ้าดูในกล่องจริง ๆ ผู้สังเกตจะเห็นว่าแมวอยู่หรือตายอย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่อยู่และตายในเวลาเดียวกัน กรณีเช่นนี้ก่อให้เกิดคำถามว่าหลักการซ้อนทับควอนตัม (quantum superposition) สิ้นสุดลงและความเป็นจริงเหลือเฉพาะความเป็นไปได้อย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้นเมื่อใดแน่