แผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิในอูนเซน ค.ศ. 1792
แผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิในอูนเซน ค.ศ. 1792 เป็นผลมาจากการปะทุของภูเขาไฟอูนเซน ในคาบสมุทรชิมาบาระ จังหวัดนางาซากิ ประเทศญี่ปุ่น ทำให้เกิดการถล่มของโดมภูเขาไฟหน้าภูเขาไฟอูนเซน ส่งผลให้เกิดเมกะสึนามิขนาดใหญ่ ทำให้มีผู้เสียชีวิตกว่า 15,000 คน [2] เรียกเหตุการณ์ครั้งนี้ว่า การปะทุของชิมาบาระ (島原大変肥後迷惑) (ชิมาบาระ หมายถึง ภูเขาที่อยู่ใจกลางคาบสมุทรชิมาบาระ) ซึ่งแคว้นฮิโงะ (ปัจจุบันคือจังหวัดคุมาโมโตะ) ได้รับผลกระทบจากสึนามิที่พัดข้ามทะเลอาริอาเกะไปสู่ชายฝั่งฮิโกะอย่างรุนแรง ซึ่งแคว้นฮิโงะหรือคูมาโมโตะในปัจจุบัน อยู่ห่างจากการปะทุของภูเขาไฟอูนเซน 20 กิโลเมตร (12.4 ไมล์)
 | |
   | |
| วันที่ท้องถิ่น | 21 พฤษภาคม ค.ศ. 1792 |
|---|---|
| ขนาด | 6.4 Ms [1] |
| ศูนย์กลาง | 32°48′N 130°18′E / 32.8°N 130.3°E |
| พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบ | ประเทศญี่ปุ่น: เกาะคีวชู คาบสมุทรชิมาบาระ |
| สึนามิ | ขนาดใหญ่ |
| ผู้ประสบภัย | เสียชีวิต 15,000 ราย ส่วนใหญ่มาจากดินถล่มและคลื่นยักษ์สึนามิ (ตัวเลขประมาณการ) |
การปะทุของภูเขาไฟ แก้
ในช่วงปลายปี ค.ศ. 1791 เกิดแผ่นดินไหวหลายครั้งที่ด้านตะวันตกของภูเขาไฟอูนเซน จากนั้นแผ่นดินไหวเริ่มเคลื่อนตัวไปทางยอดเขาฟุเง็นดาเกะ ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1792 ยอดเขาฟุเง็นดาเกะ ซึ่งเป็นหนึ่งในยอดเขาของภูเขาไฟอูนเซน เริ่มเกิดการปะทุส่งผลให้เกิดการไหลของลาวาเป็นระยะเวลาประมาณ 2 เดือน ขณะที่แผ่นดินไหวก็เกิดขึ้นต่อไปและเริ่มขยับเข้าใกล้เมืองเมืองชิมาบาระมากขึ้น ในคืนวันที่ 21 พฤษภาคม ค.ศ. 1792 เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่สองครั้งก่อให้เกิดการถล่มของโดมภูเขาไฟอูนเซน การถล่มของดินและหินจำนวนมากพัดผ่านเมืองชิมาบาระลงสู่อ่าวอาริอาเกะ ทำให้เกิดสึนามิครั้งใหญ่
-
ภูเขาอูนเซน (กลาง) และภูเขามายุยามะ (ขวา) แสดงความเสียหาย (ภาพถ่ายล่าสุด ไม่ใช่ภาพในปี ค.ศ. 1791) -
ภาพภูเขามายุยามะมองจากทะเลของเมืองชิมาบาระ
เมกะสึนามิ แก้
ไม่มีข้อมูลระบุว่าการถล่มของโดมภูเขาไฟนั้นเกิดจากการปะทุของภูเขาไฟหรือแผ่นดินไหว สึนามิพัดถล่ม แคว้นฮิโงะ ที่อยู่อีกฟากหนึ่งของอ่าวอาริอาเกะ ก่อนพัดกลับมาถล่มชิมาบาระอีกครั้ง จากจำนวนผู้เสียชีวิตทั้งหมดประมาณ 15,000 ราย คาดว่าประมาณ 5,000 คนเสียชีวิตจากเหตุโคมภูเขาไฟถล่ม ประมาณ 5,000 เสียชีวิตจากสึนามิข้ามอ่าวในแคว้นฮิโงะ และอีก 5,000 ราย เสียชีวิตจากสึนามิที่กลับมาโจมตีชิมาบาระ สึนามิในครั้งนี้มีความสูงถึง 100 เมตร (330 ฟุต) สามารถจำแนกสึนามินี้เป็นเมกะสึนามิขนาดเล็ก ที่โอซากิบานะ เมืองฟุตสึ คลื่นในพื้นที่สูงขึ้นถึง 57 เมตร (187 ฟุต) เนื่องจากภูมิประเทศของก้นทะเล
อนุสรณ์สถาน แก้
ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1991 มีการค้นพบอนุสรณ์สถานดังต่อไปนี้:[3]
| ชนิดของอนุสาวรีย์ | จังหวัดคูมาโมโตะ | จังหวัดนางาซากิ | ทั้งหมด |
|---|---|---|---|
| อนุสรณ์สถานความทรงจำ | 43 | 41 | 84 |
| อนุสาวรีย์ระยะทางสึนามิ | 5 | 0 | 5 |
| สุสาน | 16 | 90 | 106 |
| อนุสาวรีย์แบบเรียบง่าย | 1 | 0 | 1 |
| อื่น ๆ | 9 | 3 | 12 |
| ทั้งหมด | 74 | 134 | 208 |
อ้างอิง แก้
- ↑ National Geophysical Data Center. "Comments for the Significant Earthquake". สืบค้นเมื่อ 22 July 2011.
- ↑ Johnston, Eric (1 March 2011). "Latest volcano show: Shinmoe". Japan Times. p. 3. สืบค้นเมื่อ 5 May 2014.
- ↑ 200 Years after the Kansei Great Tsunami, Symposium and Exhibition of Unzen Disaster Booklet published by Newspaper Museum, Yoyasu Machi, Kumamoto-shi, 1991
 | บทความธรณีวิทยานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |