เพย์วอลล์
เพย์วอลล์ (อังกฤษ: paywall) เป็นวิธีการจำกัดการเข้าถึงเนื้อหาเพื่อให้ผู้อ่านสมัครจ่ายเงินเป็นสมาชิก[1][2] เริ่มตั้งแต่กลางคริสต์ทศวรรษ 2010 หนังสือพิมพ์ตะวันตกเริ่มใช้เพย์วอลล์กับเว็บไซต์ของตนเพื่อเพิ่มรายได้หลังจากผู้รับหนังสือพิมพ์จริง ๆ และรายได้โฆษณาได้ตกลงเป็นเวลาหลายปี[3] ในมหาวิทยาลัย งานวิจัยและงานวิชาการมักจะต้องเข้าถึงผ่านเพย์วอลล์ โดยอาจเข้าถึงได้ผ่านห้องสมุดมหาวิทยาลัยที่เป็นสมาชิก
ดูเพิ่ม แก้
เชิงอรรถและอ้างอิง แก้
- ↑ Felle, Tom (2016-03-04). "Are paywalls saving journalism?". City, University of London. สืบค้นเมื่อ 2017-05-03.
- ↑ Lichterman, Joseph (2016-07-20). "Here are 6 reasons why newspapers have dropped their paywalls". NiemanLab. สืบค้นเมื่อ 2017-05-03.
- ↑ Preston, Peter (2011-08-07). "A Paywall that pays? Only in America". The Guardian. London. สืบค้นเมื่อ 2011-10-22.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- Ananny, Mike; Bighash, Leila (2016). "Why Drop a Paywall? Mapping Industry Accounts of Online News Decommodification". International Journal of Communication. 10: 3359–3380.
- Arrese, Ángel (2015). "From Gratis to Paywalls" (PDF). Journalism Studies. 17 (8): 1051–1067. doi:10.1080/1461670X.2015.1027788.
- Myllylahti, Merja (2013). "Newspaper Paywalls-the Hype and the Reality". Digital Journalism. 2 (2): 179–194. doi:10.1080/21670811.2013.813214.
- Socolow, Michael J. (2010). "'We should make money on our news?': The problem of profitability in network broadcast journalism history". Journalism. 11 (6): 675–691. doi:10.1177/1464884910379707.
- Li, Sheng et al. (2016). "The Optimal Pricing Model of Digital Music: Subscription, Ownership or Mixed?" https://dx.doi.org/10.2139/ssrn.2884252