วิกิพีเดีย

เดซาโกตา

เดซาโกตา (อินโดนีเซีย: Desakota) คือคำที่ใช้ในสาขาภูมิศาสตร์เมืองในการอธิบายพื้นที่ที่มีการแผ่ขยายไปยังบริเวณโดยรอบของเมืองขนาดใหญ่ซึ่งมีรูปแบบของการใช้ที่ดินและการตั้งถิ่นฐานของเมืองและเกษตรกรรมอยู่ร่วมกันอย่างหนาแน่น

ภาพถ่ายดาวเทียมของกรุงเทพมหานครและปริมณฑล บริเวณที่ทอดยาวไปตามแนวถนนสายหลักคือพื้นที่เดซาโกตา

คำนี้ถูกตั้งขึ้นโดยเทร์รี มักกี นักวิจัยชุมชนเมืองจากมหาวิทยาลัยบริติชโคลัมเบียประมาณ ค.ศ. 1990 มาจากคำในภาษาอินโดนีเซียประกอบด้วย desa (หมู่บ้าน) และ kota (นคร) [1] พื้นที่เดซาโกตามักเกิดขึ้นในทวีปเอเชียโดยเฉพาะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สามารถพบตัวอย่างได้ในภูมิภาคที่เป็นชุมชนเมืองบนเกาะชวา[2] ซึ่งมีประชากรหนาแน่น เป็นพื้นที่ดินดอนสามเหลี่ยมรอบนอกของกลุ่มเมืองจาการ์ตา ("จาโบเดตาเบิก") และยังรวมถึงภาคมหานครอย่างกรุงเทพมหานครหรือมะนิลาเช่นกัน[3]

พื้นที่เดซาโกตาตั้งอยู่บริเวณนอกเขตชานเมืองซึ่งการเดินทางในชีวิตประจำวันเป็นไปได้อย่างสะดวก เช่น ระยะทางมากกว่า 30 หรือ 50 กิโลเมตรจากใจกลางเมือง เดซาโกตามักจะแผ่ขยายไปยังบริเวณข้างเคียงของถนนสายหลักและเส้นทางคมนาคม บางครั้งอาจมีการรวมกลุ่มจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เดซาโกตามีลักษณะเด่นคือมีความหนาแน่นของประชากรสูงและมีการใช้ที่ดินเพื่อเกษตรกรรมอย่างหนาแน่น (โดยเฉพาะบริเวณที่มีการปลูกข้าวแบบทดน้ำ) แต่แตกต่างจากพื้นที่ชนบทที่มีประชากรหนาแน่นที่มีลักษณะคล้ายชุมชนเมืองมากขึ้น[4] หลักเกณฑ์ประกอบด้วย เครือข่ายการขนส่งที่พัฒนาแล้ว การเคลื่อนย้ายของประชากรที่สูง กิจกรรมที่เพิ่มขึ้นนอกเหนือจากภาคเกษตร การอยู่ร่วมกันของรูปแบบการใช้ที่ดินที่แตกต่างกันจำนวนมาก การมีส่วนร่วมของสตรีในการจ้างแรงงาน และการใช้ที่ดินที่ไม่เป็นระเบียบ[5]

เมื่อพิจารณาถึงขอบเขตที่ไร้รูปแบบและคลุมเครือ การอุบัติของภูมิภาคเดซาโกตาทำให้เกิดความยากลำบากในการบริหาร เนื่องจากการวางแผน ออกข้อบังคับ หรือออกแบบให้เป็นในทางเดียวกันเป็นไปได้ยากที่จะใช้จริง ภูมิภาคเดซาโกตามีลักษณะเฉพาะในเรื่องของการเคลื่อนย้ายของสินค้าและการบริการสูงและแบบรูปของการตั้งถิ่นฐานเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว โดยทั่วไปเดซาโกตาไม่สามารถปฏิบัติตามการแบ่งแยกพื้นที่เพื่อจัดเขตตามหน้าที่เฉพาะตามที่ประยุกต์รูปแบบในภูมิศาสตร์เมือง มีรูปแบบการใช้ที่แตกต่างแต่อยู่ใกล้กันอย่างสมบูรณ์ เช่น การเกษตรแบบดั้งเดิม อุตสาหกรรมขนาดใหญ่กับครัวเรือน สวนสนุกกับสนามกอล์ฟ ศูนย์การค้ากับร้านค้าปลีก และรูปแบบการตั้งถิ่นฐานตั้งแต่ชุมชนแออัดไปจนถึงชุมชนรั้วรอบขอบชิดซึ่งอยู่ร่วมกัน[6]

นอกเหนือจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ยังมีพื้นที่ที่มีคุณสมบัติคล้ายกันในประเทศจีน[7][8][9] อินเดีย ญี่ปุ่น ไต้หวัน[10] และเกาหลีใต้[11]

ดูเพิ่ม แก้

วรรณกรรม แก้

  • Bunnell, Tim; Drummond, Lisa B.W.; Ho, K.C., บ.ก. (2002). Critical Reflections on Cities in Southeast Asia. Singapur: Times Academic Press. ISBN 978-981-210-192-1.
  • Guldin, Gregory Eliyu (1997). Desakotas and Beyond: Urbanization in Southern China. Farewell to Peasant China: Rural Urbanization and Social Change in the Late Twentieth Century. Armonk NY: M. E. Sharpe. p. 47.
  • Hebbert, Michael (1994). Sen-biki amidst Desakota: Urban Sprawl and Urban Planning in Japan. Planning for Cities and Regions in Japan. Liverpool: Liverpool University Press. pp. 70–91.
  • McGee, Terry G. (1991). The Emergence of Desakota Regions in Asia: Expanding a Hypothesis. The Extended Metropolis: Settlement Transition Is Asia. Honolulu: University of Hawaii Press. pp. 3–25. ISBN 978-0-8248-1297-3.
  • McGee, T.G. (2009), The Spatiality of Urbanization: The Policy Challenges of Mega-Urban and Desakota Regions of Southeast Asia (PDF), UNU-IAS Working Paper, United Nations University Institute of Advanced Studies, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2014-05-02, สืบค้นเมื่อ 2019-07-16
  • Pelling, Mark; Mustafa, Daanish (2010), Vulnerability, Disasters and Poverty in Desakota Systems (PDF), Environment, Politics and Development Working Paper, Department of Geography, King’s College London, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2014-05-02, สืบค้นเมื่อ 2019-07-16

อ้างอิง แก้

  1. ↑ Cairns, Stephen (2002), "Troubling Real-estate: Reflecting on Urban Form in Southeast Asia", Critical Reflections on Cities in Southeast Asia, p. 117
  2. ↑ McGee, Terry G. (2002), "Reconstructing 'The Southeast Asian City' in an Era of Volatile Globalization", Critical Reflections on Cities in Southeast Asia, pp. 33–34
  3. ↑ McGee (2002), Reconstructing 'The Southeast Asian City', pp. 47–48
  4. ↑ McGee (1991), The Emergence of Desakota Regions in Asia., pp. 6–7
  5. ↑ Chia, Lin Sien; Perry, Martin (2003), "Introduction", Southeast Asia Transformed: A Geography of Change, Singapur: Institute of Southeast Asian Studies, p. 12, ISBN 978-981-230-119-2
  6. ↑ Cairns (2002), Troubling Real-estate, p. 118
  7. ↑ Guldin (1997), Desakotas and Beyond, pp. 48, 62
  8. ↑ Sui, Daniel Z.; Zeng, Hui (2001), "Modeling the dynamics of landscape structure in Asia's emerging desakota regions: A case study in Shenzhen", Landscape and Urban Planning, vol. 53 no. 1–4, pp. 37–52, doi:10.1016/s0169-2046(00)00136-5
  9. ↑ Xie, Yichun; Batty, Michael; Zhao, Kang, Simulating Emergent Urban Form: Desakota in China (PDF), CASA Working Paper, Centre for Advanced Spatial Analysis, University College London
  10. ↑ Stone, C.S.; Chi, Chang-Liang (2012). "Contesting Urban and Rural Space in Desakota Regions of Taiwan — A Case Study of I-Lan County". Environment and Urbanization ASIA. 3 (1): 93–120. doi:10.1177/097542531200300106.
  11. ↑ Hebbert (1994), Sen-biki amidst Desakota, p. 71
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เดซาโกตา&oldid=11245631"