เซ็นเซอร์ชนิดเหนี่ยวนำ

เซ็นเซอร์ชนิดเหนี่ยวนำ (อังกฤษ: inductive proximity sensor) คือ เซ็นเซอร์ประเภทหนึ่งที่ถูกออกแบบมาเพื่อใช้ในงานตรวจจับวัตถุประเภทโลหะ โดยใช้หลักการเหนี่ยวนำของสนามแม่เหล็กไฟฟ้าในการทำงาน สามารถทำงานได้โดยไม่มีการสัมผัสกับตัวของวัตถุ

ส่วนประกอบของเซ็นเซอร์ชนิดเหนี่ยวนำ

• ขดลวด (Coil) มีหน้าที่ปล่อยสนามแม่เหล็กไฟฟ้าความถี่สูง ผ่านบริเวณด้านหน้าของเซ็นเซอร์ เพื่อคอยตรวจจับโลหะที่เคลื่อนที่ผ่านเข้ามา
  
• วงจรกำหนิดความถี่ (Oscillator) เป็นจุดส่งสัญญาณไฟฟ้าไปยังส่วนขดลวด โดยความถี่นี้มีความจำเป็นมากต่อกระบวนการสร้างสนามแม่เหล็กไฟฟ้า
  
• วงจรขยาย (Amplifier) ทำหน้าที่ขยายสัญญาณ ที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงค่าความเหนี่ยวนำที่เกิดขึ้น
  
• วงจรทริกเกอร์ (Trigger) ทำหน้าที่ประมวลค่าความเปลี่ยนแปลงของสนามแม่เหล็กไฟฟ้าว่าอยู่ในเกณฑ์ใด ต่อจากนั้นก็จะสั่งการไปยังภาค output ให้ทำการเปลี่ยนแปลงสถานะ
• Output driver เป็นภาคสุดท้ายของวงจร ซึ่งมีส่วนสำคัญในการสร้างสัญญาณเอาต์พุต ให้ได้ตามระดับมาตรฐานที่สามารถใช้งานกับตัวอุปกรณ์ที่มาเชื่อมต่อได้ เช่น คอนโทรลเลอร์ หรือ รีเลย์ เป็นต้น