อิโยเต็ตสึ
บริษัท อิโยเต็ตสึ จำกัด (ญี่ปุ่น: 伊予鉄株式会社; โรมาจิ: Iyotetsu kabushiki gaisha) เป็นบริษัทให้บริการขนส่งหลักในเมืองมัตสึยามะ จังหวัดเอฮิเมะ ประเทศญี่ปุ่น ดำเนินธุรกิจขนส่งทางรางทั้งรถไฟรางหนัก รถราง และรถประจำทาง ทั้งยังมีบริษัทในเครืออีกหลายแห่ง เช่น ธนาคาร ห้างสรรพสินค้า บริษัทตัวแทนท่องเที่ยว และธุรกิจอื่น ๆ
 | |
 รถไฟและรถรางของอิโยเต็ตสึสบกันที่สถานีโอเตมาจิ | |
ชื่อทางการค้า | อิโยเต็ตสึ (ญี่ปุ่น: 伊予鉄; โรมาจิ: Iyotetsu) |
|---|---|
ชื่อท้องถิ่น | 伊予鉄道株式会社 |
| อุตสาหกรรม | การขนส่ง |
| ก่อตั้ง | 14 กันยายน ค.ศ. 1887 ทากาฮามะ ชิโกกุ ประเทศญี่ปุ่น |
| ผู้ก่อตั้ง | Kobayashi Nobuchika  |
| สำนักงานใหญ่ | 4-4-1 มินาโตมาจิ, , ญี่ปุ่น |
| เว็บไซต์ | www |
ประวัติ
แก้บริษัทก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 14 กันยายน ค.ศ. 1887 เริ่มเปิดเดินรถไฟสายทากาฮามะเมื่อวันที่ 28 ตุลาคม ค.ศ. 1888 นับเป็นรถไฟสายแรกบนเกาะชิโกกุ และเป็นบริษัทรถไฟเอกชนแห่งที่สามของประเทศญี่ปุ่น[1] ชื่อบริษัทตั้งตามชื่ออดีตจังหวัดอิโยะ ซึ่งเป็นอดีตหน่วยการปกครองในภูมิภาคดังกล่าว มีการเปิดเดินรถรางไฟฟ้าครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 1911 เดิมรางมีขนาด 1,435 มิลลิเมตร และถูกเปลี่ยนเป็นรางขนาด 1,067 มิลลิเมตรทั้งหมดใน ค.ศ. 1923 เป็นต้นมา[2]
การบริการ
แก้รถไฟ
แก้
บริษัทอิโยเต็ตสึมีเส้นทางรถไฟเปิดให้บริการทั้งหมด 3 สาย ได้แก่
- ■ สายทากาฮามะ: ทากาฮามะ — เมืองมัตสึยามะ ความยาว 9.4 กิโลเมตร
- ■ สายโยโกงาวาระ: สถานีเมืองมัตสึยามะ — โยโกงาวาระ ความยาว 13.2 กิโลเมตร
- ■ สายกุนจู: สถานีเมืองมัตสึยามะ — ท่าเรือกุนจู ความยาว 10.7 กิโลเมตร
นอกจากนี้ยังมีทางรถไฟสายอิโยะทาจิบานะ (ทางแยกของสายทากาฮามะ) — โมริมัตสึ ความยาว 4.4 กิโลเมตร เดินรถครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 1896 แต่ยกเลิกการให้บริการใน ค.ศ. 1965[3]
รถราง
แก้
บริษัทอิโยเต็ตสึมีเส้นทางรถรางเปิดให้บริการทั้งหมด 5 สาย ได้แก่
- สายโจฮากุ: โคมาจิ — เฮวาโดริ 1
- สายโจนัง: บ่อน้ำพุร้อนโดโงะ — นิชิโฮริบาตะ, คามิอิจิมัง — เฮวาโดริ 1
- สายฮมมาจิ: นิชิโฮริบาตะ — ฮมมาจิ 6
- สายโอเตมาจิ: นิชิโฮริบาตะ — สถานีเจอาร์มัตสึยามะ — โคมาจิ
- สายฮานาโซโนะ: สถานีเมืองมัตสึยามะ — มินามิโฮริบาตะ
มีรถรางให้บริการอยู่ 5 เส้นทาง ได้แก่
- ■ เส้นทาง 1 - วนตามเข็มนาฬิกา: สถานีเมืองมัตสึยามะ → สถานีเจอาร์มัตสึยามะ → คิยาโจ → เท็ปโปโจ → โอไกโด → สถานีเมืองมัตสึยามะ
- ■ เส้นทาง 2 - วนทวนเข็มนาฬิกา: สถานีเมืองมัตสึยามะ → โอไกโด → เท็ปโปโจ → คิยาโจ → สถานีเจอาร์มัตสึยามะ → สถานีเมืองมัตสึยามะ
- ■ เส้นทาง 3: บ่อน้ำพุร้อนโดโงะ — โอไกโด — สถานีเมืองมัตสึยามะ
- ■ เส้นทาง 5: บ่อน้ำพุร้อนโดโงะ — โอไกโด — สถานีเจอาร์มัตสึยามะ
- ■ เส้นทาง 6: บ่อน้ำพุร้อนโดโงะ — โอไกโด — ฮมมาจิ 6
รถประจำทาง
แก้บริษัทอิโยเต็ตสึให้บริการรถประจำทาง เชื่อมการเดินทางระหว่างเมืองมัตสึยามะกับหัวเมืองต่าง ๆ ได้แก่ โตเกียว โอซากะ ฟูกูยามะ ทากามัตสึ โทกูชิมะ และโคจิ นอกจากนี้ยังมีการให้บริการรถประจำทางทั้งในเขตเมืองและรอบเมืองมัตสึยามะ
ขบวนรถ
แก้รถไฟรางหนัก
แก้| ลำดับ | รูป | รุ่น | ปี | ชุด | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. |  |
อิโยเต็ตสึ 700 ซีรีส์ | ค.ศ. 1987 | 2–3 คัน | เดิมคือเคโอ 5000 ซีรีส์ |
| 2. |  |
อิโยเต็ตสึ 610 ซีรีส์ | ค.ศ. 1995 | 2 คัน | |
| 3. |  |
อิโยเต็ตสึ 3000 ซีรีส์ | ค.ศ. 2009 | 3 คัน | เดิมคือเคโอ 3000 ซีรีส์ |
รถราง
แก้| ลำดับ | รูป | รุ่น | ปี | หมายเหตุ |
|---|---|---|---|---|
| 1. |  |
โมฮะ 50 | ค.ศ. 1951 | |
| 2. |  |
โมฮะ 2000 | ค.ศ. 1964 | |
| 3. | .jpg) |
บตจังเรชชะ | ค.ศ. 2001 | |
| 4. |  |
โมฮะ 2100 | ค.ศ. 2002 | |
| 5. |  |
โมฮะ 5000 | ค.ศ. 2017 | เดินรถเมื่อวันที่ 21 กันยายน ค.ศ. 2017[4] |
อ้างอิง
แก้- ↑ "Yuichiro Kishi, "Railway Operators in Japan 13: Shikoku Region", Japan Railway & Transport Review 39 (2004): 44". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-09-22. สืบค้นเมื่อ 2011-05-19.
- ↑ Brown, Colin (2007). "Tramway Opening and Closure Dates". Bullet-In Issue 61, p.25
- ↑ Imao, Keisuke (2009). 日本鉄道旅行地図帳 11号 中国四国―全線・全駅・全廃線 (11) [Japan Rail Travel Atlas No. 11 Chugoku Shikoku - all lines, all stations and disused lines] (ภาษาญี่ปุ่น). Mook. p. 55. ISBN 9784107900296.
- ↑ 伊予鉄道5000形が古町車両工場に搬入される [Iyo Railway 5000 series delivered to Komachi Depot]. Japan Railfan Magazine Online (ภาษาญี่ปุ่น). Japan: Koyusha Co., Ltd. 1 September 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 September 2017. สืบค้นเมื่อ 4 September 2017.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
- เว็บไซต์ทางการ (ในภาษาญี่ปุ่น)