สายดิสทริกต์
สายดิสทริกต์ เป็นเส้นทางรถไฟใต้ดินลอนดอน จากตะวันตกไปตะวันออก โดยแบ่งเป็น 3 สายย่อย มีสีเขียวเป็นสีประจำเส้นทาง จำนวนสถานี 60 สถานีในระยะทาง 64 กิโลเมตร (40 ไมล์) เป็นสายเดียวที่ข้ามแม่น้ำเทมส์[3] โดยเส้นทางบางส่วนวิ่งร่วมกับสายแฮมเมอร์สมิธและซิตีและสายเซอร์เคิล และมี 25 ใน 60 อยู่ใต้ดิน มีผู้โดยสาร 208 ล้านคนต่อวัน
| ดิสทริกต์ | |
|---|---|
 | |
.jpg) รถไฟสายดิสทริกต์ที่สถานีวิมเบิลดัน | |
| ข้อมูลทั่วไป | |
| จำนวนสถานี | 60 |
| สีบนแผนที่ | สีเขียว |
| เว็บไซต์ | tfl.gov.uk |
| การดำเนินงาน | |
| รูปแบบ | ระบบขนส่งมวลชนเร็ว |
| ระบบ | รถไฟใต้ดินลอนดอน |
| ศูนย์ซ่อมบำรุง |
|
| ขบวนรถ | S7 Stock |
| ผู้โดยสาร | 208 ล้านคน (2011/12)[1][2] |
| ประวัติ | |
| เปิดเมื่อ | 24 ธันวาคม 1868 |
| ข้อมูลทางเทคนิค | |
| ระยะทาง | 64 กิโลเมตร (40 ไมล์) |
| ลักษณะทางวิ่ง | กึ่งใต้ดิน |
| รางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ |
แผนที่
แก้
อ้างอิง
แก้- ↑ "Performance: LU Performance Data Almanac". Transport for London. 2011–2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 February 2013. สืบค้นเมื่อ 17 January 2013.
- ↑ "Which London Underground line is the busiest?". CityMetric. 11 September 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 June 2019. สืบค้นเมื่อ 2018-12-03.
- ↑ Bayman, Bob (2000). Underground Official Handbook. Capital Transport. p. 43.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ สายดิสทริกต์- วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ สายดิสทริกต์
- "District line facts". Transport for London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-28. สืบค้นเมื่อ 11 July 2008.
- "District Dave's London Underground Site". สืบค้นเมื่อ 11 July 2008.
- "District Line". Clive's UndergrounD Line Guides. 15 April 2008. สืบค้นเมื่อ 11 July 2008.
 | บทความการเดินทาง การคมนาคม และการขนส่งนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |