วิกิพีเดีย

วูดดี อัลเลน

วูดดี อัลเลน (อังกฤษ: Woody Allen) เกิดเมื่อวันที่ 1 ธันวาคม ค.ศ. 1935 เป็นผู้กำกับภาพยนตร์ชาวอเมริกัน , นักเขียนบท , นักแสดงชาย , นักแสดงตลก , นักเขียนบทละคร และนักดนตรี ถึงกระนั้นเขาก็ยังคงแสดงบทบาทตลอดระยะเวลาถึงหกทศวรรษ

วูดดี อัลเลน
วูดดี อัลเลน รอบปฐมทัศน์ภาพยนตร์ปี 2009 เรื่อง Whatever Works
วูดดี อัลเลน รอบปฐมทัศน์ภาพยนตร์ปี 2009 เรื่อง Whatever Works
สารนิเทศภูมิหลัง
เกิด (1935-12-01) ธันวาคม 1, 1935 (88 ปี)
Allen Stewart Konigsberg
อัลเลน สจวร์ท โคนิกสเบอร์ก
บรู๊กลิน นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
คู่สมรสHarlene Rosen (1954–1959)
Louise Lasser (1966–1969)
Soon-Yi Previn (1997–ปัจจุบัน)
คู่ครองMia Farrow (1980–1992)
อาชีพผู้กำกับภาพยนตร์อเมริกัน นักเขียนบท นักแสดง ดาราตลก นักเขียน นักดนตรี นักเขียนบทละคร
ปีที่แสดง1950–ปัจจุบัน

เขาทำงานเป็นนักเขียนบทคอเมดี้ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1950 เขียนบทตลกและสคริปสำหรับทางโทรทัศน์และเผยแผร่หนังสือตลก , กลางคริสต์ทศวรรษ 1960 อัลเลนเริ่มแสดงแสตนอัพคอเมเดียนโชว์ เน้นการพูดคนเดียวแทนที่มุขตลกที่เคยใช้ ในฐานะนักแสดงตลก เขาแสดงบุคลิกภาพอย่างคนที่เชื่อถือไม่ได้และดูมีสติปัญญา หดหู่ และขี้กังวล ซึ่งบุคลิกภาพแตกต่างจากตัวจริงในบทบาท.[1] ในปี 2004 Comedy Central[2] จัดลำดับอัลเลนอยู่ที่สี่จากลิสท์ 100 สแตนอัพคอเมดี้ที่ยอดเยี่ยม (อังกฤษ: 100 greatest stand-up comedians) ขณะเดียวกัน UK Survey ได้ให้ลำดับอัลเลนอยู่ที่ลำดับสามสำหรับคอเมดี้ที่ยอดเยี่ยม[3]

ในช่วงกลางคริสต์ทศวรรษ 1960 อัลเลนเขียนบทและกำกับภาพยนตร์จำนวนมาก โดยใช้ความเชี่ยวชาญจากการแสดงคอเมดี้ก่อนจะเปลี่ยนแนวหนังเป็นดราม่า โดยได้อิทธิพลจาก European art cinema ในช่วงยุคคริสต์ทศวรรษ 1970 และสลับไประหว่างคอเมเดี้ยนกับดราม่า เขามักจะถูกระบุจากทาง New Hollywood โดยกล่าวว่าเป็นผู้กำกับหน้าใหม่ที่มีอิทธิพลในช่วงกลางคริสต์ทศวรรษ 1960 ถึงช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1970[4]

อัลเลนมักจะแสดงในภาพยนตร์ของเขาเอง และผลงานที่เป็นที่รู้จักอย่าง Annie Hal (1977) , Manhattan (1977) และ Hannah and Her Sisters (1986) ในปี 2007 เขากล่าวว่าภาพยนตร์ทั้งสามเรื่อง Stardust Memories (1980), The Purple Rose of Cairo (1985), and Match Point (2005) ว่าเป็นผลงานของเขาที่ดี[5] โรเจอร์ อีเบิร์ต นักวิจารณ์หนังกล่าวถึงอัลเลนว่าเป็น สมบัติของภาพยนตร์[6]

อัลเลนเข้าชิงรางวัลออสการ์ สามรางวัลสำหรับบทภาพยนตร์ดั้งเดิมยอดเยี่ยม และอีกรางวัลสำหรับผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม (Annie Hall) เขายังได้เก้ารางวัลจาก รางวัลแบฟตา บทภาพยนตร์สำหรับ Annie Hall ถูกตั้งชื่อเป็นบทภาพยนตร์ที่ตลก โดย คณะกลุ่มหนัง Writers Gulid of Americas มันยังถูกอยู่ในลิส "101 บทภาพยนตร์ที่ตลก" (อังกฤษ: 101 Funniest Screenplays)[7] ในปี 2011 PBS สถานีวิทยุอเมริกาได้เผยแผร่สารคดี Woody Allen: A Documentary ทางช่อง American Masters


ประวัติ

แก้
 
อัลเลนในชั้นมัธยมปลาย ค.ศ. 1953

อัลเลน หรือชื่อจริง อัลเลน สจวร์ท โคนิกสเบอร์กบรุกลิน, นิวยอร์ก เขาและน้องสาว เลตตี้ อรอนสัน (เกิด ค.ศ. 1943) เติบโตที่ มิดวูด , บรูคลิน [8] เขาเป็นลูกชายของเน็ตตี้ (née Cherry; 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 1906 - 27 มกราคม 2002) เป็นพนักงานบัญชีในร้านอาหารของครอบครัวเธอเอง และมาร์ติน โคนิกสเบอร์ก (25 ธันวาคม ค.ศ. 1900 - 8 มกราคม ค.ศ. 2001)[9] ช่างแกะสลักและเป็นบริกร[10] ครอบครัวเขาเป็นชาวยิว , ปู่ย่าตายายอพยพจากรัสเซียและออสเตรีย และพูดภาษายิดดัช , ฮีบรู และ เยอรมัน[11][12] พ่อแม่ของเขาเกิดและเติบโตในย่าน Lower East Side ใน แมนแฮตตัน[11]

ชีวิตวัยเด็กของอัลเลนไม่ได้มีความสุขนัก , พ่อแม่ของเขาไม่ได้อยู่ด้วยกัน และเขามักจะมีปัญหากับความเจ้ากี้เจ้าการและขี้โมโหของแม่[13] อัลเลนพูดเยอรมันได้นิดหน่อยในช่วงวัยเด็ก [14] เขาอยากจะเล่นมุขตลก ในตอนที่เขายังเด็กมากเขามักจะถูกส่งตัวเข้าซัมเมอร์แคมป์ทางศาสนาบ่อยครั้ง ซึ่งเป็นที่ที่เขา "ถูกทารุณกรรมอย่างโหดร้ายโดยเด็กทุกเชื้อชาติและลัทธิ" หลังเรียนจบที่ Hebrew School เป็นเวลา 8 ปี เขาอยากไปเรียนที่ Public School 99[15] และเรียนต่อที่ Midwood Highschool โดยจบการศึกษาเมื่อปี 1953[16] ในเวลาเดียวกัน , เขาอาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ที่บริเวณ 968 East 14th Street ในบรุคลิน[17] เขายังสนใจเบสบอลมากกว่าการเรียนซึ่งมันเพิ่มกล้ามเนื้อแขนและเขามักจะถูกเลือกให้เป็นคนแรกของทีม[18][19] เขาเป็นที่ประทับใจแก่เด็กในโรงเรียนด้วยกลการ์ดและมายากล[20]

Works

แก้

Theatrical works

แก้

In addition to directing, writing, and acting in films, Allen has written and performed in a number of Broadway theater productions.

Year Title Credit Venue
1960 From A to Z Writer (book) Plymouth Theatre
1966 Don't Drink the Water Writer Coconut Grove Playhouse, Florida
1969 Play It Again, Sam Writer, Performer (Allan Felix) Broadhurst Theatre[21]
1975 God Writer —
1975 Death Writer —
1981 The Floating Light Bulb Writer Vivian Beaumont Theater
1995 Central Park West Writer Variety Arts Theatre
2003 Old Saybrook Writer, Director Atlantic Theatre Company
2003 Riverside Drive Writer, Director Atlantic Theatre Company
2004 A Second Hand Memory Writer, Director Atlantic Theater Company
2011 "Honeymoon Motel" (segment of 3-part anthology play Relatively Speaking) Writer Brooks Atkinson Theatre
2014 Bullets Over Broadway Writer (Book) St. James Theatre

Filmography and awards

แก้
บทความหลัก: Woody Allen filmography และ List of awards and nominations received by Woody Allen
 
Movies directed by Woody Allen shown by year and Rotten Tomato Score.

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ Gross, Terry (2009–12). "Woody Allen: Blending Real Life With Fiction". Fresh Air. Retrieved April 7, 2012.
  2. ↑ Comedy Central's 100 Greatest Stand-Ups of all Time. Everything2 (April 18, 2004). Retrieved May 4, 2012.
  3. ↑ Thorpe, Vanessa (January 2, 2005). "Cook tops poll of comedy greats". The Guardian. London.
  4. ↑ Newton, Michael (January 13, 2012). "Woody Allen: cinema's great experimentalist". The Guardian. London: Guardian News and Media. สืบค้นเมื่อ April 9, 2012. In the 1970s, Allen looked irreverent, hip, a part of the New Hollywood generation. In an age of 'auteurs', he was the auteur personified, the writer, director and star of his films, active in the editing, choosing the soundtrack, initiating the projects
  5. ↑ Lax, Eric (November 18, 2007). Conversations With Woody Allen. Alfred A. Knopf. ISBN 0-375-41533-5. สืบค้นเมื่อ May 24, 2010.
  6. ↑ "Midnight in Paris :: rogerebert.com :: Reviews". Rogerebert.suntimes.com. May 25, 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-01-19. สืบค้นเมื่อ June 20, 2011.
  7. ↑ McNary, Dave (November 11, 2015). "'Annie Hall' Named Funniest Screenplay by WGA Members". Variety.
  8. ↑ Newman, Andy; Kilgannon, Corey (June 5, 2002). "Curse of the Jaded Audience: Woody Allen, in Art and Life". The New York Times. สืบค้นเมื่อ January 16, 2008. 'I think he's slacked off the last few movies', said Norman Brown, 70, a retired draftsman from Mr. Allen's old neighborhood, Midwood, Brooklyn, who said he had seen nearly all of Mr. Allen's 33 films.
  9. ↑ "Martin Konigsberg". Variety. January 16, 2001. สืบค้นเมื่อ October 22, 2014.
  10. ↑ "Woody Allen Biography (1935–)". Filmreference.com. สืบค้นเมื่อ March 9, 2010.
  11. ↑ 11.0 11.1 "The religion of Woody Allen, director and actor". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-01-07. สืบค้นเมื่อ January 16, 2008.
  12. ↑ Encyclopedia of American Jewish history – Stephen Harlan Norwood, Eunice G. Pollack – Google Books. Books.google.ca. สืบค้นเมื่อ July 24, 2013.
  13. ↑ "The Unruly Life of Woody Allen". The New York Times. March 5, 2000. สืบค้นเมื่อ March 9, 2010.
  14. ↑ "The Religious Affiliation of Woody Allen, Influential Director and Actor". Adherents.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-01-07. สืบค้นเมื่อ November 5, 2011.
  15. ↑ Meade, Marion (2000). The unruly life of Woody Allen: a biography. New York: Scribner. p. 31. ISBN 978-0-684-83374-3. OCLC 42291110.
  16. ↑ The principal of P.S. 99 was Mrs. Eudora Fletcher; Allen has used her name for characters in several of his films.
  17. ↑ Woody Allen visits the house in Weide's documentary
  18. ↑ "Woody Allen on Life, Films And Whatever Works". June 15, 2009.
  19. ↑ Lax, Eric (December 26, 2000). Woody Allen: a biography (2nd ed.). Da Capo Press. ISBN 978-0-306-80985-9. OCLC 45714340.
  20. ↑ "Woody Allen : Comedian Profile". สืบค้นเมื่อ January 16, 2008.
  21. ↑ "Woody Allen Biography (1935–)". filmreference.com. สืบค้นเมื่อ February 28, 2008.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=วูดดี_อัลเลน&oldid=9666327"