ลลิตวิสตรสูตร
ลลิตวิสตระสูตร เป็นพระสูตรมหายานภาษาสันสฤตที่เล่าเรื่องราวของพระโคตมพุทธเจ้าในพุทธสมัยของพระองค์ เริ่มตั้งแต่สวรรค์ชั้นดุสิตจนถึงการเทศนาครั้งแรกที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวันใกล้เมืองพาราณสี พระสูตรนี้มี แบ่งออกเป็น 27 บท เรียกว่า ปริวรรต หรืออัธยาย[1] ลลิตวิสตระสูตรได้การแปลเป็นภาษาจีนตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 7 แต่ฉบับนี้หายไป จนได้แปลครั้งที่สองในพุทธศตวรรษที่ 9 และฉบับภาษาธิเบตได้แปลในช่วงพุทธศตวรรษที่ 11[2] ลลิตวิสตระสูตรแต่งขึ้นหลังมีพระพุทธรูปแล้ว (ราวพุทธศตวรรษที่ 5–6) แต่ไม่น่าเกินพุทธศตวรรษที่ 7 เพราะพระอัศวโฆษได้เขียนเรื่องพุทธจริต โดยได้ดำเนินเรื่องจากลลิตวิสตระสูตร
ลลิตวิสตระสูตร แต่งในภาษาบาลีและภาษาสันสกฤต แต่บางศัพท์ไม่ใช่ทั้งสันสกฤตและบาลี ลักษณะการประพันธ์มีลักษณะเดียวกับคัมภีร์ปุราณะของพราหมณ์ จากลักษณะการใช้ภาษามีลีลาทางภาษาเดียวกันตลอดทั้งเรื่อง แต่ก็น่าจะไม่ใช่แต่งหรือรวบรวมเพียงคนเดียว[3]
อ้างอิง
แก้- ↑ Dharmachakra Translation Committee 2013, p. iii-x.
- ↑ วรรธนะ มูลขำ. "ร่องรอยและอิทธิพลของคติพุทธศานามหายานที่มีความเชื่อและพิธีกรรมพื้นบ้านในจังหวัดเชียงใหม่" (PDF).
- ↑ ธีร์ พุ่มทับทิม. "แนวคิดเรื่องความว่างในคัมภีร์ลลิตวิสตระ".
บรรณานุกรม
แก้- Dharmachakra Translation Committee, 84000: Translating the Words of the Buddha (2013), A Play in Full: Lalitavistara (PDF), 84000, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-09-24
{{citation}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
 | บทความศาสนาพุทธนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |