รถไฟใต้ดินวอชิงตัน สายสีแดง

เส้นทางรถไฟฟ้าในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. สหรัฐ

รถไฟใต้ดินวอชิงตัน สายสีแดง เป็นเส้นทางรถไฟฟ้าในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. มีจำนวน 27 สถานี ในเขต Montgomery, Maryland และ Columbia เป็นเส้นทางที่มีจำนวนผู้โดยสารมากที่สุด มีแนวเส้นทางคล้ายตัวยู (U)

สายสีแดง
ข้อมูลทั่วไป
ที่ตั้งวอชิงตัน ดี.ซี.
ปลายทาง
จำนวนสถานี27
การดำเนินงาน
รูปแบบรถไฟใต้ดิน
ระบบรถไฟใต้ดินวอชิงตัน
ผู้ดำเนินงานองค์การขนส่งมวลชนวอชิงตัน
ประวัติ
เปิดเมื่อ29 มีนาคม ค.ศ. 1976
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง31.9 mi (51.3 km)
ลักษณะทางวิ่งใต้ดิน, ยกระดับ, เสมอดิน
รางกว้าง4 ft 8 12 in (1,435 mm) สแตนดาร์ดเกจ
ระบบจ่ายไฟรางที่สาม

รายชื่อสถานี แก้

The following stations are along the line, from northwest to northeast.[1]

สถานี รหัส เปิดให้บริการ
ค.ศ.
เชื่อมต่อ หมายเหตุ ภาพ
สถานีชาดี้โกรฟ A15 1984 สถานีปลายทาง  
สถานีร็อควีล A14 1984  
สถานีทวินบรูค A13 1984  
สถานีไวท์ฟลิน A12 1984  
สถานีกรอสวีเนอร์–สแตรทมอร์ A11 1984  
สถานีเมดิคัลเซ็นเตอร์ A10 1984  
สถานีเบเตสดา A09 1984  
สถานีเฟรนด์ชิพเฮจต์ A08 1984  
สถานีเทนเลย์ทาวน์–เอยู A07 1984  
สถานีแวนเนส–ยูดีซี A06 1981  
สถานีคลีฟแลนด์ปาร์ค A05 1981  
สถานีวูดเลย์ปาร์ค A04 1981  
สถานีดูปอนต์เซอร์เคิล A03 1977  
สถานีฟาร์รากุตนอร์ท A02 1976  
สถานีเมโทรเซ็นเตอร์ A01 1976        
สถานีแกลเลอรีเพลซ B01 1976      
สถานีจูดีเชียรีสแควร์ B02 1976  
สถานียูเนียน B03 1976  
สถานีมหาวิทยาลัยโนมา-กัลลูเดต B35 2004 ชื่อเดิมคือ New York Ave – Florida Ave – Gallaudet University  
สถานีโรช์ดไอส์แลนด์อีฟนู–เบนท์วูด B04 1976  
สถานีบรูคแลนด์-ซียูเอ B05 1978  
สถานีฟอร์ตโทตเทน B06 1978      
สถานีทาโกมา B07 1978  
สถานีซิลเวอร์สปริง B08 1978  
สถานีฟอเรสต์เกลน B09 1990  
สถานีเวตตัน B10 1990  
สถานีเกลนต์มอนต์ B11 1998 สถานีปลายทาง  

อ้างอิง แก้

  1. "Metro - Rail - Maps". WMATA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-06-03. สืบค้นเมื่อ December 11, 2010.

บรรณานุกรม แก้

  • Schrag, Zachary (2006). The Great Society Subway: A History of the Washington Metro. Baltimore, MD: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8246-X.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้