รถไฟใต้ดินบัวโนสไอเรส
รถไฟใต้ดินบัวโนสไอเรส (สเปน: Subterráneo de Buenos Aires) หรือรู้จักกันในชื่อ ซุบเต (Subte, ออกเสียง: [ˈsuβte], มาจากคำว่า subterráneo ที่แปลว่า ใต้ดินหรือรถไฟใต้ดิน) เป็นระบบขนส่งมวลชนความเร็วสูงประเภทรถไฟฟ้าใต้ดินที่ให้บริการในเขตกรุงบัวโนสไอเรสและปริมณฑล เริ่มเปิดให้บริการในปี ค.ศ. 1913
| รถไฟใต้ดินบัวโนสไอเรส | |||
|---|---|---|---|
 | |||
 สถานีโบลีบาร์ | |||
| ข้อมูลทั่วไป | |||
| ชื่อพื้นเมือง | Subterráneo de Buenos Aires | ||
| เจ้าของ | Subterráneos de Buenos Aires S.E. (รัฐวิสาหกิจ) | ||
| ที่ตั้ง | บัวโนสไอเรส | ||
| ประเภท | รถไฟฟ้าใต้ดิน | ||
| จำนวนสาย | 7[1] | ||
| จำนวนสถานี | 104 | ||
| ผู้โดยสารต่อวัน | 1.38 ล้าน (2018)[2] | ||
| เว็บไซต์ | City of Buenos Aires | ||
| การให้บริการ | |||
| เริ่มดำเนินงาน | 1 ธันวาคม 1913 | ||
| ผู้ดำเนินงาน | Emova Movilidad S.A. | ||
| ข้อมูลทางเทคนิค | |||
| ระยะทาง | 47.1 km (29.3 mi) | ||
| รางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ | ||
| |||
รถไฟใต้ดินบัวโนสไอเรสได้ขยายระบบโครงข่ายได้อย่างรวดเร็วในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 20 แม้จะล่าช้าไปบ้างในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง
เส้นทางที่เปิดให้บริการในปัจจุบัน
แก้เส้นทางที่เปิดให้บริการในปัจจุบัน จำนวน 6 เส้นทาง เรียงตามตัวอักษร "เอ" ถึง "อี" และ "เอช" ในแต่ละเส้นทางจะใช้สีสัญลักษณ์แตกต่างกันไป รวมระยะทาง 49.85 กิโลเมตร ให้บริการตั้งแต่เวลา 05:00-23:00 น. ความถี่ 3–4 นาที ขึ้นอยู่กับเส้นทางและจำนวนผู้โดยสาร[3]
| สาย | ปีให้บริการ | ส่วนต่อขยาย ล่าสุด |
ส่วนแรกเริ่ม | ปลายทางปัจจุบัน | ระยะทาง (km) |
จำนวน สถานี |
ผู้โดยสาร ต่อวัน (2018)[2] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
1913 | 2013 | ปลาซาเดมาโย – ปลาซามีเซเรเร | ปลาซาเดมาโย – ซานเปอร์โตริโก | 9.8 | 18 (ดั้งเดิม 17) | 258,000 |
|
1930 | 2013 | เฟรเดรีโก ลาโกรเซ – กายาโอ | เลอันโดร เอเน. อาเลน – ควน มานวยล์ เด โรซัส | 11.9 | 17 | 361,000 |
|
1934 | 1936 | กอนส์ตีตูซีออน – เดียโกนัลนอร์เต | กอนส์ตีตูซีออน – เรตีโร | 4.5 | 9 | 208,000 |
|
1937 | 2000 | กาเตดรัล – ตรีบูนาเลส | กาเตดรัล – กองเกรโซเดตูกูมัน | 10.4 | 16 | 328,000 |
|
1944 | 2019 | กอนส์ตีตูซีออน – เคเนรัลอูร์กีซา | โบลีบาร์ – ปลาซาเดโลสบีร์เรเยส | 12 | 18 | 94,000 |
|
2007 | 2018 | ออนเซ – กาเซโรส | กอร์เรียนเตส – โอสปีตาเลส | 8.8 | 12 | 128,000 |
โครงการส่วนต่อขยาย
แก้
กำลังก่อสร้าง
แก้_bullet.svg){kind=small}
ส่วนต่อขยายสายอี จากสถานีโบลีบาร์ (Bolívar) ถึงสถานีเรตีโร (Retiro) เริ่มก่อสร้างเมื่อกลางปี ค.ศ. 2007
_bullet.svg){kind=small}
ส่วนต่อขยายฝั่งเหนือของสายเอช จากสถานีกอร์เรียนเตส (Corrientes) ถึงปลาซาฟรันเซีย (Plaza Francia) เริ่มก่อสร้างเมื่อวัน 17 มกราคม ค.ศ. 2012[4]
โครงการก่อสร้าง
แก้_bullet.svg){kind=small}
สายเอฟ วิ่งจากสถานีบาร์รากัส (Barracas) ไปจนถึงสถานีปลาซาอีตาเลีย (Plaza Italia) รวม 16 สถานี ระยะทาง 10.8 กิโลเมตร
_bullet.svg){kind=small}
สายจี เชื่อมระหว่างสถานีเรตีโรกับสถานีกาบายีโต / บียาเกรสโป (Caballito / Villa Crespo) ระยะทาง 12.5 กิโลเมตร 15 สถานี[5]
_bullet.svg){kind=small}
สายไอ วิ่งจากสถานีปาร์เกชากาบูโก (Parque Chacabuco) ไปยังสถานีซิวดัดอูนีเบร์ซีตาเรีย (Ciudad Universitaria) รวม 18 สถานี ระยะทาง 12.6 กิโลเมตร
แผนที่เครือข่ายเส้นทาง
แก้
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 "Nuestra compañía – ¿Qué hacemos?" [Our Company – What We Do] (ภาษาสเปน). Metrovias. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 July 2015. สืบค้นเมื่อ 2017-10-16.
- ↑ 2.0 2.1 "Subte: con récord de pasajeros, siguen las quejas por el servicio y busca mejorar con más obras". 13 August 2018. สืบค้นเมื่อ 2019-03-21.
- ↑ Subtes: en hora pico circulan en promedio tres trenes menos que hace 14 años – InfoBAE, 24 November 2014.
- ↑ "Buenos Aires Line H extension groundbreaking". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-04-25. สืบค้นเมื่อ 20 February 2012.
- ↑ "Railway Gazette: Urban rail news in brief". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-06-17. สืบค้นเมื่อ 15 May 2011.
หมายเหตุ
แก้
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
- Subterráneos de Buenos Aires (Official Page) เก็บถาวร 2013-01-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Metrovías S.A.—Subway Operator (Official Page) เก็บถาวร 2010-10-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- System map เก็บถาวร 2022-04-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน