มาร์ชา พี. จอห์นสัน

มาร์ชา พี. จอห์นสัน (อังกฤษ: Marsha P. Johnson; 24 สิงหาคม 1945 – 6 กรกฎาคม 1992) หรือรู้จักด้วยชื่อเมื่อเกิด มัลคอล์ม ไมเคิลส์ จูเนียร์(อังกฤษ: Malcolm Michaels Jr.)[3][4] เป็นนักเคลื่อนไหวขับเคลื่อนการปลดปล่อยเกย์[6][7] และแดรกควีนชาวอเมริกัน[8][9] เธอเป็นที่รู้จักในฐานะผู้เป็นปากเป็นเสียงให้กับสิทธิเกย์ และเป็นหนึ่งในบุคคลที่มีบทบาทมากในเหตุการณ์จลาจลสโตนวอลล์เมื่อปี 1969[6][10][11] ถึงแม้จะมีความเข้าใจว่าจอห์นสันเป็นคนเริ่มก่อจลาจลในครั้งนั้น แต่เธอยืนยันมาตลอดว่าเธอไม่ได้อยู่ที่สโตนวอลล์ตอนจลาจลเริ่มต้นขึ้น[11]

มาร์ชา พี. จอห์นสัน
เกิดมัลคอล์ม ไมเคิลส์ จูเนียร์[1][2][3][4]
24 สิงหาคม ค.ศ. 1945(1945-08-24)[1][2][3]
เอลิซาเบธ รัฐนิวเจอร์ซี สหรัฐ[5]
เสียชีวิต6 กรกฎาคม ค.ศ. 1992(1992-07-06) (46 ปี)[5]
นิวยอร์กซิตี สหรัฐ
มีชื่อเสียงจากนักเคลื่อนไหวปลดปล่อยเกย์และเอดส์, นักแสดง

จอห์นสันเป็นสมาชิกรุ่นก่อตั้งของแนวหน้าปลดแอกเกย์ และร่วมก่อตั้งกลุ่มขับเคลื่อน สตรีททรานส์เสาไทท์แอ็กชั่นเรฟโวลูชันนารีส์ (S.T.A.R.) ร่วมกับเพื่อนสนิท ซิลเวีย รีเวียรา[12] จอห์นสันยังเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในแวดวงเกย์และศิลปะของนิวยอร์กซิตี ทั้งเป็นนางแบบให้กับศิลปิน แอนดี วอร์ฮอล และแสดงแดรกร่วมกับกลุ่มฮอทพีชชิส[6] จอห์นสันยังเป็นที่รู้จักในชื่อ "นายกเทศบาลถนนคริสตอเฟอร์"[13] เนื่องจากสามารถพบเธอซึ่งอ้าแขนต้อนรับอยู่ประจำ ๆ ได้ในย่านเกรนิชวิลเลจ ในปี 1987 ถึง 1992 จอห์นสันเคยเป็นนักขับเคลื่อนเรื่องโรคเอดส์ให้กับแอ็กตัป[6]

ในปี 1992 มีผู้พบศพของจอห์นสันในแม่น้ำฮัดสัน กรมตำรวจนิวยอร์กซิตีสรุปว่าเธอฆ่าตัวตาย ในภายหลังนำไปสู่ข้อถกเถียงมากมายเกี่ยวกับสาเหตุการเสียชีวิตของเธอ[14]

เหตุการณ์สโตนวอลล์

แก้

จอห์นสันเป็นหนึ่งในแดรกควีนคนแรก ๆ ที่ไปสโตนวอลล์อินน์หลังเริ่มยอมให้สตรีและแดรกควีนเข้าไปได้ หลังจากก่อนหน้าเป็นบาร์ชายล้วนเท่านั้น[11] ในช่วงเช้าตรู่ของวันที่ 28 มิถุนายน 1969 เกิดเหตุจลาจลสโตนวอลล์ขึ้น โดยมีสองคืนแรกที่การจลาจลเป็นไปอย่างหนักหน่วงที่สุด การปะทะกับตำรวจยังเกิดแรงกระเพื่อมให้มีการเดินขบวนประท้วงในขุมชนเกรนิชวิลเลจต่อเนื่องเป็นสัปดาห์หลังเกิดเหตุ[15]

จอห์นสัน, ซาซู่ โนวา (Zazu Nova) และ แจ็กกี ฮอร์โมนา (Jackie Hormona)[16] ถูกเรียกขานกันในบรรดาผู้อยู่ในเหตุการณ์สโตนวอลล์ที่เดวิด คาร์เทอร์ (David Carter) สัมภาษณ์ในหนังสือ Stonewall: The Riots That Sparked the Gay Revolution ว่าเป็น "บุคคลสามคนที่ทราบว่าเคยเป็นแนวรบหน้า" ในการผลักกลับตำรวจขณะเกิดเหตุการณ์[15] ส่วนจอห์นสันเองปฏิเสธข้อกล่าวหาว่าเธอเป็นคนเริ่มเหตุการณ์ ในปี 1987 จอห์นสันได้เล่าถึงเหตุการณ์สโตนวอลล์ว่าตอนนั้น "[เวลา] 2:00 [เช้าวันนั้น] [...] ก็เกิดจลาจลขึ้นไปแล้ว" และยังระบุว่าอาคารของสโตนวอลล์ "ถูกเพลิงไหม้" หลังตำรวจเป็นผู้ก่อเพลิงเอง[11] รายงานส่วนใหญ่ระบุว่าเหตุจลาจลเริ่มต้นขึ้นเมื่อเวลา 1:20 ในเข้าวันนั้น หลัง สอตร์เม เดอลาร์เวอรี น่อสู้กลับตำรวจที่พยายามจะมาจับกุมเธอในคืนนั้น[15]

ตั้งแต่ก่อนที่หนังสือของคาร์เทอร์จะออกจำหน่าย มักมีการอ้างว่าจอห์นสัน "เขวี้ยงอิฐ" ใส่ตำรวจ คำกล่าวอ้างนี้ไม่เคยได้รับการตรวจสอบ และจอห์นสันเองก็ยืนยันว่าตอนเริ่มเกิดการปะทะกัน เธอไม่ได้อยู่ด้วย มีแต่ได้ยินว่ามีเหตุการณ์เกิดขึ้นและไปบอกซิลเวีย รีเวียรา (Sylvia Rivera) ซึ่งกำลังหลับบนม้านั่งในสวนสาธารณะหนึ่งในแถวอัปทาวน์[17] นอกจากนี้ มีผู้อยู่ในเหตุการณ์ที่สโตนวอลล์หลายคนยืนยันกับคาร์ทเอร์ในหนังสือว่าในจลาจลคืนที่สอง จอห์นสันปีนขึ้นไปบนเสาไฟส่องสว่างแล้วเทถุงที่ข้างในมีอิฐหนึ่งก้อนใส่รถตำรวจคันหนึ่ง โดนกระจกหน้ากันลมแตก[15]

การเสียชีวิต

แก้

ไม่นานหลังพาเหรดเกย์ไพรด์ปี 1992 มีผู้พบศพของจอห์นสันลอยอยู่ในแม่น้ำฮัดสัน[5] เจ้าหน้าที่ตำรวจสรุปผลในตอนแรกว่าเป็นการฆ่าตัวตาย[18] แต่คนในชุมชนและเพื่อนของเธอเชื่อว่าเธอไม่ได้ฆ่าตัวตาย และตั้งข้อสังเกคว่าศีรษะของจอห์นสันมีรอยแผลขนาดใหญ่[19][20] การเสียชีวิตที่น่ากังขาของเธอเกิดขึ้นท่ามกลางสภาพที่ความรุนแรงต่อต้านเกย์กำลังถึงจุดสูงสุดในนิวยอร์กซิตี รวมถึงความรุนแรงที่เกิดจากตำรวจเองด้วย

ในเดือนธันวาคม 2002 การสอบสวนโดยตำรวจจบลงด้วยการแก้สาเหตุการเสียชีวิตของจอห์นสันจาก "ฆ่าตัวตาย" เป็น "ยังไม่ทราบ"[13]

อดีตนักการเมืองนิวยอร์ก ทอม ดอน เป็นผู้ผลักดันให้มีการสอบสวนกรณีการเสียชีวิตของจอห์นสันใหม่ โดยระบุเหตุผลว่า "ปกติแล้ว เวลาบุคคลหนึ่งฆ่าตัวตายก็มักจะทิ้งโน๊ตไว้ แต่เธอไม่ได้ทิ้งโน๊ตไว้เลย"[14] ในเดือนพฤศจิกายน 2012 นักเคลื่อนไหว มารายห์ ลอเพซ ประสบความสำเร็จในการเรียกร้องให้กรมตำรวจนิวยอร์กพิจารณาการเสียชีวิตของจอห์นสันใหม่ว่าอาจเป็นการถูกฆาตกรรม[13]

อ้างอิง

แก้
  1. 1.0 1.1 Washington, K.C. (April 9, 2019). "Marsha P. Johnson (1945–1992)". BlackPast.org. สืบค้นเมื่อ June 30, 2020.
  2. 2.0 2.1 Sewell Chan (March 8, 2018). "Marsha P. Johnson, a Transgender Pioneer and Activist – The New York Times". The New York Times. สืบค้นเมื่อ March 9, 2018.
  3. 3.0 3.1 3.2 Scan of Birth Certificate. Name: Malcolm Michaels; Sex: Male; Place of Birth: St. Elizabeth Hospital; Date of Birth: August 24, 1945; Registration Date: August 27, 1945; Date of Issue: September 4, 1990. Accessed September 10, 2015.
  4. 4.0 4.1 U.S., Social Security Applications and Claims Index, 1936–2007, Death, Burial, Cemetery & Obituaries: "Michaels, Malcolm Jr [Malcolm Mike Michaels Jr], [M Michae Jr], [Malculm Jr]. …Gender: Male. Race: Black. Birth Date: 24 Aug 1945. Birth Place: Elizabeth, Union, New Jersey [Elizabeth, New Jersey]. Death Date: Jul 1992. Database on-line. Provo, UT, US: Ancestry.com"
  5. 5.0 5.1 5.2 Chan 2018.
  6. 6.0 6.1 6.2 6.3 Kasino 2012.
  7. I've been involved in gay liberation ever since it first started in 1969, 15:20 into the interview, Johnson is quoted as saying this.
  8. Feinberg, Leslie (September 24, 2006). "Street Transvestite Action Revolutionaries". Workers World Party. สืบค้นเมื่อ July 15, 2017. Stonewall combatants Sylvia Rivera and Marsha "Pay It No Mind" Johnson... Both were self-identified drag queens.
  9. "Two Transgender Activists Are Getting a Monument in New York". May 29, 2019. 'I was no one, nobody, from Nowheresville, until I became a drag queen,' Ms. Johnson said in 1992.
  10. Carter, David (2004). Stonewall: The Riots that Sparked the Gay Revolution. St. Martin's. pp. 64, 261, 298. ISBN 0-312-20025-0.
  11. 11.0 11.1 11.2 11.3 "Making Gay History: Episode 11 – Johnson & Wicker". 1987. สืบค้นเมื่อ July 6, 2017.
  12. Giffney, Noreen (December 28, 2012). Queering the Non/Human. p. 252. ISBN 9781409491408. สืบค้นเมื่อ July 9, 2017.
  13. 13.0 13.1 13.2 Jacobs, Shayna (December 16, 2012). "DA reopens unsolved 1992 case involving the 'saint of gay life'". New York Daily News. สืบค้นเมื่อ June 15, 2015.
  14. 14.0 14.1 "The Death of Marsha P. Johnson and the Quest for Closure". Inside Edition (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). March 30, 2019. สืบค้นเมื่อ December 14, 2019.
  15. 15.0 15.1 15.2 15.3 Carter, David (2004). Stonewall: The Riots that Sparked the Gay Revolution. St. Martin's. ISBN 0-312-20025-0.
  16. Carter, David (June 27, 2019). "Exploding the Myths of Stonewall – Gay City News". Gay City News. สืบค้นเมื่อ July 1, 2020.
  17. "Gay History Month- June 28,1969: The REAL History of the Stonewall Riots". Back2Stonewall. October 23, 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-03-30. สืบค้นเมื่อ 2022-06-09.
  18. Feinberg, Leslie (1996). Transgender Warriors: Making History from Joan of Arc to Dennis Rodman. Boston: Beacon Press. p. 131. ISBN 0-8070-7941-3.
  19. Wicker, Randolfe (1992) "Bennie Toney 1992". Accessed July 26, 2015.
  20. Wicker, Randolfe (1992) "Marsha P Johnson – People's Memorial". Accessed July 26, 2015.

บรรณานุกรม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้

ภาพ

แก้

บทสัมภาษณ์

แก้

วิดีโอ

แก้