มารียา เวียตรอวา

มารียา แฟดอซียิวนา เวียตรอวา (ยูเครน: Марі́я Федо́сіївна Вє́трова; 3 มกราคม 1870 – 24 กุมภาพันธ์ 1897) เป็นครูและนักปฏิวัติชาวยูเครน หลังทำงานเป็นครูในหลายภาคของประเทศยูเครนและเข้าร่วมคณะละครเป็นเวลาสั้น ๆ เธอได้เข้าร่วมกลุ่มนักสังคมนิยมในอะซอฟ และเป็นผู้ยึดถือในงานเขียนของเลโอ ตอลสตอย เธอศึกษาต่อในเซนต์ปีเตอส์เบิร์ก แต่ได้รับการส่งเสริมให้เป็นนักปฏิวัติหลังได้พบกับตอลสตอย เธอถูกจับกุมจากกิจกรรมการตีพิมพ์เนื้อหาต่อต้านซาร์และเสียชีวิตจากการจุดไฟเผาตนเองในป้อมปราการปีเตอร์และปอล การเสียชีวิตของเธอกลายมาเป็นคำเรียกในการเดินขบวนของขบวนการนักศึกษาเพื่อล้มล้างซาร์ที่ได้รับความนิยมสูงยิ่งขึ้น

มารียา เวียตรอวา
Марі́я Вє́трова
เกิด	03 มกราคม ค.ศ. 1870(1870-01-03) ซอลอนิวกา เขตผู้ว่าการแชร์นีฮิว จักรวรรดิรัสเซีย (ปัจจุบันอยู่ในประเทศยูเครน)
เสียชีวิต	24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1897(1897-02-24) (27 ปี) ป้อมปีเตอร์และปอล เซนต์ปีเตอส์เบิร์ก จักรวรรดิรัสเซีย
สาเหตุเสียชีวิต	การจุดไฟเผาตนเอง
สุสาน	สุสานพระเยซูทรงจำแลงพระกาย
สัญชาติ	ยูเครน
อาชีพ	ครู นักแสดง
ปีปฏิบัติงาน	1888–1897
ขบวนการ	นารอดนิก

ชีวประวัติ

มารียา แฟดอซียิวนา เวียตรอวา เกิดเมื่อวันที่ 3 มกราคม 1870 ในซอลอนิวกา เขตผู้ว่าการแชร์นีฮิว จักรวรรดิรัสเซีย (ปัจจุบันอยู่ในแคว้นแชร์นีฮิว ประเทศยูเครน) เธอเป็นลูกนอกสมรสของออแลกซันดรา เวียตรอวา (Oleksandra Vetrova) สตรีชาวคอสแซ็ก กับโนตารีในท้องถิ่น เธอจึงได้รับการเลี้ยงดูในฐานะเด็กกำพร้าจากสตรีชาวไร่ชาวนาคนหนึ่งซึ่งเธอเรียกว่าเป็น "ยาย" ในปี 1888 เธอจบการศึกษาจากวิทยาลัยครู และประจำการอยู่ที่โรงเรียนชนบทแห่งหนึ่งในลูแบช

เงินเดือนครูของเธอน้อยมากและไม่เพียงพอต่อการดำรงชีพ รวมถึงชีวิตในชนบทของเธอนั้นโดดเดี่ยวอย่างมากในหมู่บ้านเล็ก ๆ นี้ ในเดือนเมษายน 1889 เธอเข้าร่วมคณะละครเวทีของมือกอลา ซาดอว์สกึย ซึ่งเดินทางไปทั่วประเทศยูเครน แสดงในโรงละครเล็ก ๆ โดยใช้เครื่องแต่งกายและของประกอบฉากอย่างง่าย แต่เมื่อถึงคราที่เธอต้องแสดงเป็นครั้งแรก เธอตื่นเวทีมากจนตัดสินใจหนีออกจากคณะละคร

การเป็นนักปฏิวัติ

ต่อมาเธอจึงเดินทางไปยังอะซอฟเพื่อกลับไปประกอบอาชีพครู ที่นี่เธอได้เข้าร่วมกับกลุ่มนักสังคมนิยมและสนิทสนมกับอันติป คูลาคอฟ นารอดนิกจากตากันรอก เธอได้รับแรงบันดาลใจเป็นพิเศษจากบทความเรื่อง "ความสุขคืออะไร?" ของเลโอ ตอลสตอย และเมื่อช่วงปีผ่านไป เธอยิ่งศึกษาเข้าถึงแนวคิดสังคมนิยมอย่างเข้มข้นมากขึ้น ในปี 1894 เธอออกเดินทางจากอะซอฟเพื่อไปศึกษาที่สถาบันเบสตูเจฟในมหาวิทยาลัยหลวงเซนต์ปีเตอส์เบิร์ก แต่เธอกลับพบว่าอาจารย์และคาบสอนบรรยายต่าง ๆ ที่นั่นกลับไม่น่าสนใจและดูเบาปัญญา ในปีต่อมาเธอพบกับตอลสตอย ซึ่งให้แรงบันดาลใจเธอเป็นนักปฏิวัติ จากนั้นเธอจึงเริ่มไปสอนวิชาภาษารัสเซียและเลขคณิตที่โรงเรียนวันอาทิตย์สำหรับแรงงานของโรงงานรัฐโอบูฮอฟ

เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน 1897 ทางการของซาร์จับกุมหมู่ผู้ที่เชื่อว่ามีส่วนร่วมในการตีพิมพ์นารอดนิกในเซนต์ปีเตอส์เบิร์ก เวียตรอวารู้จักคนจำนวนหนึ่งที่ถูกจับกุมในครั้งนี้ เมื่อวันที่ 2 มกราคม 1897 [ตามปฎิทินเก่า: 22 ธันวาคม 1896] เธอเองก็ถูกจับกุมฐานมีโฆษณาชวนเชื่อต่อต้านรัฐบาลในครอบครอง และต้องสงสัยว่ามีส่วนร่วมในแผนการตีพิมพ์เพื่อปฏิวัติ เธอถูกจับกุมที่ป้อมปราการปีเตอร์และปอลที่ซึ่งเธอจบชีวิตตัวเองด้วยการจุดไฟเผาตัวเองในวันที่ 20 กุมภาพันธ์ [ตามปฎิทินเก่า: 8 กุมภาพันธ์] 1897 เธอเสียชีวิตจากบาดแผลไฟไหม้ในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ [ตามปฎิทินเก่า: 12 กุมภาพันธ์] 1897

อ้างอิง

บรรณานุกรม

• Evans Clements, Barbara (1997). Bolshevik Women. University of Cambridge. p. 25. ISBN 0521599202.
• Shulyatikov, Vladimir (16 March 2010). "Мария Ветрова в памяти поколений" [Mariia Vetrova in the memory of generations]. Gorodnya (ภาษารัสเซีย). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 January 2021. สืบค้นเมื่อ 10 January 2024.
• Usenko, Pavlo Heorhiyovych (2003). "ВІТРОВА Марія Федосіївна" [VITROVA Mariia Fedosiivna]. ใน Smoliy, V. A. (บ.ก.). Encyclopedia of History of Ukraine (ภาษายูเครน). Vol. 1. Kyiv: Institute of History of Ukraine. สืบค้นเมื่อ 10 January 2024.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Homo [ Вороний М.] Маруся Вітрова. "Житє і слово", 1897, кн. 2
• В. Бахирев (псевд. В. Махновца). Как держать себя на допросах. — август 1900.
• Могилянский М. В девяностые годы // Былое. — 1924. — No. 24.
• Памяти Марьи Федосьевны Ветровой. Б/м, 1898; Ростов Н. Самоубийство М.Ф.Ветровой и студенческие беспорядки 1897 г. "Каторга и ссылка", 1926, No. 2
• Самоубийство М. Ф. Ветровой и студенческие беспорядки // Каторга и ссылка. — 1926. — No. 2.
• Куделли П. Ф. Народовольцы на перепутье. — Л., 1926.
• Ростов Н. Драма в Бастионе. — М.: Библиотека «Огонёк» No. 27 (752), сентябрь 1933.
• Чала Л. Не даремно! "Вітчизна", 1964, No. 8.
• Ветрова Мария Федосеевна // Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969–1978.
• Брайнин И. Б., Шапошников В. Г. Ветровские демонстрации // Вопросы истории. — 1983. — No. 2. — С. 178–181.