มากริอานุส มินอร์

ติตุส ฟูลวิอุส ยูนิอุส มากริอานุส (เสียชีวิตเมื่อ ค.ศ. 261) หรือที่รู้จักกันในนาม มากริอานุส มินอร์ เป็นผู้แย่งชิงตำแหน่งจักรพรรดิชาวโรมัน มากริอานุสเป็นบุตรชายของฟูลวิอุส มากริอานุส หรือที่เรียกว่า มากริอานุส มายอร์[2]

มากริอานุส มินอร์
ผู้แย่งชิงตำแหน่งจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมัน
มากริอานุสบนเหรียญ
เฉลิมฉลอง กรุงโรมชั่วนิรันดร์.[1]
ครองราชย์ค.ศ. 260-1 (ร่วมกับ กวีเอตุส)
ก่อนหน้ากัลลิเอนุส
ถัดไปกัลลิเอนุส
สวรรคตค.ศ. 261
อิลลีริคุม
พระนามเต็ม
ติตุส ฟูลวิอุส ยูนิอุส มากริอานุส
พระนามครองราชย์
อิมแปราตอร์ ไกซาร์ ติตุส ฟูลวิอุส ยูนิอุส มากริอานุส เอากุสตุส
พระราชบิดามากริอานุส มายอร์
พระราชมารดา? (เชื้อสายวุฒิสมาชิกแห่งโรมัน)

ประวัติ แก้

แม้ว่าบิดาของมากริอานุสจะมาจากครอบครัวนักขี่ม้า แต่มารดาของมากริอานุส มินอร์นั้นมีชาติกำเนิดอันสูงส่งและนามของนาง คือ ยูเนีย ตามฮิสตอเรีย เอากุสตุส ซึ่งเป็นเอกสารที่ไม่น่าเชื่อถือบ่อยครั้ง เขาได้ทำหน้าที่เป็นผู้ควบคุมทหารในช่วงรัชสมัยของจักรพรรดิวาแลริอานุส[2]

มากริอานุส ผู้เป็นบิดา และกวีเอตุส ผู้เป็นพี่ชายอยู่ในบริเวณเมโสโปเตเมียในปี ค.ศ. 260 เพื่อการทำสงครามกับจักรวรรดิซาเซเนียนของจักรพรรดิวาแลริอานุส เมื่อกองทัพโรมันพ่ายแพ้และจักรพรรดิถูกจับพระองค์[3] ด้วยความช่วยเหลือจากบิดาของเขา ซึ่งเป็นผู้ดูแลสมบัติของจักรพรรดิ และด้วยอิทธิพลของบาลิสตา ซึ่งเป็นไปรเฟกตุสของจักรพรรดิวาแลริอานุส ทำให้มากริอานุสได้รับตำแหน่งจักรพรรดิพร้อมกับพี่ชายนามว่า กวีเอตุส[3] ผ่านการเลือกตั้งโดยกองทัพ ตรงกันข้ามกับจักรพรรดิกัลลิเอนุสที่ชอบด้วยกฎหมาย ซึ่งเป็นพระราชโอรสและเป็นจักรพรรดิร่วมกับจักรพรรดิวาแลริอานุส ซึ่งอยู่ไกลออกไปทางตะวันตก จักรพรรดิสองพี่น้องเป็นที่รู้จักในภาคตะวันออกของจักรวรรดิ โดยมีฐานที่มั่นในอียิปต์ ซึ่งเป็นจังหวัดที่จัดหาธัญพืชให้กับกรุงโรม

หลังจากรักษาชายแดนเปอร์เซียได้ชั่วคราว มากริอานุส มายอร์และมากริอานุส มินอร์ก็ย้ายไปทางตะวันตกเพื่อโจมตีและกำจัดจักรพรรดิกัลลิเอนุส อย่างไรก็ตาม ทั้งสองก็พ่ายแพ้ในฤดูใบไม้ร่วงปี ค.ศ. 261 โดยเอาเรออลุส[3] และต่อมาถูกสังหารโดยทหารของพวกเขาเองที่คำขอของบิดา[ต้องการอ้างอิง]

อ้างอิง แก้

  1. รูปจำลองของมากริอานุสและจักรพรรดิร่วมกวีเอตุสเฉลิมฉลองให้กับกองทัพ ความมั่นใจในชัยชนะ และการมาถึงของเวลาแห่งความสุขที่คาดการณ์ไว้ล่วงหน้า หัวข้อทั้งหมดนี้มีความสำคัญมากในช่วงเวลาฉุกเฉิน เมื่อจักรวรรดิโรมันสูญเสียจักรพรรดิในการสู้รบกับจักรวรรดิซาเซเนียน และกองทัพอยู่ลึกเข้าไปในดินแดนของศัตรู
  2. 2.0 2.1 Jones, pg. 528
  3. 3.0 3.1 3.2 Körner, http://www.roman-emperors.org/galusurp.htm#Note%202