ฟ้อนยอง
ฟ้อนยอง เป็นฟ้อนที่ประดิษฐ์ขึ้นมาใหม่เมื่อพ.ศ. 2534 โดยโครงการอนุรักษ์และเผยแพร่วัฒนธรรมท้องถิ่น (ฟ้อนยอง) ซึ่งเป็นกิจกรรมหนี่งในโครงการโรงเรียมัธยมศึกษา เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตและสังคม(มพชส.)ของโรงเรียนวชิรป่าซางร่วมกับสภาตำบลนครเจดีย์ และกรรมการนำสตรีตำบลนครเจดีย์ อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมวัฒนธรรมของชาวยอง (ไทลื้อจากเมืองยอง) เนื่องจากพื้อนที่อำเภอป่าซางประชากรส่วนใหญ่มีเชื้อสายไทลื้อเมืองยองหรือเรียกว่า "คนยอง" ซึ่งมีประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของตนสืบทอดกันมาช้านานดังนั้นจึงสร้างรูปแบบทางวัฒนธรรมของชาวยองขึ้นมาในรูปของการฟ้อนรำ เพื่อเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวทางวัฒนธรรมร่วมกันของชาวยองและเผยแพร่ให้ปรากฏแก่คนทั่วไป
การแต่งกาย
แก้ผู้ฟ้อนจะแต่งกายแบบกุลสตรีชาวลื้อเมืองยอง โดยสวมเสื้อแบบปกป้าย ผูกมัดชายข้าง นุ่งผ้าซิ่นลายน้ำไหล ต่อชายซิ่นสีเขียว โพกผ้าขาวเคียนรอบศีรษะ เกล้าผมมวย และประดับด้วยเครื่องเงิน
ท่าฟ้อน
แก้ท่าฟ้อนยองประกอบด้วยท่าต่าง ๆ15 ท่า ซึ่งมีชื่อเรียกในภาษายองและชื่อแปลเป็นไทยกลางดังนี้
ภาษายองแก้
|
ภาษาไทยกลางแก้
|
ท่าฟ้อนยองมี15ท่าแต่16ครั้งนะ เพิ่มพูลกุศล 2ครั้งน่ะ
เพลงบรรเลงประกอบการฟ้อน
แก้ใช้เพลง "ฝ้ายคำ" ซึ่งแต่งโดยนายสุชาติ กันชัย เมื่องครั้งยังเป็นนักศึกษาและเป็นสมาชิกของชมรมพื้นบ้าล้านนาสโมสรนักศึกษา มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เนื่องจากคณะผู้จัดทำฟ้อนยองเห็นว่า ทำนองเพลงฝ้ายคำเหมาะสมกับลักษณะของชาวยองคือ รักความสงบ ชอบสันโด นุ่นวลอ่อนหวาน ทำให้มองเห็นภาพพจน์ของชาวยองได้อย่า
อ้างอิง
แก้- สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดเชียงราย เก็บถาวร 2008-02-26 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- สารนุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคเหนือ เรื่อง ฟ้อนยอง หน้า 4885-4886
- เอกสารเผยแพร่ทางวัฒนธรรม เรื่องฟ้อนยอง ของโครงการอนุรักษ์และเผยแพราวัฒนธรรมท้องถิ่น โรงเรียนวชิรป่าซาง จังหวัดลำพูน พศ. 2534