ฉบับร่าง:ประวัติของโทรทัศน์

แนวคิดของโทรทัศน์เป็นผลงานของหลายบุคคลในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 และต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 โดยมีรากฐานแรกเริ่มในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 18 การส่งภาพเคลื่อนไหวผ่านระบบวิทยุในเชิงปฏิบัติครั้งแรก ใช้แผ่นเจาะรูแบบหมุนเพื่อกวาดภาพเป็นสัญญาณแปรผันตามเวลา ซึ่งสามารถสร้างขึ้นใหม่ได้ที่เครื่องรับกลับเป็นภาพประมาณของภาพต้นฉบับ การพัฒนาโทรทัศน์ถูกชะงักลงในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง หลังจากสิ้นสุดสงคราม วิธีการกวาดภาพและแสดงผลเป็นแบบอิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมด ภาพกลายเป็นมาตรฐาน มาตรฐานต่าง ๆ หลายประการสำหรับการเพิ่มสีสันให้กับภาพที่ส่ง ได้รับการพัฒนาตามภูมิภาคต่าง ๆ โดยใช้มาตรฐานของสัญญาณที่เข้ากันไม่ได้ในทางเทคนิค การออกอากาศโทรทัศน์ได้ขยายตัวอย่างรวดเร็วหลังสงครามโลกครั้งที่สอง กลายเป็นสื่อกลางที่สำคัญสำหรับการโฆษณา, การโฆษณาชวนเชื่อ และการบันเทิง

การแพร่ภาพโทรทัศน์สามารถกระจายไปในอากาศโดยสัญญาณวิทยุผ่านระบบวีเอชเอฟ และยูเอชเอฟ จากสถานีส่งสัญญาณภาคพื้นดิน, โดยสัญญาณไมโครเวฟจากดาวเทียมที่โคจรรอบโลก หรือโดยการส่งผ่านสายไปยังผู้บริโภคแต่ละรายทางเคเบิลทีวี หลายประเทศได้เปลี่ยนผ่านวิธีการส่งสัญญาณแบบแอนะล็อกที่มีอยู่เดิม และได้ใช้มาตรฐานโทรทัศน์ระบบดิจิทัล โดยมีคุณสมบัติการทำงานเพิ่มเติม และรักษาความกว้างแถบความถี่วิทยุเพื่อการใช้งานที่ทำกำไรได้มากขึ้น นอกจากนี้ยังสามารถเผยแพร่รายการโทรทัศน์ผ่านทางอินเทอร์เน็ตได้อีกด้วย

การแพร่ภาพโทรทัศน์อาจได้รับรายได้จากการโฆษณา โดยองค์กรเอกชนหรือหน่วยงานของรัฐที่เตรียมการจัดจำหน่ายต้นทุน หรือในบางประเทศ โดยค่าธรรมเนียมใบอนุญาตรับชมโทรทัศน์ที่จ่ายโดยเจ้าของเครื่องรับ แต่บริการบางอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งดำเนินการโดยเคเบิลหรือดาวเทียม จ่ายโดยวิธีการสมัครสมาชิก

การแพร่ภาพทางโทรทัศน์ได้รับการสนับสนุนการพัฒนาด้านเทคนิคอย่างต่อเนื่อง เช่น เครือข่ายไมโครเวฟระยะไกล ซึ่งช่วยให้สามารถกระจายรายการได้ทั่วพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่กว้างขวาง วิธีการบันทึกภาพที่ช่วยให้สามารถแก้ไขโปรแกรมและเล่นซ้ำเพื่อใช้ในภายหลังได้ โทรทัศน์สามมิติถูกใช้ในเชิงพาณิชย์แต่ยังไม่ได้รับการยอมรับจากผู้บริโภคในวงกว้าง เนื่องมาจากข้อจำกัดของวิธีการแสดงผล

อ้างอิง

หมวดหมู่:ประวัติศาสตร์โทรทัศน์ หมวดหมู่:ประวัติเทคโนโลยี