ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ศาลาเฉลิมไทย"

ในอดีตได้ชื่อว่าเป็นโรงมหรสพ ซึ่งผสมผสานความสง่างามแบบโรงละครในยุโรปกับความหรูหราของศิลปะลวดลายไทยอันวิจิตร ทันสมัยยิ่งใหญ่ด้วยเวทีเลื่อนขึ้นลงได้ระบบ[[ไฮดรอลิค]]<ref>ธนาทิพย์ ฉัตรภูติ, 2547: หน้า 57–58</ref> เพียงแห่งเดียวของเมืองไทย สามารถจุผู้ชม 1,500 ที่นั่ง ([[ศาลาเฉลิมนคร]] 800 ที่นั่ง, [[ศาลาเฉลิมกรุง]] 600 ที่นั่ง) ตั้งแต่ยุคละครเวที หลายเรื่องของคณะอัศวินการละครเป็นตำนานที่มีชื่อเสียง เช่น ''[[พันท้ายนรสิงห์]], [[นันทาเทวี]],[ [บ้านทรายทอง]] ฯลฯ''<ref>อิงคศักดิ์ เกตุหอม, นี่คือชีวิตของดอกดิน หอภาพยนตร์ชาติ(องค์การมหาชน), 2554 ISBN 978-616-543-135-4 หน้า 29-31</ref>