ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ไปรษณียาคาร"

ใน[[การเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. 2475]] อาคารไปรษณีย์ยาคารเป็นสถานที่แห่งแรกที่ทาง[[คณะราษฎร]]จะต้องทำการบุกยึด เนื่องจากเป็นสถานที่ ๆ เป็นชุมทางการสื่อสาร คือ โทรเลขและโทรศัพท์ เพื่อตัดระบบการสื่อสาร โดยกลุ่มคณะราษฎรสายพลเรือนที่นำโดย [[หลวงโกวิทอภัยวงศ์ (ควง อภัยวงศ์)]] และนาย[[ประยูร ภมรมนตรี]] เหตุเพราะรับราชการที่นี่ จึงรู้ถึงระบบการทำงานดี โดยที่มีคณะราษฎรสายทหารเรือคุ้มกันเพียงไม่กี่คน ซึ่งต้องทำการยึดและตัดการสื่อสารให้ได้ภายในเวลา 04.00 น. และต้องทำให้เสร็จก่อนเวลา 05.00 น. เพื่อมิให้ผู้คนสงสัย แม้คณะราษฎรสามารถกระทำการได้สำเร็จ แต่ทว่าก็มีเจ้าพนักงานคนหนึ่งหนีไปแจ้งความกับเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ ทางตำรวจโดย [[พระยาอธิกรณ์ประกาศ (หลุย จาติกวณิช)]] อธิบดีกรมตำรวจจึงทราบเรื่องจากเหตุนี้เอง จึงรุดเข้า[[วังบางขุนพรหม]]เพื่อถวายรายงานแด่ [[สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าบริพัตรสุขุมพันธุ์ กรมพระนครสวรรค์วรพินิต]] ผู้สำเร็จราชการ<ref >{{อ้างหนังสือ

อาคารไปรษณียาคาร ถูกทุบทิ้งเมื่อ พ.ศ. 2525<ref name="แสตมป์ไทย"/> เพื่อเปิดทางให้กับการก่อสร้าง[[สะพานพระปกเกล้า]] ซึ่งเป็นสะพานคู่ขนานอยู่ทางทิศใต้ของ[[สะพานพระพุทธยอดฟ้า]] ปัจจุบันถูกสร้างขึ้นใหม่ตามแบบเดิม ในตำแหน่งใกล้เคียงกับที่ตั้งเดิม เพื่อใช้เป็น[[พิพิธภัณฑ์]]กิจการไปรษณีย์ไทย