ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สตีเฟน ฮอว์กิง"

ฮอว์กิงเริ่มทำงานในสาขาสัมพัทธภาพทั่วไป และเน้นที่ฟิสิกส์ของ[[หลุมดำ]] เมื่อปี พ.ศ. 2508 ขณะที่กำลังทำงานวิจัยสำหรับดุษฎีนิพนธ์เพื่อทำดุษฎีบัณฑิต ฮอว์กิงได้อ่านรายงานของนัก[[คณิตศาสตร์]]และนักฟิสิกส์ ชื่อ [[โรเจอร์ เพนโรส]] (Roger Penrose) ซึ่งเพนโรสเสนอทฤษฎีที่ว่าดวงดาวที่ระเบิดอยู่ภายใต้แรงโน้มถ่วงของตัวเอง จะมีปริมาตรเป็นศูนย์ และมีความหนาแน่นเป็นอนันต์ อันเป็นสภาพที่นักฟิสิกส์เรียกว่า [[ซิงกูลาริตี้]] (singularity) ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ'''หลุมดำ''' ซึ่งไม่ว่าแสงหรือวัตถุใด ๆ ก็หนีออกมาไม่ได้