ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สนธิสัญญายูเทรกต์"

| date_signed = [[ค.ศ. 1713]]

2. [[สมเด็จพระราชินีนาถแอนน์แห่งบริเตนใหญ่]]<br />[[พระเจ้าวิตโตรีโอ อาเมเดโอที่ 2 แห่งซาร์ดิเนีย|ดยุกแห่งซาวอย]]<br />[[สาธารณรัฐดัตช์]]

'''สนธิสัญญายูเทรกต์''' หรือ '''สัญญาสันติภาพยูเทรกต์''' ({{lang-de|Friede von Utrecht}}, {{lang-en|Treaty of Utrecht หรือ Peace of Utrecht}}) เป็นเอกสาร[[สนธิสัญญาสันติภาพ]] (peace treaty) หลายฉบับที่ลงนามกันที่เมือง[[ยูเทรกต์ (เมือง)|ยูเทรกต์]]ใน[[สาธารณรัฐดัตช์]]ระหว่างเดือนมีนาคมและเดือนเมษายนของปี [[ค.ศ. 1713]] เป็นการตกลงระหว่างรัฐต่าง ๆ ในยุโรปและช่วยในการยุติ[[สงครามสืบราชบัลลังก์สเปน]]

สนธิสัญญานี้ทำขึ้นระหว่างผู้แทนพระองค์[[พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส]]กับ[[พระเจ้าเฟลีเปที่ 5 แห่งสเปน]] ฝ่ายหนึ่ง และผู้แทนพระองค์[[สมเด็จพระราชินีนาถแอนน์แห่งบริเตนใหญ่]] [[พระเจ้าวิตโตรีโอ อาเมเดโอที่ 2 แห่งซาร์ดิเนีย|ดยุกแห่งซาวอย]] กับพระเจ้ากรุงโปรตุเกสและ[[สาธารณรัฐดัตช์|สหมณฑล]] อีกฝ่ายหนึ่ง

ฝรั่งเศสและเกรตบริเตนทำการตกลงกันในเดือนตุลาคม [[ค.ศ. 1711]] เมื่อมีการลงนามในร่างสัญญาในกรุงลอนดอน การตกลงในระยะแรกมีพื้นฐานมาจากการยอมรับการแบ่งดินแดนในการปกครองของสเปนในยุโรป หลังจากนั้นก็ได้มีการประชุมคองเกรสอย่างเป็นทางการที่[[ยูเทรกต์ (เมือง)|ยูเทรกต์]]เมื่อวันที่ 29 มกราคม ค.ศ. 1712 โดยมี[[จอห์น โรบินสัน (ค.ศ. 1650-1723)|จอห์น โรบินสัน]], บิชอปแห่งบริสตอล และ[[ทอมัส เวนท์เวิร์ธ เอิร์ลแห่งสตราฟฟอร์ดที่ 1 (ค.ศ. 1672-1739)|ทอมัส เวนต์เวิร์ธ เอิร์ลที่ 1 แห่งสตราฟฟอร์ด]] เป็นผู้แทนฝ่ายอังกฤษ<ref>The staunch Tory Strafford was haled before a committee of Parliament for his part in the treaty, which the Whigs considered not advantageous enough.</ref> ฝ่าย[[สาธารณรัฐดัตช์]]ยอมรับข้อตกลงครั้งแรกอย่างไม่เต็มใจ และส่งผู้แทนแต่พระจักรพรรดิไม่ทรงยอมจนเมื่อได้รับคำสัญญาว่าข้อตกลงครั้งแรกเป็นแต่เพียงข้อตกลงแต่ยังไม่มีผลในการบังคับ เมื่อได้รับการสัญญาดังว่าแล้วผู้แทนของพระจักรพรรดิจึงปรากฏตัวในที่ประชุมในเดือนกุมภาพันธ์ ในเมื่อขณะนั้น[[พระเจ้าเฟลีเปที่ 5 แห่งสเปน|พระเจ้าเฟลีเป]]ยังมิได้รับการอนุมัติให้เป็นกษัตริย์ สเปนจึงมิได้เข้าร่วมในการประชุมใหญ่ของภาคีทั้งหมด แต่ดยุกแห่งซาวอยและโปรตุเกสส่งผู้แทนเข้าร่วมประชุม

ปัญหาแรกที่ต่อรองกันคือเนื้อหาการการันตีที่ให้แก่ฝรั่งเศสและสเปนว่าราชบัลลังก์ของทั้งสองราชอาณาจักรเป็นสิ่งที่แยกจากกัน แต่ความก้าวหน้าของการประชุมก็เป็นไปอย่างเชื่องช้าจนกระทั่งหลังวันที่ 10 กรกฎาคม ค.ศ. 1712 เมื่อฟิลิปลงนามในการสละสิทธิ์ และเมื่อฝรั่งเศสและบริเตนตกลงกันในการทำสัญญาสงบศึกแล้ว ความก้าวหน้าของการประชุมก็เป็นไปอย่างรวดเร็วขึ้น และในที่สุดสนธิสัญญาหลักต่าง ๆ จึงได้รับการลงนามกันเมื่อวันที่ [[11 เมษายน]] [[ค.ศ. 1713]]