ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้ามานูแวลที่ 1 แห่งโปรตุเกส"

มานูแวลเสด็จพระราชสมภพที่[[อาลกูเชตือ]]ในวันที่ 31 พฤษภาคม ค.ศ. 1469 โดยทรงเป็นบุตรคนที่แปดหรือเก้าของอิงฟังตือเฟร์นังดูแห่งโปรตุเกสเจ้าชายเฟร์นังดู ดยุคแห่งวีเซวซึ่งเป็น พระราชโอรสของ[[พระเจ้าดูวาร์ตึที่วาร์ตือที่ 1 แห่งโปรตุเกส|พระเจ้าดูวาร์ตือที่ 1]] และพระอนุชาของ[[พระเจ้าอาฟงซูที่ 5 แห่งโปรตุเกส|พระเจ้าอาฟงซูที่ 5]] พระมารดาของพระองค์ คือ อิงฟังตาเจ้าหญิงเบียตริซ ดิ อาเวโร ธิดาของเจ้าชายฌูเวา ทั้งพระบิดาและพระมารดาของมานูแวลพระองค์ต่างเป็นพระราชนัดดาของ[[พระเจ้าฌูเวาที่ 1 แห่งโปรตุเกส|พระเจ้าฌูเวาที่ 1]] โดยมานูแวลเป็นบุตรคนสุดท้องในบรรดาพี่น้องของพระองค์ทั้งคู่ หนึ่งในพระเชษฐภคินีคนหนึ่งของพระองค์ คือ [[เลโอนอร์ซึ่งเป็นพระราชินีแห่งโปรตุเกสจากการอภิเษกวีเซว|เลโอนอร์]] ได้สมรสกับ[[พระเจ้าฌูเวาที่ 2 และแห่งโปรตุเกส|พระเจ้าฌูเวาที่ 2]] ทายาทผู้สืบทอดบัลลังก์ต่อจากพระเจ้าอาฟงซูที่ 5 พระเชษฐภคินีอีกคน คือ อิซาเบลซึ่ง ได้สมรสกับเฟร์นังดู ดยุคที่ 3 แห่งบรากังซาผู้ทรงอำนาจ พระองค์ยังเป็นน้องชายของดิเอโกซึ่งได้สืบทอดตำแหน่งเป็นดยุคแห่งวีเซวต่อจากบิดาซึ่งถึงแก่กรรมในปี ค.ศ. 1470 หลังขณะมานูแวลเกิดมีพระชนมายุได้เพียงปีเดียว 1 พรรษา พระบิดาของพระองค์ได้ถึงแก่กรรม ดิเอโก พระเชษฐาของมานูแวลได้ขึ้นเป็นดยุคแห่งวีเซวต่อจากบิดา

เมื่อมานูแวลโตขึ้น ขุนนางโปรตุเกสได้สมคบคิดกันล้มล้างอำนาจของพระเจ้าฌูเวาที่ 2 ซึ่งเป็นทั้งลูกพี่ลูกน้องและพี่เขยของมานูแวล สุดท้ายในปี ค.ศ. 1481 ดิเอโก ดยุคแห่งวีเซว พระเชษฐาของมานูแวลถูกสังหารตามคำสั่งของกษัตริย์พระเจ้าฌูเวาที่ 2 มานูแวลในวัย 15 พรรษาได้สืบทอดทั้งทรัพย์สินที่ดินและตำแหน่งของพระเชษฐา ในปี ค.ศ. 1483 เฟร์นังดู ดยุคแห่งบรากังซา พี่เขยของมานูแวลถูกตัดหัวที่[[แอวูราหลังก่อกบฏต่อพระเจ้าฌูเวาที่ 2วูรา]]ด้วยข้อหาทรยศขายชาติ บุตรของเขา (ซึ่งเป็นพระภาคิไนยของมานูแวล) ดยุคถูกขับไล่ออกจากประเทศไปลี้ภัยอยู่ใน[[ราชบัลลังก์กัสติยา|กัสติยา]]

ในเวลานั้นโปรตุเกสกับกัสติยากำลังขับเคี่ยวแย่งชิงความเป็นมหาอำนาจทางทะเลกันมาอย่างต่อเนื่องนับตั้งแต่ที่มีการค้นพบทวีปอเมริกา ความขัดแย้งทางทะเลของทั้งสองอาณาจักรนำไปสู่การทำ[[สนธิสัญญาตอร์เดซียัสที่]]ซึ่งลงนามกันในวันที่ 7 มิถุนายน ค.ศ. 1494 สนธิสัญญาดังกล่าวได้แบ่งสิทธิ์ในการสำรวจทางทะเลโดยยกให้โลกซีกตะวันออกให้แก่เป็นของโปรตุเกส และส่วนโลกซีกตะวันตกให้แก่เป็นของสเปน (คือกัสติยาและ[[ราชอาณาจักรอารากอน|อารากอน]])

กษัตริย์ของทั้งสองอาณาจักรต่างมุ่งหวังที่จะรวมดินแดนใน[[คาบสมุทรไอบีเรีย]]ให้อยู่ภายใต้การปกครองของราชบัลลังก์เดียว เพื่อสานกระชับสายสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นขึ้นและไม่เป็นศัตรูต่อกัน ทั้งสองราชอาณาจักรจึงตกลงร่วมกันใน[[สนธิสัญญาอัลกาโซวาสให้อาฟงซูอัลกาโซวัส]]ให้เจ้าชายอาฟงซู พระราชโอรสเพียงคนเดียวของกษัตริย์พระเจ้าฌูเวาที่ 2 แห่งโปรตุเกสสมรสกับเจ้าหญิง[[อิซาเบลแห่งอารากอน สมเด็จพระราชินีแห่งโปรตุเกส|อิซาเบล]] พระราชธิดาคนโตของสองกษัตริย์[[พระเจ้าเฟร์นันโดที่ 2 แห่งกัสติยาและอารากอน]]และ[[สมเด็จพระราชินีนาถอิซาเบลที่ 1 แห่งกัสติยา|พระราชินีนาถอิซาเบลที่ 1 แห่งกัสติยา]] เจ้าหญิงอิซาเบลกับเจ้าชายอาฟงซูสมรสกันในปี ค.ศ. 1491 อิซาเบลได้สมรสกับอาฟงซู ทว่าหลังการสมรสได้เพียงไม่กี่เดือนเจ้าชายอาฟงซูก็กลับประสบอุบัติเหตุส้นสิ้นพระชนม์ระหว่างแข่งม้า เจ้าหญิงอิซาเบลจึงซึ่งตกเป็นม่ายและจึงได้เดินทางกลับไปอยู่ที่ราชสำนักของพระบิดามารดา

หลังอาฟงซู สูญเสียพระราชบุตรตามกฎหมายคนสุดท้ายสิ้นพระชนม์ไป พระเจ้าฌูเวาที่ 2 พยายามผลักดันให้ฌอร์ชี ดิ เล็งกาสตรือ บุตรชายนอกสมรสของพระองค์ได้รับการรับรองเป็นพระโอรสตามกฎหมาย แต่ถูกคัดค้านจากขุนนางจึงทำไม่สำเร็จ

ในปี ค.ศ. 1493 มานูแวลถูกเรียกตัวมาเข้าร่วมการประชุมสภาซึ่งที่พระเจ้าฌูเวาได้เสนอชื่อพระองค์เป็นทายาทในบัลลังก์ พระเจ้าฌูเวาที่ 2 สวรรคตในวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1495 มานูแวล ลูกพี่ลูกน้องและพระอนุชาของพระมเหสีของพระองค์ได้ขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้ามานูแวลที่ 1 เมื่อโดยหลังขึ้นเป็นกษัตริย์ได้เรียกสิ่งแรกๆ ที่พระองค์ทำคือการเรียกตัวบุตรของบรากังซาซึ่งที่ถูกขับไล่ออกจากประเทศของดยุคแห่งบรากังซา (ซึ่งเป็นพระภาคิไนยของพระองค์) กลับมาโปรตุเกสและคืนทั้งทรัพย์สินที่ดินและตำแหน่งเดิมให้

ในตอนที่ขณะขึ้นครองราชย์พระเจ้ามานูแวลมีพระชนมายุ 26 พรรษาและยังไม่สมรส เมื่อขึ้นเป็นในฐานะกษัตริย์ พระเจ้ามานูแวลมีความพระองค์จำเป็นต้องมีทายาทตามกฎหมายโดยด่วนเร่งด่วน ด้วยความมุ่งมั่นที่จะรวมราชบัลลังก์ในคาบสมุทรไอบีเรียเป็นหนึ่งเดียว พระเจ้ามานูแวลจึงหมายตาเจ้าหญิงอิซาเบลแห่งอารากอน ชายาพระชายาม่ายของเจ้าชายอาฟงซู โดยพระเจ้ามานูแวลมีพระชนมายุมากกว่าอิซาเบลเจ้าหญิงหนึ่งพรรษาและว่ากันว่าพระองค์เคยตามอารักขาอิซาเบลเจ้าหญิงเมื่อครั้งที่พระนางเดินทางจากกัสติยามาโปรตุเกสเพื่อสมรสกับเจ้าชายอาฟงซู

เนื่องด้วยสองพระมหากษัตริย์และพระราชินีนาถแห่งผู้ปกครองกัสติยาและอารากอนมีพระราชโอรสด้วยกันเพียงคนเดียว คือ เจ้าชายฆวนซึ่งมีสุขภาพอ่อนแอ จึงมีการทำให้คาดหมายกันว่าหากเจ้าชายสิ้นพระชนม์โดยไม่มีผู้สืบทอดตำแหน่งเพศชาย เจ้าหญิงอิซาเบลซึ่งเป็นพระราชธิดาคนโตของพระมหากษัตริย์และพระราชินีนาถแห่งกัสติยาและอารากอนทั้งสองจะได้ขึ้นเป็นรัชทายาทคนต่อไป พระมานูแวลจึงประสงค์จะสมรสกับพระนางเพื่อจะได้เป็นกษัตริย์แห่งโปรตุเกส กัสติยา และอารากอน แม้ตัวเจ้าหญิงอิซาเบลจะไม่เต็มใจอย่างมากที่จะสมรสกับกษัตริย์แห่งโปรตุเกส แต่พระนางถูกพระราชบิดามารดากดดันอย่างหนักจนต้องยอมสมรส ทั้งคู่อภิเษกสมรสกันเมื่อวันที่ 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1497

ในวันที่ 6 ตุลาคม ค.ศ. 1497 เจ้าชายฆวนสิ้นพระชนม์จริงดังคาด อิซาเบลได้รับถูกการประกาศชื่อเป็นรัชทายาทในบัลลังก์กัสติยา กษัตริย์และพระราชินีนาถแห่งกัสติยาได้เชิญในปี ค.ศ. 1498 พระนางและพระสวามีมาร่วมงานเลี้ยงฉลองได้เดินทางไป[[โตเลโด]]และ[[ซาราโกซา]]เพื่อเข้ารับการขึ้นเป็นรัชทายาทในสเปนถวายคำสัตย์ปฏิญาณแห่งความจงรักภักดี โดยขณะเดินทางกลับสเปนอิซาเบลกำลังตั้งครรภ์ได้ห้าเดือน พระนางได้ให้กำเนิดพระราชบุตรในวันที่ 23 สิงหาคม ค.ศ. 1498 ที่ปราสาทซาราโกซา ทารกน้อยถูกตั้งชื่อว่ามิเกล ดิ ลา ปาซ หลังให้กำเนิดพระราชโอรสได้เพียงชั่วโมงเดียวพระนางอิซาเบลก็สวรรคต

มิเกล ดิ ลา ปาซกลายเป็นทายาทโดยชอบธรรมในบัลลังก์ของทุกราชอาณาจักรในคาบสมุทรไอบีเรีย แต่เด็กน้อยสิ้นพระชนม์ไปพร้อมกับความหวังที่จะรวมราชอาณาจักรในคาบสมุทรให้กลับมาเป็นหนึ่งเดียวอีกครั้งในปี ค.ศ. 1500 ด้วยพระชนมายุ 3 พรรษา

พระเจ้ามานูแวลไม่ยอมล้มเลิกความพยายามและได้อภิเษกสมรสใหม่กับพระราชธิดาอีกคนของของกษัตริย์และพระเจ้าเฟร์นันโดที่ 2 แห่งอารากอนกับพระราชินีราชินีนาถอิซาเบลที่ 1 แห่งกัสติยา คือ เจ้าหญิง[[มารีอาแห่งอารากอน สมเด็จพระราชินีแห่งโปรตุเกส|มารีอา]] พระขนิษฐาของพระมเหสีคนแรก แต่การสมรสครั้งนี้ต่างจากการสมรสครั้งก่อน คือ พระราชโอรสที่จะเกิดมาจะไม่ได้เป็นทายาทโดยชอบธรรมของราชอาณาจักรกัสติยาและอารากอน เนื่องจากเจ้าหญิง[[สมเด็จพระราชินีนาถฆัวนาแห่งกัสติยา|ฆัวนา]] พระเชษฐภคินีของเจ้าหญิงมารีอาได้สมรสกับฟิลิปแห่งฮาพส์บวร์คและขึ้นเป็นทายาทสายตรงในบัลลังก์แทนที่อิซาเบล (เจ้าหญิงฆัวนาสมรสแล้วกับ[[พระเจ้าเฟลิเปที่ 1 แห่งกัสติยา|ดยุคฟิลิปแห่งฮาพส์บวร์ค]] พระเจ้ามานูแวลจึงสมรสกับเจ้าหญิงมารีอา พระขนิษฐาของพระนางแทน)

พิธีอภิเษกสมรสครั้งที่สองของกษัตริย์แห่งโปรตุเกสและเจ้าหญิงแห่งกัสติยาและอารากอนถูกจัดขึ้นในวันที่ 30 ตุลาคม ค.ศ. 1500 ต่อมาทั้งคู่มีพระราชบุตรด้วยกัน 10 คน คือ

* [[พระเจ้าฌูเวาที่ 3 แห่งโปรตุเกส]] (ประสูติ ค.ศ. 1502)

* [[อีซาแบลแห่งโปรตุเกส|อิซาเบลแห่งโปรตุเกส]] (ประสูติ ค.ศ. 1503) สมเด็จพระราชินีแห่งสเปนและจักรพรรดินีแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์จากการอภิเษกสมรสกับ[[จักรพรรดิคาร์ลที่ 5 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์|จักรพรรดิคาร์ลที่ 5]] ลูกพี่ลูกน้องของพระองค์เอง ทรงเป็นพระราชมารดาของ[[พระเจ้าเฟลิเปที่ 2 แห่งสเปน]]และที่ 1 แห่งโปรตุเกส

* ลุยส์แห่งโปรตุเกส (ประสูติ ค.ศ. 1506) บิดาของเอิงเองโตนิโอ บุตรนอกสมรสผู้แสดงตนตัวท้าชิงบัลลังก์โปรตุเกสในปี ค.ศ. 1580

* อาฟงซู (ประสูติ ค.ศ. 1509) เจ้าชายพระคาร์ดินัล

* [[พระเจ้าเองรีกือที่ 1 แห่งโปรตุเกส]] (ประสูติ ค.ศ. 1512)

* ดูวาร์ตึวาร์ตือ (ประสูติ ค.ศ. 1515) บิดาของกาตารินา ดัชเชสแห่งบรากังซา พระอัยกีของ[[พระเจ้าฌูเอาที่ 4 แห่งโปรตุเกส|พระเจ้าฌูเวาที่ 4]] ปฐมกษัตริย์ราชวงศ์บรากังซาของโปรตุเกส

มารีอาสวรรคตในวันที่ 7 มีนาคม ค.ศ. 1517 ในที่กรุงลิสบอนซึ่งเป็นพระนางมารีอาสวรรคตด้วยผลข้างเคียงจากการคลอดเองโตนิโอ พระราชบุตรคนสุดท้ายในเมื่อปี ค.ศ. 1516 โดยซึ่งทารกน้อยมีอายุชีวิตอยู่ได้เพียงไม่กี่วัน

== ทายาทในราชบัลลังก์ทั้งสามในคาบสมุทรไอบีเรีย ==

การกระทำซึ่งอันเป็นที่โต้แย้งถกเถียงที่สุดในรัชสมัยของพระเจ้ามานูแวลคือการบังคับให้ชาวยิวทุกคนที่อาศัยอยู่ในโปรตุเกสเปลี่ยนศาสนา เนื่องจากอินฟันตาเมื่อครั้งที่ทำการตกลงสัญญาสมรสครั้งแรกกับเจ้าหญิงอิซาเบล เจ้าหญิงแห่งกัสติยาและอารากอนได้ตั้งเงื่อนไขว่าจะยอมเดินทางมาสมรสกับพระเจ้ามานูแวลก็ต่อเมื่อโปรตุเกสกำจัดชาวมุสลิมและชาวยิวทุกคนถูกกำจัดออกไปจากโปรตุเกสประเทศ (ก่อนหน้านี้ในปี ค.ศ. 1492 พระเจ้าฌูเวาที่ 2 ได้เปิดรับชาวยิวหลายพันคนที่ถูกขับไล่ออกมาจากสเปน) ในช่วงต้นเดือนธันวาคม ค.ศ. 1496 พระเจ้ามานูแวลได้ออกกฤษฎีกาให้ชาวยิวและชาวมุสลิมทุกคนออกไปจากประเทศ โดยให้เวลาสิบ 10 เดือน คือ ตั้งแต่เดือนมกราคมจนถึงเดือนตุลาคมของปี ค.ศ. 1497 ไม่เช่นนั้นจะมีโทษประหารชีวิต โดยพระองค์มียังประกาศให้รางวัลให้แก่ผู้แจ้งตำแหน่งที่อยู่เบาะแสของชาวยิวและมุสลิมเป็นทรัพย์สินที่ดินของผู้ที่ชาวยิวและชาวมุสลิมคนคนนั้นแจ้งจับนั้นๆ ขณะที่ผู้ทั้งนี้ชาวยิวและชาวมุสลิมที่เปลี่ยนมานับถือศาสนาคริสต์จะได้รับอนุญาตให้อยู่ในโปรตุเกสต่อไป ทว่ามีชาวยิวเพียงไม่กี่คนที่ถูกขับไล่หรือได้รับอนุญาตให้เดินทางออกไปจากประเทศ เนื่องจากพระเจ้ามานูแวลได้ใช้อำนาจทั้งหมดที่มีขัดขวางไม่ให้ชาวยิวเดินทางออกนอกประเทศไป ชาวยิวกว่า 20,000 คนที่พยายามเดินทางออกจากประเทศที่ท่าเรือลิสบอนถูกบังคับให้เข้ารับ[[พิธีรับเข้าเป็นคริสต์ศาสนิกชน|การทำพิธีศีลล้างบาป]] ขณะที่ชาวมุสลิมได้โอกาสในการเดินทางออกจากประเทศมากกว่า เนื่องจากกษัตริย์หลีกเลี่ยงไม่อยากมีปัญหากับผู้ปกครองของประเทศปลายทางที่อาจส่งกำลังทหารมาแก้แค้นได้หากพระองค์กระทำกับชาวมุสลิมเช่นเดียวกับชาวยิว