ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วิลเลียม เชกสเปียร์"

ผลงานคลาสสิกและงานขำขันในยุคแรกของเชกสเปียร์มักมีโครงเรื่อง 2 ส่วนเกี่ยวพันกัน และมีลำดับการออกมุขตลกที่แน่ชัด เป็นตัวเบิกทางไปสู่ผลงานสุขนาฏกรรมอันอบอวลด้วยความรักในช่วงกลางทศวรรษทศวรร

ษ 1590<ref name="ackroyd" /> นั่นคือ ''[[ฝัน ณ คืนกลางฤดูร้อน]] (A Midsummer Night's Dream)'' อันเป็นบทละครที่ผสมผสานระหว่างเรื่องราวความรัก เวทมนตร์ของนางฟ้า และฉากตลกขำขัน บทละครเรื่องต่อมาคือ ''[[เวนิสวาณิช]]'' ก็เป็นละครชวนหัวที่เกี่ยวกับความรัก มีตัวละครชาวยิวผู้เป็นนายหน้าเงินกู้จอมงก ไชล็อก อันสะท้อนภาพของผู้คนในยุคเอลิซาเบธ นอกจากนี้ยังมีบทละครชวนหัวที่เล่นถ้อยคำอย่างชาญฉลาด ''[[Much Ado About Nothing]]'', ฉากอันงดงามมีเสน่ห์ใน ''As You Like It'' ตลอดจนเรื่องราวรื่นเริงใน ''[[ราตรีที่สิบสอง]] (Twelfth Night)'' เหล่านี้ล้วนเป็นบทละครสุขนาฏกรรมอันมีชื่อเสียงของเชกสเปียร์<ref name="ackroyd" /> หลังจากงานกวีเรื่อง ''[[ริชาร์ดที่ 2]]'' เชกสเปียร์นำเสนองานเขียนร้อยแก้วเชิงขำขันกับละครอิงประวัติศาสตร์ในช่วงปลายทศวรรษ 1590 คือเรื่อง ''[[พระเจ้าเฮนรีที่ 4 (ละคร)|พระเจ้าเฮนรีที่ 4]]'' และ ''[[พระเจ้าเฮนรีที่ 5 (ละคร)|พระเจ้าเฮนรีที่ 5]]'' ตัวละครของเขามีความซับซ้อนและละเอียดอ่อนมากขึ้น โดยที่ต้องสลับไปมาระหว่างความจริงจังกับความตลก และยังสลับไปมาระหว่างการบรรยายแบบร้อยแก้วกับร้อยกรอง นับเป็นผลสำเร็จในการนำเสนอเรื่องราวด้วยกรรมวิธีต่าง ๆ ในงานเขียนของเขา<ref>ไบรอัน กิบบอนส์ (1993). ''Shakespeare and Multiplicity''. เคมบริดจ์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์, 1. ISBN 0-521-44406-3.</ref><ref name="ackroyd" /> ยุคนี้ของเชกสเปียร์เริ่มต้นและจบลงด้วยงานเขียนโศกนาฏกรรมสองเรื่อง คือ ''[[โรมิโอกับจูเลียต]]'' ละครโศกนาฏกรรมความรักที่โด่งดังมีชื่อเสียงที่สุด และ ''[[จูเลียส ซีซาร์ (ละคร)|จูเลียส ซีซาร์]]'' ซึ่งแต่งขึ้นจากผลงานแปลของเซอร์โทมัส นอร์ธ เรื่อง ''Parallel Lives'' ในปี 1579 นับเป็นการนำเสนอรูปแบบละครชีวิตแนวใหม่<ref name="ackroyd" />