ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เบนิโต มุสโสลินี"

เป็นที่รู้จักกันในฐานะ"[[ดูเช|อิลดูเช]]"(ท่านผู้นำ), มุสโสลินีได้เป็นผู้ก่อตั้งลัทธิฟาสซิสต์อิตาลี<ref>{{cite book|last=Hakim|first=Joy|title=A History of Us: War, Peace and all that Jazz|publisher=[[Oxford University Press]]|year=1995|location=New York|isbn=0-19-509514-6}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/mussolini_benito.shtml|title=BBC - History - Historic Figures: Benito Mussolini (1883-1945)|publisher=bbc.co.uk}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.history.com/this-day-in-history/mussolini-founds-the-fascist-party|title=Mussolini founds the Fascist party – Mar 23, 1919|publisher=HISTORY.com}}</ref> ในปี ค.ศ. 1912 มุสโสลินีได้เป็นสมาชิกชั้นนำของคณะกรรมการแห่งชาติของพรรคสังคมนิยมอิตาลี(PSI)<ref>{{Cite book|title=Young Mussolini and the Intellectual Origins of Fascism|author=Anthony James Gregor|isbn=978-0520037991|publisher=University of California Press|year=1979}}</ref> แต่ถูกขับออกจากพรรค PSI จากการสนับสนุนในการเข้าแทรกแซงการทหารใน[[สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง]] ในฐานะที่เป็นผู้คัดค้านต่อจุดยืนของพรรคที่วางตัวเป็นกลาง มุสโสลินีได้รับใช้ใน[[กองทัพบกราชอาณาจักรอิตาลี|กองทัพบกแห่งราชอาณาจักรอิตาลี]]ในช่วงสงครามจนกระทั่งเขาได้รับบาดเจ็บและถูกปลดประจำการในปี ค.ศ. 1917 มุสโสลินีได้กล่าวประณามต่อพรรค PSI มุมมองของเขาในตอนนี้มีศูนย์กลางอยู่ที่ลัทธิชาตินิยมแทนที่จะเป็นลัทธิสังคมนิยมและต่อมาได้ก่อตั้งขบวนการฟาสซิสต์ซึ่งได้ต่อต้านสมภาคนิยม<ref name="Simonetta Falasca-Zamponi 1997 45">{{cite book|author=Simonetta Falasca-Zamponi|title=Fascist Spectacle: The Aesthetics of Power in Mussolini's Italy|url=https://books.google.com/books?id=_vcFQTOsRXgC&pg=PA45|year=1997|publisher=U of California Press|page=45}}</ref> และ[[การต่อสู้ระหว่างชนชั้น|ความขัดแย้งระหว่างชนชั้น]] แทนที่จะเรียกร้องให้"คณะปฏิวัติชาตินิยม"ได้เอาชนะการแบ่งชนชั้น{{sfn|Gregor|1979|p=191}} ภายหลัง[[การเดินขบวนสู่โรม]]ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1922 มุสโสลินีได้กลายเป็นนายกรัฐมนตรีอิตาลีคนสุดท้องในประวัติศาสตร์อิตาลีจนกระทั่งได้แต่งตั้งให้แก่[[มัตเตโอ เรนซี]] ในเดือนกุมภาพันธ์ ปีค.ศ. 2014 ภายหลังจากได้กำจัดคู่แข่งทางการเมืองทั้งหมดด้วยตำรวจลับของเขาและการนัดหยุดแรงงานของคนงาน<ref name="Haugen_p9_71">[[เบนิโต มุสโสลินี#Haugen|Haugen]], pp. 9, 71</ref> มุสโสลินีและผู้ติดตามของเขาได้รวบรวมอำนาจผ่านหนึ่งในกฏหมายกฎหมายที่เปลี่ยนประเทศให้เป็น[[รัฐพรรคการเมืองเดียว|ระบอบเผด็จการพรรคการเมืองเดียว]] ภายในห้าปีที่ผ่านมา มุสโสลินีได้จัดตั้งอำนาจเผด็จการด้วยวิธีทั้งทางกฏหมายกฎหมายและวิธีที่ไม่ธรรมดาและต้องการที่จะสร้างรัฐ[[ระบบรวบอำนาจเบ็ดเสร็จ]] ในปี ค.ศ. 1929 มุสโสลินีได้ลงนาม[[สนธิสัญญาลาเตรัน]]กับ[[นครรัฐวาติกัน]] ซึ่งเป็นการสิ้นสุดในช่วงหลายทศวรรษของการสู้รบระหว่างรัฐอิตาลีและพระสันตะปาปาและได้ยอมรับการเป็นรัฐอิสระของนครวาติกัน

เริ่มต้นในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1941 มุสโสลินีได้ส่งกองทัพอิตาลีเพื่อเข้าร่วมใน[[ปฏิบัติการบาร์บารอสซา|การรุกรานสหภาพโซเวียต]]และอิตาลีได้ประกาศสงครามต่อสหรัฐอเมริกาในเดือนธันวาคม ในปี ค.ศ. 1943 อิตาลีต้องประสบหายนะหลายครั้งภายหลังจากนั้นอีก: ในเดือนกุมภาพันธ์ [[กองทัพแดง]]ได้ทำลายกองทัพอิตาลีในรัสเซียอย่างราบคาบ ในเดือนพฤษภาคม, [[การทัพตูนิเซีย|ฝ่ายอักษะถูกขับไล่ออกจากแอฟริกาเหนือ]] เมื่อวันที่ 9 กรกฏาคมกรกฎาคม, [[การบุกครองเกาะซิซิลีของฝ่ายสัมพันธมิตร|ฝ่ายสัมพันธมิตรได้บุกครองเกาะซิซิลี]] และเมื่อถึงวันที่ 16 ได้เห็นอย่างชัดเจนว่าการรุกรานในช่วงฤดูร้อนในสหภาพโซเวียตล้มเหลว ด้วยผลที่ตามมา, เมื่อวันที่ 25 กรกฏาคมกรกฎาคม สภาใหญ่แห่งฟาสซิสต์ได้ผ่านการลงมติไม่ไว้วางใจต่อมุสโสลินี วันต่อมา [[พระเจ้าวิตโตรีโอ เอมานูเอเลที่ 3 แห่งอิตาลี|กษัตริย์]]ได้ปลดเขาออกจากผู้นำคณะรัฐบาลและควบคุมตัวเขาให้อยู่ในความดูแล เพื่อแต่งตั้ง[[ปีเอโตร บาโดลโย]]ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรีแทนต่อจากเขา มุสโสลินีได้ถูกปลดปล่อยจากที่คุมขังใน[[การตีโฉบฉวยแกรน์ แซสโซ]]โดย[[ฟัลเชียร์มเยเกอร์|ทหารโดดร่มเยอรมัน]]และหน่วยคอมมานโด[[วัฟเฟิน-เอ็สเอ็ส]]ภายใต้การนำโดยพันตรี  Otto-Harald Mors