ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วิลเฮ็ล์ม พีค"

ในฐานะช่างไม้ในปี 1894 พีเอิคเข้าร่วมสหพันธ์กรรมกรไม้ซึ่งนำพาเขาไปสู่พรรคสังคมประชาธิปไตยแห่งเยอรมนี (SPD)<ref name="timeline" /> ในปีต่อมา พีเอิคกลายเป็นประธานของพรรคในเขตเมืองในปี 1899 และในปี 1906 ได้กลายเป็นเลขาธิการเต็มเวลาของพรรคสังคมประชาธิปไตย ในปี 1914 เขาย้ายไปอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ 3 ห้องใน Berlin-Steglitz ในเดือนพฤษภาคม 1915 เขาถูกจับในการประท้วงของผู้หญิงที่หน้าไรชส์ทาค และถูกอยู้ไว้ใน "การดูแลคุ้มครอง" จนถึงเดือนตุลาคม ในฐานะเลขานุการพรรคเบรเมนในปี 1916 พีเอิคได้ขอให้ Anton Pannekoek ดำเนินการสอนทฤษฎีสังคมนิยมต่อในโรงเรียนของพรรค<ref>{{Cite book|title = The Dutch and German Communist Left (1900–68)|last = Bourrinet|first = Philippe|publisher = |year = |isbn = |location = |pages = 55}}</ref> แม้ว่าส่วนใหญ่ของพรรคสังคมประชาธิปไตยสนับสนุนรัฐบาลเยอรมันในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง พีเอิคเป็นสมาชิกพรรคฝ่ายซ้ายซึ่งต่อต้านสงคราม การเปิดกว้างของพีเอิค ในการทำเช่นนั้นทำให้เขาถูกจับกุมและคุมขังในเรือนจำทหาร หลังจากได้รับการปล่อยตัว พีเอิคจึงได้ลี้ภัยไปอยู่ที่กรุงอัมสเตอร์ดัมชั่วคราว<ref name="timeline" /> เมื่อเขากลับมายังกรุงเบอร์ลินในปี 1918 พีเอิคได้เข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์แห่งเยอรมนี (KPD)

 

 

ในวันที่ 4 มีนาคม 1933 หนึ่งวันก่อนการเลือกตั้งสมาชิกไรชส์ทาค ครอบครัวของพีเอิค อพยพออกจากอพาร์ตเมนต์ที่ Steglitz และย้ายไปอยู่ในห้องปรุงอาหาร ลูกชายและลูกสาวของเขาเคยอยู่ในสหภาพโซเวียตตั้งแต่ปี 1932 ขณะที่ Elly Winter ยังคงอยู่ในเยอรมนี เมื่อถึงต้นเดือนพฤษภาคมปี 1933 เขาจึงได้เดินทางไปกรุงปารีสก่อน แล้วจึงไปกรุงมอสโก<ref name="timeline" /> ในกรุงมอสโก พีเอิคทำหน้าที่พรรคคอมมิวนิสต์ในหน้าที่ที่หลากหลาย ตั้งแต่ปี 1935 ถึงปี 1943 เขาดำรงตำแหน่งเลขาธิการองค์การคอมมิวนิสต์สากล และในปีเดียวกัน พีเอิคเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้ง[[คณะกรรมาธิการแห่งชาติเพื่อการปลดปล่อยเยอรมนี]] ซึ่งวางแผนไว้สำหรับอนาคตของเยอรมนีหลังสงครามโลกครั้งที่สอง