ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จาง ชุนหฺวา"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
LIJIANZHOU (คุย | ส่วนร่วม)
ผมเห็นมีข้อมูลไม่ครบถ้วน จึงขอเพิ่มเติมลงไปครับ
บรรทัด 6:
| w=Chang Chun-hua
}}
<big>'''จางชุนฮัว (张春华 189 - 247)''' เกิดในปีค.ศ.189 เป็นชาวเหอเน่ย (河内) เขตผิงเกา (平皋) ปัจจุบันคือจังหวัดเหวินเสี่ยน (温县) มณฑลเหอหน่าน (河南) (เป็นชาวเหอเน่ยเช่นเดียวกับซือหม่าอี้)</big>
'''จาง ชุนหัว''' ({{lang-en|Zhang Chunhua}},189-247) เป็นภรรยาของขุนศึกและที่ปรึกษาคนสำคัญของ [[วุยก๊ก]] คือ [[สุมาอี้]] และเป็นมารดาของ [[สุมาสู]] และ [[สุมาเจียว]] และเป็นพระอัยยิกาของ [[จักรพรรดิจิ้นหวู่ตี้]]
 
<big>บิดาชื่อ '''จางหว่าง (张汪)''' เป็นขุนนางตำแหน่ง ซู่อี้หลิ่ง (粟邑令) ในราชวงศ์ฮั่นตะวันออก และราชวงศ์เฉาเว่ย (曹魏)</big>
จาง ชุนหัว เกิดเมื่อปี [[ค.ศ. 189]] แต่เป็นที่น่าเสียดายว่าประวัติของนางมีค่อนข้างน้อย
 
<big>มารดาแซ่ซาน (山氏) เป็นชาวเหอเน่ย ,เป็นพี่สาวของบิดา '''ซานเถา (山涛)''' ขุนนางตำแหน่ง ซือถู (司徒) ในราชวงศ์จิ้น</big>
จาง ชุนหัว เกิดที่[[มณฑลเหอหนาน]] พ่อของเธอ จางวาง รับราชการอยู่ [[วุยก๊ก]] แม่ของเธอเป็นตระกูลต่ำต้อยแซ่ "จาง" ในวัยเด็ก เธอเป็นคนที่อารมณ์ดี ขยัน และฉลาด
 
<big>จางชุนฮัวเป็นภรรยาของ'''ซือหม่าอี้ (สุมาอี้司马懿)''' ขุนนางคนสำคัญในสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออกและราชวงศ์เฉาเว่ย</big>
จางชุนหัว หรือ เตียวชุนหัว (Zhang Chunhua, 張春華) (ค.ศ.189 - 247) คือภรรยาของสุมาอี้ที่ให้กำเนิดสุมาสูและสุมาเจียว ซึ่งต่อมาภายหลังเมื่อสุมาเอี๋ยนตั้งตนเป็นฮ่องเต้ได้ยกย่องนางจางชุนหัว ซึ่งมีศักดิ์เป็นพระอัยยิกาว่าพระราชินีจาง ทั้งนี้ประวัติของจางชุนหัวได้รับการบันทึกอยู่ในสมุดจดหมายเหตุประวัติศาสตร์จิ้นซู บททีว่าด้วยพระราชวงศ์ฝ่ายใน ความว่า
 
<big>ไม่มีการระบุว่าแต่งงานกันในปีใด ทั้งสองอยู่กินกันมีลูกชาย 3 คน ได้แก่ '''ซือหม่าซือ (สุมาสู司马师) ซือหม่าเจา (สุมาเจียว司马昭) และซือหม่ากัน (司马干)'''</big>
พระราชินีจาง พระนามว่า ชุนหัว เป็นผู้มีจริยธรรม ความรู้และสติปัญญามาก เป็นมารดาของสุมาสู สุมาเจียว เมื่อครั้งที่สุมาอี้คิดหลบเลี่ยงการเข้ารับราชการกับโจโฉนั้น สุมาอี้แกล้งนอนป่วยอยู่ที่บ้าน วันหนึ่งสุมาอี้นำตำรามาผึ่งแดดไว้แล้วเข้าไปแกล้งนอนซมอยู่ในบ้านทันใดนั้นมีฝนตกหนัก สุมาอี้จึงกระโดดลุกออกจากเตียงและรีบวิ่งไปเก็บตำราเข้ามาหลบฝน
 
<big>มีลูกสาว 1 คน คือ '''หนันหยางกงจู่ (南阳公主)'''</big>
เผอิญมีสาวใช้นางหนึ่งมาเห็นเข้า นางจึงคิดว่า[[สุมาอี้]]หายป่วยแล้ว และได้นำความไปแจ้งให้กับจางชุนหัว นางจางชุนหัวรู้ดีว่าสามีแกล้งป่วย แต่ก็ด้วยความกลัวว่าสาวใช้จะนำเรื่องนี้ออกไปแพร่งพราย นางจึงชิงสังหารสาวใช้คนนั้นและรับอาสาดูแลงานทุกอย่างภายในบ้านด้วยตนเอง สร้างความประทับใจให้กับ[[สุมาอี้]]เป็นอันมาก แต่ความรักที่ไม่ใช่รักแท้ย่อมไม่ยั่งยืน [[สุมาอี้]]เมื่อขึ้นเป็นใหญ่ ไปหลงนางป๋อฮูหยิน ภรรยาน้อยมากกว่า นางจางชุนหัวจึงไม่ค่อยมีโอกาสได้พบหน้า[[สุมาอี้]]นัก
 
<big>ปีค.ศ.201 ซือหม่าอี้ (สุมาอี้) ในวัย 22 ปีได้ถูกเฉาเชา (โจโฉ) เรียกตัวให้ไปช่วยงานในราชสำนัก แต่ซือหม่าอี้ไม่อยากไป จึงแกล้งล้มป่วยนอนซมอยู่กับบ้าน</big>
วันหนึ่งสุมาอี้ป่วย นางจางชุนหัวจึงเข้าไปเยี่ยม ปรากฏว่า[[สุมาอี้]]ได้กล่าวคำผรุสวาทต่อหน้านางว่า {{คำพูด|ของเก่าของแก่ หน้าตาหน้าเกลียด มารบกวนกันทำไม !?}} จางชุนหัวได้ยินคำดังนั้น จึงน้อยใจ คิดจะฆ่าตัวตายด้วยการอดอาหาร พอ[[สุมาสู]] [[สุมาเจียว]] รู้ว่าแม่ไม่ยอมกินข้าว มาอ้อนวอนเท่าใดก็ไม่เป็นผล [[สุมาสู]] [[สุมาเจียวจึง]]ไปขอร้องพ่อ ให้มาขอโทษแม่ [[สุมาอี้]]จึงยอมใจอ่อนมาขอโทษนาง
 
<big>วันหนึ่ง ซือหม่าอี้นำตำราออกมาผึ่งแดดที่ด้านนอก แล้วกลับไปนอนในห้อง ต่อมามีฝนตกหนัก ซือหม่าอี้จึงต้องลุกออกจากเตียงวิ่งไปเก็บตำราเข้ามาในห้อง แต่มีสาวใช้นางหนึ่งเห็นเข้าจึงไปแจ้งจางชุนฮัวให้ทราบเรื่อง</big>
แต่[[สุมาอี้]] ก็คือ[[สุมาอี้]] [[จิ้งจอก]]เฒ่าเจ้าเล่ห์เพียงเมื่อเดินพ้นออกมาจากห้องของจางชุนหัว เขาก็กล่าวขึ้นว่า {{คำพูด|ของเก่าของแก่จะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ช่าง ข้าแค่ไม่อยากให้ลูกชายของข้าเสียใจ ก็แค่นั้น}}
 
<big>เวลานั้น จางชุนฮัว เพิ่งมีอายุ 12 ปีกลัวว่าสาวใช้จะนำเรื่องนี้ออกไปบอกให้คนอื่นรู้ จึงสังหารสาวใช้นางนั้นจนตาย</big>
จาง ชุนหัว ถึงแก่อสัญกรรมเมื่อปี [[ค.ศ. 247]] ขณะอายุได้ 58 ปี
 
<big>เหตุการณ์ในครั้งนี้จึงสร้างความ ‘ประทับใจ’ ให้กับซือหม่าอี้เป็นอย่างมาก [ข้อสังเกต ปีนี้จางชุนฮัวเพิ่งอายุ 12 ปี ส่วนซือหม่าอี้อายุ 22 ปี]</big>
 
<big>ปีค.ศ.208 จางชุนฮัวอายุ 19 ปีได้คลอดซือหม่าซือ (สุมาสู) ลูกชายคนโตให้กับซือหม่าอี้</big>
 
<big>[ข้อสังเกต จากเหตุการณ์ฆ่าสาวใช้ผ่านมา 7 ปี ทั้งสองถึงค่อยมีลูกกัน]</big>
 
<big>ปีค.ศ.211จางชุนฮัวอายุ 22 ปีได้คลอดซือหม่าเจา (สุมาเจียว) ลูกชายคนที่ 2 ให้กับซือหม่าอี้</big>
 
<big>ปีค.ศ.231 จางชุนฮัวอายุ 42 ปีได้คลอดซือหม่ากัน ลูกชายคนที่ 3 ของนาง (แต่เป็นลูกชายคนที่ 6 ของซือหม่าอี้)</big>
 
<big>ส่วนหนันหยางกงจู่ที่เป็นลูกสาว ไม่ได้บันทึกปีเกิดเอาไว้ ได้แต่งงานกับ '''ซวุ่นยี่ (荀霬)''' ผู้เป็นหลานชายของ '''ซวุ่นอวี้ (ซุนฮก 荀彧)''' และ '''เฉาเชา (โจโฉ曹操)'''</big>
 
<big>ทำให้ตระกูลซือหม่าเกี่ยวดองเป็นญาติกับสายตระกูลเฉาของเฉาเชา (โจโฉ)</big>
 
<big>'''ปีค.ศ.247 เดือน 4 จางชุนฮัวได้ลาโลกไปเมื่ออายุ 59 ปี''' มีเรื่องเล่าว่า ก่อนที่จางชุนฮัวจะเสียชีวิต ซือหม่าอี้หลงรักนาง'''ป๋อฟู่เหริน (柏夫人)''' ที่เป็นอนุภรรยาจนหัวปักหัวป้ำ ทำให้จางชุนฮัวไม่มีโอกาสได้เจอหน้าสามี</big>
 
<big>จนกระทั่งวันหนึ่ง ซือหม่าอี้ล้มป่วยลง นางจางชุนฮัวถือโอกาสเข้าไปเยี่ยม แต่ซือหม่าอี้เห็นหน้านางก็ไม่พอใจถึงกับด่าออกมาว่า</big>
 
<big>“ของเก่าของแก่ หน้าตาน่าเกลียด จะมารบกวนข้าทำไม?”</big>
 
<big>จางชุนฮัวถูกด่าก็เสียใจมาก จึงคิดจะฆ่าตัวตายด้วยการอดอาหาร ซือหม่าซือ (สุมาสู) และซือหม่าเจา (สุมาเจียว) ทราบข่าวว่ามารดาไม่ยอมทานข้าวก็ร้อนใจ พยายามเกลี้ยกล่อมเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล ทั้งสองจึงไปขอร้องบิดา ให้มาขอโทษมารดา ซือหม่าอี้จึงจำใจต้องมาขอโทษนาง แต่พอออกมานอกห้อง ซือหม่าอี้กลับกล่าวว่า</big>
 
<big>“ของเก่าของแก่จะเป็นจะตายยังไงก็ช่าง ที่ข้ามาขอโทษ ข้าแค่ไม่อยากเห็นลูกของข้าต้องเสียใจเท่านั้น”</big>
 
<big>หลังจากนางจางชุนฮัวเสียชีวิต '''สี่ปีต่อมาวันที่ 7 เดือน 9 ปีค.ศ.251 ซือหม่าอี้ สามีของนางก็ลาโลกตามไปด้วยวัย 72 ปี'''</big>
 
<big>'''ปีค.ศ.265 เดือน 12 สิบแปดปีหลังจากที่นางจางชุนฮัวเสียชีวิต'''</big>
 
<big>'''ซือหม่าเอี๋ยน (สุมาเอี๋ยน司马炎)''' หลานชายของจางชุนฮัวได้สถาปนาราชวงศ์จิ้น ขึ้นเป็นจักรพรรดิแทน'''เฉาฮวน (โจฮวน曹奐)''' แห่งราชวงศ์เว่ย จึงได้มอบบรรดาศักดิ์ย้อนหลังให้กับจางชุนฮัวขึ้นเป็น '''เซวียนมู่ฮวงโหว (宣穆皇后)''' และได้ยกย่องนางเป็นผู้ที่มีจริยธรรม ความรู้และสติปัญญาเป็นอย่างสูง</big>
 
<big>ชีวประวัติของจางชุนฮัวหาดูได้จากบันทึกจดหมายเหตุราชวงศ์จิ้น (晋书)</big>
 
<big>แหล่งอ้างอิง</big>
 
<big>https://baike.baidu.com/item/%E5%BC%A0%E6%98%A5%E5%8D%8E/4458</big>
 
== แหล่งข้อมูลอื่น ==