ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ศาสนาพุทธในประเทศจีน"

ในสมัย[[ราชวงศ์ฮั่น]] แม้ว่าพระพุทธศาสนาจะเป็นที่เลื่อมใสแต่ก็ยังจำกัดอยู่ในวงแคบคือ ในหมู่ข้าราชการและชนชั้นสูงแห่งราชสำนักเป็นส่วนใหญ่ ยังไม่แพร่หลายในหมู่ประชาชนชาวเมือง เพราะ[[ชาวจีน]]ส่วนใหญ่ยังคงนับถือ[[ลัทธิขงจื๊อ]]และ[[ลัทธิศาสนาเต๋า]] จนกระทั่งโม่งจื๊อ นักปราชญ์ผู้มีความสามารถยิ่งได้แสดงหลักธรรมของพระพุทธศาสนา]ห้ชาวเมืองได้เห็นถึงความจริงแท้อันลึกซึ้งของ[[พระพุทธศาสนา]]เหนือกว่าลัทธิเดิม กับอาศัยความประพฤติอันบริสุทธิ์ของพระสงฆ์เป็นเครื่องจูงใจให้ชาวจีนเกิดศรัทธาเลื่อมใส จนทำให้ชาวเมืองหันมานับถือพระพุทธศาสนามากกว่าลัทธิศาสนาอื่นๆ พระพุทธศาสนาก็เจริญรุ่งเรืองมาเป็นลำดับ แต่ปัจจุบันนี้ศาสนาเต๋าได้มีการฟื้นฟูโดยมีการประมวลศาสนาเต๋าใหม่รวบรวมทุกอย่างเกี่ยวกับเต๋าไว้ในคำภีร์เต้าจ้าง ทำให้คนจีนกลับมาให้ความสำคัญของคำสอนแนวคิดแบบเต๋าว่าไม่แพ้ศาสนาใดในโลก และหันกลับมานับถือศาสนาเต๋าเป็นจำนวนมาก โดยคนจีนส่วนใหญ่จะนับถือทั้ง2ศาสนา1ลัทธิไปพร้อมๆกัน คือ1.ศาสนาเต๋า 2.ศาสนาพุทธ 3.ลัทธิหยูหยูเจีย (ขงจื๊อ)