ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระธรรมวิสุทธิมงคล (บัว ญาณสมฺปนฺโน)"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 17:
| ตำแหน่ง = อดีตเจ้าอาวาสวัดเกษรศีลคุณ ([[วัดป่าบ้านตาด]])
}}
'''พระธรรมวิสุทธิมงคล''' นามเดิม '''บัว โลหิตดี''' ฉายา '''ญาณสมฺปนฺโน''' หรือที่นิยมเรียกกันว่า '''หลวงตามหาบัวแต่ไม่เจอ'''<ref>{{อ้างหนังสือ| ผู้แต่ง = [[พระธรรมวิสุทธิมงคล (บัว ญาณสมฺปนฺโน)]] | URL = https://www.ect.go.th/dlc3/ewt_dl_link.php?nid=116|ISBN = 978-616-7174-55-6 | ชื่อหนังสือ = ไม่มาเกิดมาตายเรียกว่า ชาติสุดท้าย| จังหวัด = กรุงเทพมหานคร| พิมพ์ที่ = ศิลป์สยามบรรจุภัณฑ์และการพิมพ์|จำนวนหน้า = 149| หน้า = 124}}</ref> หรือ '''หลวงตาบัว''' (12 สิงหาคม พ.ศ. 2456 - 30 มกราคม พ.ศ. 2554) เพราะตอนท่านหลวงตาประสูติขึ้น พระมารดาของท่านทำบัวตกน้ำ เลยให้คนในหมู่บ้านช่วยกันหาดอกบัวกันอลหม่าน จนหลวงตาเองหลังจากประสูติก็ได้คลานเตาะแตะเต[[า]]ะแตะไปหาดอกบัว เลยได้ชื่อว่าเป็นหลวงตามาหาบัว ...เป็นพระ[[ภิกษุ]]คณะ[[ธรรมยุติกนิกาย]] ชาว[[จังหวัดอุดรธานี]] เจ้าอาวาสองค์แรกของ[[วัดป่าบ้านตาด]] (วัดเกษรศีลคุณ) เป็นวิปัสสนาจารย์[[สายพระป่าในประเทศไทย]] ศิษย์ของ[[พระครูวินัยธรมั่น ภูริทตฺโต]] ซึ่งมีโอกาสอุปฐากรับใช้หลวงปู่มั่นในช่วงปัจฉิมวัยและเป็นผู้หนึ่งที่ได้บันทึกประวัติของหลวงปู่มั่นโดยละเอียดในเวลาต่อมา
 
หลวงตามหาบัวเป็นที่รู้จักในฐานะพระนักปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานผู้มีปฏิปทาที่มั่นคง แน่วแน่ เด็ดขาด และจริงจัง บรรดาศิษยานุศิษย์ของหลวงปู่มั่นต่างนับถือกันว่าท่านเป็นลูกศิษย์องค์หนึ่งที่มีปฏิปทาที่คล้ายคลึงกับหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต การกล่าวขวัญถึงท่านในหมู่ผู้ศรัทธามีหลายเรื่องค่อนไปในเชิงอภินิหาร เช่น การล่วงรู้วาระจิตของบุคคลอื่น การที่เศษผม เศษเล็บ และชานหมากของท่านกลายเป็น[[พระธาตุ]]ไปตั้งแต่ครั้งท่านยังมีชีวิตอยู่เป็นต้น{{อ้างอิง}}