เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
|
|
ดนตรี ({{lang-en|music}}) คือ [[เสียง]]และโครงสร้างที่จัดเรียงอย่างเป็นระเบียบแบบแผน ซึ่งมนุษย์ใช้ประกอบกิจกรรมศิลปะที่เกี่ยวข้องกับเสียง โดยดนตรีนั้นแสดงออกมาในด้าน[[ระดับเสียง (ดนตรี)|ระดับเสียง]] (ซึ่งรวมถึง[[ทำนอง|ท่วงทำนอง]]และ[[เสียงประสาน]]) [[จังหวะ]] และ[[คุณภาพเสียง]] (ความต่อเนื่องของเสียง พื้นผิวของเสียง ความดังค่อย) นอกจากดนตรีจะใช้ในด้าน[[ศิลปะ]]ได้แล้ว ยังสามารถใช้ในด้าน[[สุนทรียศาสตร์]] [[การสื่อสาร]] [[ความบันเทิง]] รวมถึงใช้ในงาน[[พิธีการ]]ต่าง ๆ ได้<ref>[http://guru.thaibizcenter.com/articledetail.asp?kid=7209/ ทฤษฎีดนตรี] เรียกข้อมูลวันที่ 17 มีนาคม 2554 : จาก www.guru.thaibizcenter.com</ref>
ดนตรีเป็นรูปแบบศิลปะและเป็นกิจกรรมทางวัฒนธรรมที่มีการจัดสื่อไว้ในเวลา องค์ประกอบทั่วไปของดนตรีคือ pitch (ซึ่งควบคุมเสียงเพลงและความสามัคคี), จังหวะ (จังหวะแนวคิด, meter, และ articulation) การเปลี่ยนแปลง (ความดังและความนุ่มนวล) และคุณสมบัติของ sonic และ timbre (ซึ่งบางครั้งเรียกว่า "สี" ของเสียงดนตรี) รูปแบบหรือประเภทดนตรีที่แตกต่างกันอาจเน้นหรือยกเลิกการใช้องค์ประกอบเหล่านี้บางส่วน ดนตรีประกอบไปด้วยเครื่องมือและวิศวกรรมเสียงมากมายตั้งแต่การร้องเพลงไปจนถึงการเคาะ; มีเพียงชิ้นเครื่องมือ แต่เพียงเสียงเดียว (เช่นเพลงที่ไม่มีเครื่องดนตรีประกอบ) และชิ้นส่วนที่รวมการร้องเพลงและเครื่องดนตรี คำที่มาจากภาษากรีกμουσική (mousike; "ศิลปะของ muses") [1]
ในรูปแบบทั่วไปกิจกรรมที่อธิบายถึงดนตรีเป็นรูปแบบศิลปะหรือกิจกรรมทางวัฒนธรรม ได้แก่ การสร้างผลงานเพลง (เพลงเพลงซิมโฟนี่และอื่น ๆ ) การวิจารณ์ดนตรีการศึกษาประวัติศาสตร์ดนตรีและ การตรวจสอบสุนทรียศาสตร์ของดนตรี นักปรัชญาชาวกรีกโบราณและอินเดียระบุว่าเพลงเป็นเสียงเรียกเรียงตามแนวนอนเป็นท่วงทำนองและในแนวตั้งตามแนวพระราชดำริ คำพูดทั่วไปเช่น "ความสามัคคีของทรงกลม" และ "เป็นเพลงที่หูของฉัน" ชี้ให้เห็นถึงความคิดที่ว่าดนตรีมักถูกสั่งและน่าฟัง อย่างไรก็ตามนักแต่งเพลงในยุคศตวรรษที่ 20 John Cage คิดว่าเสียงใด ๆ อาจเป็นเพลงเช่น "ไม่มีเสียงดังเพียงเสียงเดียว" [2]
การสร้างสรรค์ผลงานความสำคัญและความหมายของดนตรีแตกต่างกันไปตามบริบททางวัฒนธรรมและสังคม ในรูปแบบใหม่หรือรูปแบบของเพลงได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็น "ไม่ใช่เพลง" รวมถึงวงเครื่องสายสี่ส่วนของ Grosse ของเบโธเฟนในปี ค.ศ. 1825 [3] ดนตรีแจ๊สต้นในช่วงต้นยุค 00 [4] และพังค์แบบง่าย ๆ ใน 1980 มีเพลงหลายประเภทรวมถึงเพลงยอดนิยมดนตรีพื้นบ้านดนตรีศิลปะดนตรีที่เขียนขึ้นเพื่อทำพิธีทางศาสนาและเพลงที่ทำงานเช่น chanteys ดนตรีประกอบไปด้วยองค์ประกอบที่จัดอย่างเคร่งครัดเช่นซิมโฟนี่เพลงคลาสสิกจากช่วงทศวรรษ 1700 และ 1800 โดยจะเล่นเพลงแบบ improvisational เช่นแจ๊สและรูปแบบเปรี้ยวจี๊ดของเพลงร่วมสมัยที่บังเอิญจากศตวรรษที่ 20 และ 21
เพลงสามารถแบ่งออกเป็นประเภท (เช่นเพลงคันทรี่) และประเภทสามารถแบ่งออกเป็น subgenres (เช่น blues ประเทศและประเทศป๊อปเป็นสองประเทศ subgenres มาก) แม้ว่าการแบ่งเส้นและความสัมพันธ์ระหว่างประเภทเพลงมักจะบอบบางบางครั้งเปิด การตีความส่วนบุคคลและการโต้เถียงเป็นครั้งคราว ตัวอย่างเช่นเป็นการยากที่จะวาดเส้นแบ่งระหว่างฮาร์ดร็อคและโลหะหนักในช่วงต้นทศวรรษ 1980 ในศิลปะดนตรีอาจจัดเป็นศิลปะการแสดงงานศิลปะหรือศิลปกรรม ได้ยินเสียงดนตรีสดจากการแสดงดนตรีหรือโอเปร่า) หรืออาจถูกบันทึกและฟังวิทยุวิทยุเครื่องเล่น MP3 เครื่องเล่นซีดี , สมาร์ทโฟนหรือเป็นคะแนนภาพยนตร์หรือรายการทีวี
ในหลายวัฒนธรรมดนตรีเป็นส่วนสำคัญของวิถีชีวิตของผู้คนเนื่องจากมีบทบาทสำคัญในพิธีกรรมทางศาสนาเช่นการร้องเพลงคาราโอเกะที่จบการศึกษาและแต่งงานไปเล่นในวงดนตรีฉุนมือสมัครเล่นหรือร้องเพลงในคณะนักร้องประสานเสียงของชุมชน คนสามารถทำดนตรีเป็นงานอดิเรกเช่นไวโอลินที่เล่นไวโอลินวัยรุ่นในวงดุริยางค์เยาวชนหรือทำงานเป็นนักดนตรีหรือนักร้องมืออาชีพ อุตสาหกรรมดนตรีรวมถึงบุคคลที่สร้างเพลงใหม่ ๆ และดนตรี (เช่นนักแต่งเพลงและนักประพันธ์เพลง) บุคคลที่ทำดนตรี (ซึ่งรวมถึงวงดนตรีแจ๊สและนักดนตรีร็อคนักร้องและนักดนตรี) บุคคลที่บันทึกเสียงวิศวกรเพลง) บุคคลที่ จัดทัวร์คอนเสิร์ตและบุคคลที่ขายแผ่นเสียงและแผ่นเพลงและคะแนนให้กับลูกค้า
=== อ้างอิง ===
|
