ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ธนาคารแห่งประเทศญี่ปุ่น"

ธนาคารแห่งประเทศญี่ปุ่นก่อตั้งขึ้นหลัง[[การปฏิรูปเมจิ]] เช่นเดียวกับสถาบันสมัยใหม่ของญี่ปุ่นส่วนใหญ่ ก่อนหน้าการปฏิรูป [[ที่ดินศักดินา]] ([[fief]]) ของญี่ปุ่นทั้งหลายต่างออกเงินตราของตัวเอง เรียกว่า ฮันซัตสุ ([[hansatsu]]) ซึ่งเป็นระเบียบหน่วยเงินที่เข้ากันไม่ได้ แต่พระราชบัญญัติเงินตราใหม่แห่งปีเมจิที่ 4 (ค.ศ. 1871) ยกเลิกระบบเหล่านี้ และสถาปนาเงินสกุล[[เยน]] เป็นเงินตราระบบทศนิยมใหม่ คล้ายกันกับเงินดอลล่าร์เงินของ[[เม็กซิโก]]<ref>Nussbaum, "Banks" at {{Google books|p2QnPijAEmEC|p. 69.|page=69}}</ref> [[ระบบฮัน (han)]] กลายมาเป็น[[จังหวัดในประเทศญี่ปุ่น|จังหวัด]] และโรงกษาปณ์ในดินแดนต่าง ๆ กลายมาเป็นธนาคารที่เอกชนเป็นผู้ถือใบอนุญาต ซึ่ง อย่างไรก็ตาม ในช่วงแรกธนาคารเหล่านี้ยังมีสิทธิที่จะพิมพ์เงินออกมาอยู่ มีอยู่ช่วงเวลาหนึ่งที่รัฐบาลกลางและที่เรียกว่า ธนาคาร "แห่งชาติ" เหล่านี้ได้ออกเงินตรา ช่วงแห่งผลสืบเนื่องที่ผิดคาดนี้สิ้นสุดลงเมื่อธนาคารแห่งประเทศญี่ปุ่นถูกก่อตั้งขึ้นในปีเมจิที่ 15 (ค.ศ. 1882) ตามแบบของ[[เบลเยียม]] และได้ถือครองบางส่วนโดยเอกชนนับแต่นั้น<ref>Vande Walle, Willy ''et al.'' [http://www.researchportal.be/en/project/institutions-and-ideologies-the-modernization-of-monetary-legaland-law-enforcement-regimes-in-japan-in-the-early-meiji-period-1868-1889--(KUL_3H030060)/ "Institutions and ideologies: the modernization of monetary, legal and law enforcement 'regimes' in Japan in the early Meiji-period (1868-1889)"] (abstract). FRIS/Katholieke Universiteit Leuven, 2007.</ref> มีการปรับเปลี่ยนอีกหลายครั้งยึดตามธนาคารกลางของประเทศอื่น ซึ่งแวดล้อมภายในระเบียบข้อบังคับที่ธนาคารจัดตั้งขึ้น<ref>Longford, Joseph Henry. (1912). [http://books.google.com/books?id=rpRFAAAAIAAJ&pg=PA293&dq=bank+of+Japan&client=firefox-a#PPA289,M1 ''Japan of the Japanese,'' p. 289.]</ref> สถาบันได้รับการผูกขาดการควบคุมปริมาณเงินใน ค.ศ. 1884 แต่ต้องรอหลังจากนั้นอีก 20 ปี ก่อนที่ธนบัตรที่ออกไปก่อนหน้านี้จะหมดอายุ<ref>Cargill, Thomas ''et al.'' (1997). [http://books.google.com/books?id=f3s47HWB8g8C&pg=PA197&dq=bank+of+Japan&client=firefox-a#PPA10,M1 ''The political economy of Japanese monetary policy,'' p. 10.]</ref>